Η Κέρκυρα κατά τη διάρκεια της ήρεμης εποχής του χειμώνα
Το Λιστόν το χειμώνα
Μια βόλτα στο παλιό τμήμα της πόλης ένα χειμωνιάτικο βράδυ και αφού οι επισκέπτες έχουν αναχωρήσει αποκαλύπτει μια εντελώς διαφορετική πόλη από την ακμάζουσα μητρόπολη ενός καλοκαιρινού πρωϊνού.
Αφήστε την πλατεία Σπιανάδα και περπατήστε κατά μήκος της οδού Αγίου Σπυρίδωνος, ένα πολυσύχναστο δρόμο το καλοκαίρι, αλλά σχεδόν έρημο το χειμώνα, με μερικές γάτες να παραμονεύουν γύρω.
Προσκυνητές πηγαίνουν μέσα στην περίφημη εκκλησία, προσφέροντας τις προσευχές τους στον Άγιο ο οποίος έχει προστατεύσει την Κέρκυρα για αιώνες.
Περπατώντας κάτω από τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης και μπροστά από τα καταστήματα κάτω από τα βόλτα που υπάρχουν σε πολλούς δρόμους της παλιάς πόλης, συνειδητοποιεί ότι η πόλη δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου για εκατοντάδες χρόνια.
Μπορείτε να φανταστείτε τις σερενάτες που υπήρχαν στην περίοδο του καρναβαλιού, κάτω από τα παράθυρα που βρίσκονται τα όμορφα κορίτσια, τους μασκαράδες, και νέα ζευγάρια που φλερτάρουν περιπλανόμενα στο λιμάνι.
Τα λίγα καταστήματα που φωτίζονται λάμπουν σαν κοσμήματα στο γύρω σκοτάδι, τα εμπορεύματά τους εμφανίζονται εξωτικά για τους περαστικούς.
Τα μαγαζιά το χειμώνα δουλεύουν για τον τοπικό πληθυσμό. Σε ένα παράθυρο ένας άνθρωπος μπορεί να δει ρούχα για σιδέρωμα, ενώ μερικές πόρτες μακριά κάποια μοδίστρα είναι σκυμμένη πάνω από μια ραπτομηχανή.
Σε άλλο μαγαζί μπορεί κανείς να δει ακόμη και ξυλόσομπες για πώληση, πράγματα που ο καλοκαιρινός επισκέπτης θα απορούσε αν τα έβλεπε.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά της Ιεράς Μητρόπολης είναι σαν να πηγαίνετε σε ένα φωτισμένο δωμάτιο. Σπίτια, εκκλησίες, και το φρούριο, είναι όλα φωταγωγημένα, τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά τους ξεχωρίζουν…
Και μετά τους στενούς δρόμους της περιοχής του Καμπιέλλου ξαφνικά βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο ανοικτό χώρο.
Στα αριστερά είναι η παλιά πύλη στην πόλη της Κέρκυρας, η πύλη της Σπηλιάς, μέσω της οποίας όλοι οι επιβάτες και τα φορτία που έφταναν από τη θάλασσα έμπαιναν στην πόλη.
Υπάρχει μια μεγάλη καμάρα από όπου περνούσαν οι μεταφορείς, και μια μικρή για τους πεζούς.
Οι άλλες πύλες καταστράφηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές της ιστορίας της πόλης, εκτός από την πύλη του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται κάτω από το δρόμο, στο Φαληράκι.
Το άρθρο είναι μετάφραση κειμένου που γράφτηκε από Αγγλίδα που μένει στο νησί αλλά δεν γεννήθηκε εδώ. Άρα βλέπει την Κέρκυρα με διαφορετικό τρόπο από ότι οι ντόπιοι, ίσως και να διακρίνει πράγματα που μας διαφεύγουν.
Σχολιάστε