Το βορειοανατολικό άκρο της Κέρκυρας μοιράζεται την ίδια γεωλογία με τον Ερημίτη και περιέχει εκπληκτικές παραλίες όπως την Μπαταριά και τον Πιπίτο.
Επομένως εδώ υπάρχουν μερικές όμορφες παραλίες με βότσαλα σε μικρούς απομονωμένους ορμίσκους, διάσπαρτες σε όλη την περιοχή που διαθέτει ίσως τα καθαρότερα νερά του νησιού.
Το κέντρο της Κασσιόπης βρίσκεται γύρω από το λιμάνι, το οποίο είναι το ίδιο ένας μικρός φυσικός κόλπος με δύο μικρές αποβάθρες για να το προστατεύσει από τους βόρειους ανέμους, από το λιμάνι ξεκινούν μονοπάτια και δρόμοι που οδηγούν στις ακόλουθες εκπληκτικές μικρές παραλίες.
Υπάρχει ένας μικρός δρόμος που χωράει μόλις ένα μεγάλο αυτοκίνητο, ξεκινάει από την αριστερή πλευρά του λιμανιού και περνά γύρω από τη βόρεια χερσόνησο φτάνοντας στην πρώτη ωραία μικρή παραλία της Μπαταριάς, κοντά στο βόρειο άκρο, βόρεια του χωριού.
Η Μπαταριά είναι μια ειδυλλιακή παραλία με βότσαλα, μερικώς οργανωμένη με ξαπλώστρες και ομπρέλες, μερικοί άνθρωποι την περιγράφουν σαν ένα κομμάτι που χωρίστηκε από τον παράδεισο επειδή ο χώρος είναι ήσυχος και τα νερά είναι απίστευτα καθαρά και χρωματισμένα με ένα καταπληκτικό γαλαζοπράσινο.
2) Παραλία Κανόνι
Στο βόρειο άκρο.
Πολύ μικρή παραλία, με πολύ όμορφα, κρυστάλλινα νερά σε ένα καταπληκτικό μέρος. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να περιγράψουμε αυτό το στολίδι.
Όσοι επισκέπτονται αυτό το μέρος μένουν άφωνοι και το ερωτεύονται.
3) Παραλία Πιπίτος
Στη δυτική ακτή της βάσης της βόρειας χερσονήσου, ακριβώς απέναντι από την παραλία Μπαταριά.
Η παραλία Πιπίτος δεν είναι λιγότερο όμορφη από την Μπαταριά, στην πραγματικότητα είναι εξ ίσου όμορφη ή ακόμα καλύτερη.
Τα ίδια καθαρά και καταγάλανα νερά βρίσκονται εδώ. Η παραλία απέχει μερικά βήματα από τον κεντρικό δρόμο και είναι εύκολα προσβάσιμη.
Στις Μπενίτσες υπήρχε κάποτε το Μουσείο θαλάσσης της Κέρκυρας με μια από τις μεγαλύτερες συλλογές οστράκων και άλλων θαλάσσιων ειδών, στεγαζόνταν αρχικά σε ένα κτίριο πάνω στην εθνική οδό στην είσοδο του χωριού όπως ερχόμαστε από την Κέρκυρα, αλλά από το 2015 και μετά είχε μετακινηθεί στο λόμπι του ξενοδοχείου Ποταμάκι.
Το μουσείο ήταν ένα στολίδι για τις Μπενίτσες, όχι μόνο επειδή ήταν ένα από τα λίγα του είδους του στην Ελλάδα, αλλά και επειδή η πλούσια συλλογή του περιείχε πολλά σπάνια και όμορφα θαλάσσια είδη, μερικά από τα οποία κέρδισαν και διεθνή βραβεία λόγω της σπανιότητας και της ομορφιάς τους.
Το μουσείο και η έκθεση του
Δημιουργήθηκε από τον δύτη και συλλέκτη Ναπολέοντα Σαγιά που εμπλούτισε το μουσείο με σπάνια ευρήματα που είχε συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια των 20 χρόνων που ταξίδευε στους ωκεανούς της Ινδίας και του Ειρηνικού, όπου έκανε καταδύσεις και συλλογή κοχυλιών.
Η συλλογή του μουσείου ήταν τεράστια, καθώς σημαντικά εκθέματα ήταν το κέλυφος Kypraia foultoni, το κέλυφος Melo Amphora, το HALIOTIS IRIS από τη Ζηλανδία από τα πιο όμορφα στον κόσμο, το TRIDACNA GIGAS το μεγαλύτερο στον κόσμο. Αλλά και άλλα δηλητηριώδη όστρακα, σπάνιοι αστερίες, μικρά και μεγάλα ταριχευμένα ψάρια, σπάνιοι καρχαρίες, πιράνχα από τον Αμαζόνιο, πολλά καρκινοειδή και άλλα.
Υπήρχαν όστρακα από την Αυστραλία, τις Φιλιππίνες, τα νησιά της Σαμόα, τα Φίτζι, τους κοραλλιογενείς υφάλους της Αυστραλίας και άλλα μέρη.
Το κέλυφος «Kypraia Foultoni» (Cypraea Fultoni) της οικογένειας Cypraeidae ήταν ένα από τα πιο σπάνια στον κόσμο, αγοράστηκε από τον Κο Σαγιά στη Μοζαμβίκη από έναν ψαρά που το βρήκε στην κοιλιά ενός ψαριού.
Το κέλυφος «Melo amphora» της οικογένειας «Volutidae» ήταν ίσως το μεγαλύτερο στον κόσμο, βρέθηκε στο νησί Rosemary στο αρχιπέλαγος Dampier βόρεια της Αυστραλίας.
Στο μουσείο, υπήρχε επίσης ένας μπλε καρχαρίας που αλιεύτηκε από έναν ψαρά στα νερά γύρω από την Αθήνα.
Το μουσείο τιμήθηκε για τη συμβολή του με διεθνή βράβευση από το Ιταλικό Ινστιτούτο θαλάσσιας έρευνας I.R.E.D.A.
Εκτός από τους τουρίστες, συχνές επισκέψεις στο μουσείο έκαναν σχολεία από όλη την Κέρκυρα και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Το Μουσείο Θαλάσσης έκλεισε οριστικά
Με λύπη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του ιδιοκτήτη Κ. Σαγιά το 2018. Οι συγγενείς του δεν μπορούσαν να κρατήσουν το μουσείο ανοιχτό, έτσι το Μουσείο Θάλασσας έκλεισε για πάντα και όλα τα εκθέματα του έχουν πωληθεί.
Η Κασσιόπη βρίσκεται στη βορειοανατολική άκρη της Κέρκυρας, κοντά στο στενό κανάλι που χωρίζει Αλβανία και Ελλάδα, απέναντι από το Αλβανικό λιμάνι των Αγίων Σαράντα.
Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του νησιού, όπως φαίνεται από τα εντυπωσιακά ερείπια του κάστρου με θέα το λιμάνι.
Λέγεται ότι ο Νέρωνας παρακολούθησε ένα θεατρικό έργο στο εδώ θέατρο, και ότι ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα έμειναν εδώ πριν από τη ναυμαχία του Ακτίου, όπου υπέστησαν καταστροφική ήττα.
Το κάστρο ήταν ένα σημαντικό προπύργιο του Βυζαντίου, ένα από τα τέσσερα του νησιού, με ενδιάμεσα παρατηρητήρια, έτσι μπορούσε να γίνεται γρήγορη ανταλλαγή μηνυμάτων.
Κατά την Ενετοκρατία το κάστρο δεν μπορούσε να προστατέψει την περιοχή αφού οι Ενετοί το είχαν καταστρέψει την εποχή που το είχαν καταλάβει χωρίς μετά να το ανοικοδομήσουν.
Δύτες λένε ότι στη μέση του λιμανιού ανεβαίνει ένα ρεύμα γλυκού νερού, και όχι μακριά από τις ακτές υπάρχει ένα νησάκι με ένα πηγάδι που παλιά επέτρεπε σε ναύτες να προμηθεύονται νερό.
Στην Κασσιόπη όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη θάλασσα, υπήρξε για πολλές γενιές ένα ψαροχώρι, και η αποβάθρα και πλατεία γύρω από το λιμάνι είναι το κομβικό σημείο της τοπικής ζωής.
Τα βράδια άνθρωποι απολαμβάνουν τον περίπατο τους και συνομιλούν με φίλους και γείτονες, το λιμάνι είναι περιτριγυρισμένο από όμορφα μπαρ και ταβέρνες που προσφέρουν μια όμορφη διαμονή.
Ελκυστικοί μικροί κολπίσκοι υπάρχουν κοντά και γύρω από το ακρωτήρι, και μικρές βάρκες επιτρέπουν στους επισκέπτες να εξερευνήσουν τα κοντινά όμορφα χωριά, ταβέρνες και παραλίες της όμορφης βορειοανατολικής ακτής.
Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από εστιατόρια και ταβέρνες ικανή να προσφέρει κάτι για κάθε γούστο και τσέπη.
Τοπικά καταστήματα πωλούν παραδοσιακές δαντέλες, αλλά και πιο σύγχρονα αναμνηστικά.
Παρ`όλη την τουριστική ανάπτυξη όμως η Κασσιόπη παραμένει ένα πολύ Ελληνικό χωριό, διατηρώντας τις παραδόσεις και το τοπικό χρώμα.
Στην συμβολή των οδών Ευγενίου Βουλγάρεως και Μ. Θεοτόκη βρίσκεται σήμερα το κτίριο του Δημαρχείου που δεσπόζει της ομώνυμης πλατείας.
Το κτίριο άρχισε να κτίζεται το 1691 και αρχικά ήταν ο τόπος συγκέντρωσης, η λέσχη των Ενετών ευγενών της Κέρκυρας, loggia di Nobili στα Ιταλικά.
Το 1720 μετατράπηκε σε θέατρο, Το θέατρο του Σαν Τζιάκομο ή θέατρο του Αγίου Ιακώβου στα Ελληνικά, ήταν το πρώτο θέατρο της Κέρκυρας και το πρώτο στην μετέπειτα Ελληνική επικράτεια.
Μεταξύ των ετών 1733 και 1893 έγινε το κέντρο της ελληνικής όπερας προσελκύοντας πολλούς Ιταλούς μουσικούς και συνθέτες, πολλοί από τους οποίους ήταν κάτοικοι της Κέρκυρας και συνέβαλαν στην τοπική μουσική σκηνή.
Το θέατρο ήταν το κέντρο για την δημιουργία της Επτανησιακής μουσικής σχολής, η πολιτιστική του επίδραση ήταν καταλυτική.
Το μείγμα της Ιταλικής και Κερκυραϊκής μουσικής παράδοσης καλλιεργήθηκε από τους μουσικούς που δημιούργησαν σε αυτό το θέατρο με προεξέχουσα μορφή αυτήν του Κερκυραίου συνθέτη Νικόλαου Χαλικιόπουλου Μάντζαρου, αυτού που αργότερα επένδυσε μουσικά τον εθνικό μας ύμνο σε πόιηση του Διονυσίου Σολωμού.
Στο θέατρο παίζονταν κυρίως όπερες και συνήθως ένα ελαφρό είδος κωμικής όπερας γνωστής ως opera buffa, λιγότερο απαιτητική επομένως και χαμηλότερου κόστους.
Παραστάσεις υπήρχαν και σε δύσκολες περιόδους, όπως σε καταστάσεις πολιορκίας, τότε που οι παραστάσεις έγιναν εργαλεία προπαγάνδας και αναπτέρωσης του ηθικού των κατοίκων.
Περιτό να τονίσουμε ότι οι συντελεστές του θεάτρου όπως επαγγελματίες μουσικοί, ερμηνευτές και δάσκαλοι ήταν κυρίως Ιταλοί από τη νότια Ιταλία, χωρίς φυσικά να λείπουν και οι Έλληνες.
Εδώ αναδείχτηκαν και ξεκίνησαν οι πρώτοι Έλληνες μουσικοί και συνθέτες σε μια εποχή όπου η μουσική ήταν άγνωστη στην μετέπειτα Ελληνική επικράτεια.
Εκείνη την εποχή η Κέρκυρα ήταν η πρωτεύουσα του Ιονίου κράτους, εθεωρείτο πολιτικό και πνευματικό κέντρο και ειδικά το θέατρο Σαν Τζιάκομο είχε περίοπτη θέση στον πολιτιστικό χάρτη της Ευρώπης.
Το θεατρικό κοινό της Κέρκυρας εθεωρείτο ότι είχε αλάνθαστο κριτήριο, για να πετύχει ένα θεατρικό έργο στις Ευρωπαϊκές σκηνές έπρεπε πρώτα να καταφέρει να χειροκροτηθεί στην Κέρκυρα.
Η έκφραση «χειροκροτήθηκε στην Κέρκυρα» έδινε στον δημιουργό την άτυπη άδεια για να παρουσιάσει το έργο του και σε άλλες πόλεις.
Ο Αντόνιο Βιβάλντι εδώ δοκίμαζε τις όπερες του, Η γνωστή όπερα Juditha triumphans(Ιουδήθ Θριαμβεύουσα) που γράφτηκε με την ευκαιρία της απόκρουσης της Οθωμανικής πολιορκίας της Κέρκυρας το 1716 πρωτοπαίχτηκε σε αυτό το κτίριο, και μετά πήγε στο Μιλάνο και περιόδευσε σε όλες τις μεγάλες Ευρωπαϊκές θεατρικές σκηνές.
Ήταν το πρώτο μεγάλο ορατόριο του συνθέτη.
Παλιό Δημοτικό θέατρο
Το 1892 το θέατρο Σαν Τζιάκομο σταμάτησε τις παραστάσεις του αφού μετέφερε τη σκηνή του στο παλιό Δημοτικό θέατρο Κέρκυρας, το οποίο με τη σειρά του δυστυχώς υπέστη τεράστιες ζημιές μετά τον βομβαρδισμό του από τους Γερμανούς το 1841 και αργότερα κατεδαφίστηκε για να αντικατασταθεί από το Νέο Δημοτικό θέατρο, αυτό το κτίριο-έκτρωμα που βλέπουμε στην επόμενη φωτογραφία.
Νέο Δημοτικό θέατρο Κέρκυρας
Το κτίριο του Σαν Τζιάκομο έγινε από το 1903 το Δημαρχείο Κέρκυρας.
Φίλτατοι συνέλληνες, εδώ θα ασχοληθούμε με την πιο συχνή Ελληνική λέξη που στους περισσότερους Μαλάκες ταιριάζει γάντι.
Μαλάκας είναι η πλέον χρησιμοποιούμενη λέξη αλλά και η λέξη με το μεγαλύτερο εύρος εννοιών, ορίζοντας με αυτήν από τον αυνανιστή μέχρι και τον κολλητό φίλο με όλες τις ενδιάμεσες έννοιες.
Είναι η πρώτη που μαθαίνει κάθε τουρίστας ή επισκέπτης στην Ελλάδα. Πριν δεκαετίες αποτελούσε λέξη ταμπού αλλά τώρα λόγω της συχνής χρήσης της συμπεριλαμβάνεται πλέον στις λέξεις της Ελληνικής αργκό, ακόμη μπορεί να θεωρηθεί και κανονική λέξη αφού θα την βρούμε και σε ορισμένα νεότερα λεξικά της νεοελληνικής.
Είναι τόσο κοινή μεταξύ των Ελλήνων που έχει γίνει και τουριστική ατραξιόν αφού οι τουρίστες την ακούνε και την επαναλαμβάνουν όλη την ώρα, οπότε τη χρησιμοποιούν και αυτοί με την πρώτη ευκαιρία.
Αλλά είναι πάντα καλό να λέμε τη λέξη Μαλάκας σε κάποιον;
Αυτό το άρθρο στοχεύει να βοηθήσει τουρίστες και επισκέπτες στην Ελλάδα. Να τους ενημερώσει πότε μπορούν να τη χρησιμοποιούν και πότε όχι.
Προέλευση της λέξης Μαλάκας
Ο Μαλάκας του Αρκά
Ας δώσουμε όμως πρώτα το αρχαίο νόημα, γιατί η λέξη αυτή είναι τόσο παλιά όσο και η ίδια η Ελληνική γλώσσα.
Η λέξη προέρχεται από δύο αρχαία ουσιαστικά, Τη μαλακία και το Μαλακός. Η Μαλακία στην αρχαιότητα υποδήλωνε την ψυχική ασθένεια ή διαταραχή, αλλά και την έννοια του αδύναμου χαρακτήρα, του αλλοιωμένου στο πνεύμα ή και του παθητικού άντρα.
Μια παλιά έκφραση στην Ελλάδα έλεγε: Γι ‘αυτό γίναμε ιατροί, για να θεραπεύομεν πάσαν νόσον και μαλακίαν, με τον όρο μαλακία εννοώντας την ψυχική διαταραχή.
Ο λέξη Μαλάκας σήμερα χρησιμοποιείται για να ορίσει τον αυνανιστή. Επίσης, χρησιμοποιείται είτε για να προσβάλλει, χαρακτηρίζοντας τον ηλίθιο, το κορόϊδο, είτε για να εκφράσει και κάποια φιλικότητα, σαν να αποκαλούμε κάποιον σύντροφο, φίλο ή φιλαράκι.
Αυτή η μεγάλη αμφιθυμία την κάνει πολύπλοκη λέξη.
Σας προτρέπουμε όμως να μην τη χρησιμοποιείτε με κανέναν εκτός από τους πολύ κοντινούς σας φίλους. Εάν το στυλ επικοινωνίας σας είναι ευγενικό συμβουλεύουμε να την αποφεύγετε τελείως.
Κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων η έννοια άλλαξε λίγο και χρησιμοποιούνταν για να περιγράψει τον αυνανιζόμενο. Επειδή εκείνη την περίοδο οι άνθρωποι πίστευαν ότι ο αυνανισμός προκαλούσε βλάβη στον εγκέφαλο.
Επομένως, κάθε άτομο που αυνανιζόνταν θεωρούνταν ανόητο ή λιγότερο έξυπνο από το μέσο όρο.
Για τις γυναίκες η αντίστοιχη λέξη είναι Μαλακισμένη με μια άλλη παραλλαγή το Μαλάκω.
Η δεύτερη παραλλαγή χρησιμοποιείται περισσότερο από τους νέους της Ελληνικής Διασποράς, αν και σπάνια χρησιμοποιείται και στην Ελλάδα.
Η λέξη Μαλάκας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να εκφράσει και άλλες έννοιες, όπως έλα ρε φίλε ή άντε ρε φίλε(άντε ρε Μαλάκα) συν πολλές άλλες.
Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο, τον τόνο της φωνής, τη στάση του σώματος, τη φιλική ή συγγενική σχέση μεταξύ των εμπλεκομένων και πολλούς άλλους παράγοντες.
Είναι γεγονός ότι οι Έλληνες τη χρησιμοποιούν πολύ, πολλές φορές σε κάθε πρόταση, αλλά δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν πρόκειται για φιλονικία ή για μια λίγο πιο έντονη συζήτηση!
Επίσης γεγονός είναι ότι τα τελευταία χρόνια το αρσενικό του ουσιαστικού, δηλαδή το ‘μαλάκας’ χρησιμοποιείται και μεταξύ των γυναικών, είναι περίεργο να ακούς μια γυναίκα να απευθύνεται σε μια άλλη με το ‘ρε μαλάκα’, έχουμε κατάργηση του γένους.
Υπάρχουν λοιπόν πολλές αντιφατικές χρήσεις, αλλά ποιο είναι το πραγματικό νόημα σήμερα;
Το σημερινό πραγματικό νόημα για τη λέξη Μαλάκας
Παρά τη χρήση αυτής της λέξης σε εκατοντάδες διαφορετικές περιπτώσεις, το πραγματικό νόημα είναι μόνο ένα!
Φανταστείτε ένα άτομο που δεν μπορεί να καταλάβει κάτι φαινομενικά εύκολο, κάποιον που δεν είναι σίγουρος πότε οι άλλοι τον κοροϊδεύουν ή όχι.
Κάποιον που μπορεί να παρεξηγήσει αυτά που ακούει, κάποιον που ξεγελιέται εύκολα.
Με λίγα λόγια, τελικά, μαλάκας είναι όποιος έχει IQ χαμηλότερο από το μέσο όρο, εν συντομία, ο ηλίθιος, ο βλάκας, ο καθυστερημένος. Είναι τόσο απλό!
Έτσι, Μαλάκας = Ένα άτομο με χαμηλό IQ.
Ελληνικό συνεργείο – Ο Μαλάκας δουλεύει
Πότε απαγορεύεται η λέξη Μαλάκας
Ο γενικός κανόνας είναι να την αποφεύγουμε τις περισσότερες φορές.
Είναι μια προσβλητική λέξη. Παρά το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές ένας αλλοδαπός θα συγχωρεθεί επειδή το λέει από αφέλεια, υπάρχουν περιπτώσεις όπου μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα.
Θα σας βοηθήσουμε εδώ ώστε να αποφύγετε μια τέτοια κατάσταση.
Κανόνας 1
Αν είστε άντρας, ποτέ μην πείτε αυτή τη λέξη σε μια γυναίκα, ανεξάρτητα από το πόσο κοντινοί φίλοι είστε. Ακόμα κι αν είναι εραστής ή και η σύζυγος σας, είναι πάντα προσβλητική λέξη και σε ορισμένες περιπτώσεις ισοδυναμεί με τη λέξη σκύλα!
Το ίδιο συμβαίνει εάν είστε γυναίκα, μην το πείτε ποτέ σε έναν άνδρα, ανεξάρτητα από το πόσο κοντά φιλικά είστε ή ακόμα αν είστε και εραστές.
Στην τελευταία περίπτωση, μπορεί να σημαίνει ηλίθιος ή ακόμα χειρότερα σεξουαλικά ανίκανος.
Γι’ αυτό είναι σχεδόν πάντα κακό να αποκαλείς έτσι ένα άτομο του άλλου φύλου. Εκτός βέβαια αν είστε πολύ στενοί φίλοι και (δώστε προσοχή εδώ) όχι εραστές.
Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα! Ένα παράδειγμα, τις στιγμές που κάνει κάποιος έρωτα με τον εραστή του, μπορεί να είναι και μια διεγερτική λέξη! Παράξενα γούστα.
Κανόνας 2
Ποτέ μην πείτε αυτή τη λέξη σε κάποιον που μόλις γνωρίσατε, είναι ασυγχώρητο λάθος, εκτός και αν δεν θέλετε να τον ξαναδείτε ξανά!
Κανόνας 3
Ποτέ μην το πείτε σε αγνώστους. Σε αυτήν την περίπτωση, σχεδόν πάντα να προσέχετε μη σπάσετε τη μύτη σας.
Κανόνας 4
Ποτέ μην το πείτε σε άτομα πολύ μεγαλύτερα από εσάς, σε κάποιον που ανήκει σε μια παλαιότερη γενιά. Ακόμα κι αν είναι στενοί φίλοι ή συγγενείς, ειδικά για συγγενείς όπως οι θείοι είναι ακόμα χειρότερα.
Σε αυτήν την περίπτωση, είναι πολύ κακό για εσάς και χαρακτηρίζει την κακή σας προσωπικότητα.
Κανόνας 5
Δεν λέμε ποτέ Μαλάκες τους Γονείς μας, ακόμη κι αν είναι(δεν αποκλείεται αφού έκαναν εσάς!).
Αντίθετα μπορούμε να αποκαλέσουμε Μαλάκα τα αδέλφια μας, εκτός από τις στιγμές που μαλώνουμε!
Κανόνας 6
Υπάρχουν πολλές άλλες καταστάσεις, αλλά μόνο οι Έλληνες μπορούν να καταλάβουν κάθε γωνιά της Ελληνικής αίσθησης του χιούμορ.
Ακολουθήστε λοιπόν καλύτερα τον γενικό κανόνα που λέει: Είναι πάντα καλύτερο να αποφεύγετε αυτήν τη λέξη.
Πότε μπορείτε να αποκαλέσετε κάποιον Μαλάκα
Εάν, παρ΄όλα αυτά επιμένετε να χρησιμοποιείτε τη λέξη διαβάστε τουλάχιστον παρακάτω πότε μπορείτε να το κάνετε.
Πρέπει να είστε πολύ στενός φίλος με κάποιον για να είστε σε θέση να πείτε αυτή τη λέξη και να θεωρηθεί ως φιλική.
Σε αυτές τις πολύ στενές περιπτώσεις φιλίας, το νόημα κυριολεκτικά αλλάζει σε: έλα ρε φίλε, κολλητέ, έλα μωρέ τώρα και άλλα σχετικά.
Μια φορά Μαλάκας πάντα Μαλάκας
Τελικά, ποιος είναι Μαλάκας;
Κατά πάσα πιθανότητα είμαστε όλοι.
Ή για να γίνουμε πιο σαφείς, είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει Έλληνας που να μην τον έχει αποκαλέσει κάποτε κάποιος Μαλάκα.
Αυτό σημαίνει ότι είμαστε όλοι μαλάκες;
Πιθανότατα ναι αφού αποκλείεται να μην έχουμε κάνει ποτέ κάποια μαλακία.
Αποδεχτείτε το, τα στερεότυπα δε βγαίνουν τυχαία.
Συμπέρασμα
Η λέξη Μαλάκας είναι σίγουρα η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη Ελληνική λέξη παρά το ότι μερικές δεκαετίες πριν η αναφορά της θεωρούνταν ταμπού. Σήμερα έχει απίστευτα πολλές, διαφορετικές χρήσεις, αλλά μόνο ένα νόημα! και χρησιμοποιείται σε κάθε πτυχή της Ελληνικής καθημερινής ζωής.
Είναι μια φιλική όσο και πολύ προσβλητική λέξη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για να σπάσει είτε για να ενισχύσει μια σχέση. Το μυστικό είναι να γνωρίζετε πώς και πότε να τη χρησιμοποιήσετε.
Κατανοούμε ότι πολλοί τουρίστες, ειδικά οι Αγγλόφωνοι, προσπαθούν να πουν αυτήν τη λέξη δοκιμάζοντας μια φιλική προσέγγιση με τους Έλληνες, εξ άλλου είναι η λέξη που ακούνε περισσότερο.
Θα συγχωρεθούν σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις επειδή είναι τουρίστες. Αλλά υπάρχει πάντα μια μικρή πιθανότητα να μην συμβεί αυτό.
Επομένως, καλύτερα να μένουμε στην ασφαλή πλευρά, και αν δεν γνωρίζουμε καλά τον φίλο μας, να την αποφεύγουμε!
Η λέξη Μαλάκας, δυστυχώς, λόγω της ευρείας χρήσης της, έχει γίνει σχεδόν το σήμα κατατεθέν για τους Έλληνες σήμερα. Κάτι που χαρακτηρίζει τους Έλληνες σε όλο τον κόσμο, μαζί με το Μουσακά ή το συρτάκι!
Και, μάλλον καθόλου άδικα. Όσο περνάνε τα χρόνια γινόμαστε χειρότεροι, πιο κουτοί, πιο καχύποπτοι, πιο συνομωσιολόγοι, πιο ξερόλες, πιο θρησκόληπτοι… Μας ξεκούτιαναν τα τηλεοπτικά κανάλια και μας αποχαύνωσαν.
Η Νεοελληνική κουλτούρα πάσχει βαριά, νοσεί, θεωρούμε τον εαυτό μας ανώτερο από τους άλλους, Έλληνες ή ξένους δεν έχει σημασία, κριτικάρουμε επιστήμονες ή και την επιστήμη την ίδια, ενώ δεν είμαστε ικανοί να γράψουμε ούτε το όνομα μας, ούτε να βρούμε το σώβρακο που μας έχει βάλει σε άλλο συρτάρι η γυναίκα μας…
Επικαλούμαστε συνεχώς την ανωτερότητα των αρχαίων προγόνων μας αλλά από την άλλη δεν γνωρίζουμε ούτε την έρμη την ορθογραφία της γλώσσας μας.
Να χαιρόμαστε τη Μαλακία μας Έλληνες!
Αλλά μισό λεπτό, το να είσαι Μαλάκας δεν είναι απαραίτητα κακό.
