Χάρτης της περιοχής Κάβος.
Ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός στο νησί για τους νέους Βρετανούς τουρίστες λόγω της πλούσιας και περίφημης νυχτερινής ζωής του.
Βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νησιού της Κέρκυρας, μέσα στην περιοχή της Λευκίμης και 45 χιλιόμετρα από την πόλη της Κέρκυρας.
Ένας χάρτης για την τουριστική περιοχή της Μεσογγής και των Μωραΐτικων στη νοτιοανατολική πλευρά της Κέρκυρας.
Αυτές οι περιοχές είναι από τα πιο ανεπτυγμένα τουριστικά χωριά της Κέρκυρας, με τη μοναδική αμμώδη παραλία της ανατολικής ακτής της Κέρκυρας.
Αυτός είναι ένας χάρτης των Διαποντίων νήσων.
Αυτό το μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα βρίσκεται αρκετά μίλια βορειοδυτικά της Κέρκυρας στο δρόμο προς την Ιταλία.
Τα μεγαλύτερα νησιά είναι οι Οθωνοί, η Ερείκουσα και το Μαθράκι, αλλά υπάρχουν πολλά μικρότερα όπως το Διακόπο, το Διάπολο, το Καράβι, το Λίψο κ.α.
Εδώ θα βρείτε τουριστικούς Χάρτες της ευρύτερης περιοχής των Μπενιτσών, ο κυρίως χάρτης των Μπενιτσών είναι ο μοναδικός που υπάρχει και απεικονίζει το χωριό με όλες του τις λεπτομέρειες και μονοπάτια, όλοι οι χάρτες είναι σε υψηλή ανάλυση.
Μπορείτε να κάνετε κλικ πάνω στους χάρτες και να τους ανοίξετε σε νέο παράθυρο.
Οι Χάρτες σχεδιάστηκαν το 2006 και ανανεώνονται κάθε χρόνο με νέες προσθήκες και αλλαγές που τυχόν προκύπτουν τόσο σε δρόμους όσο και σε τοποθεσίες, η τελευταία ανανέωση έγινε το 2017.
Έχουν φτιαχτεί από ντόπιους που αγαπάνε τον τόπο τους και γνωρίζουν πολύ καλά τους δρόμους και κυρίως τα σωστά ονόματα των τοποθεσιών, και είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβείς και με τις περισσότερες λεπτομέρειες.
Για να ανοίξετε τους χάρτες σε πλήρες μέγεθος, δεξί κλικ πάνω στο χάρτη και (άνοιγμα σε νέο παράθυρο ή νέα καρτέλα)
Με μοναδικές λεπτομέρειες ο χάρτης των Μπενιτσών
Οι Μπενίτσες ξεκινάνε ουσιαστικά στα βόρεια από τη διασταύρωση της Εθνικής οδού Λευκίμης με την οδό Αχιλλείου και τελειώνουν στα νότια στην περιοχή τσάκι εκεί που βρίσκονταν το ξενοδοχείο Αχιλλέας.
Διασχίζονται όπως φαίνεται στο χάρτη από την εθνική οδό που βρίσκεται στην παραλία ενώ υπάρχουν και κάθετοι δρόμοι που οδηγούν στο παλιό χωριό, στο χωριό του Σταυρού, των Αγίων Δέκα αλλά και στο Γαστούρι.
Ο δρόμος που πάει στο Σταυρό ξεκινάει από ένα σημείο στην περιοχή Χοντράκια τη νότια Μπενίτσα, στην αρχή και για 2 χιλιόμετρα είναι εξαιρετικά ανηφορικός, με στροφές και στενός, μετά τα πράγματα καλυτερεύουν και παραμένουν μόνο οι στροφές.
Υπάρχει και άλλος δρόμος που ξεκινάει από την είσοδο του παλιού χωριού, το διασχίζει και περνώντας δίπλα από το υδραγωγείο χωρίζεται σε δύο δρόμους, ό ένας στα αριστερά καταλήγει στο ορεινό χωριό των Αγίων Δέκα και ο δεξιά στο επίσης ορεινό χωριό Γαστούρι στο σημείο που βρίσκεται το κτίριο της φιλαρμονικής Γαστουρίου.
Αυτός ο δρόμος, στο κομμάτι που περνάει μέσα από το παλιό χωριό των Μπενιτσών, αποτελεί πρόβλημα.
Το πλάτος του δεν ξεπερνάει τα 2,5 μέτρα και περνάει ανάμεσα από συνεχόμενα σπίτια, έτσι αν συναντηθούν 2 αυτοκίνητα κάποιος θα πρέπει να κάνει πίσω ακόμα και 500 μέτρα.
Αμέτρητα αυτοκίνητα έχουν αφήσει τα αποτυπώματα τους στους τοίχους των σπιτιών, μάλιστα σε μια γωνία έχει τοποθετηθεί μεταλλικό περίβλημα για προστασία του οικήματος.
Ειδικά την θερινή περίοδο της αυξημένης κίνησης όπου οι ξένοι επισκέπτες δε γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες η κατάσταση γίνεται τραγελαφική για να μην πούμε απαράδεκτη, δεν είναι δυνατόν ένας δρόμος δύσκολος ακόμη και για τους πεζούς να μετατρέπεται σε λεωφόρο επειδή τον προτείνουν τα ηλεκτρονικά μέσα πλοήγησης.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Οι δρόμοι που συνδέουν τις Μπενίτσες με τους Αγίους Δέκα και το Γαστούρι είναι εξαιρετικά στενοί και επικίνδυνοι, χρησιμοποιήστε τους μόνο όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη, προσφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση της συγκοινωνίας μεταξύ των κατοίκων των τριών χωριών και μόνο γι’αυτό.
Οδικός Χάρτης Μπενιτσών, όλοι οι δρόμοι και τα μονοπάτια
Ανανεωμένος χάρτης – οι μπενίτσες το 2014
Χάρτης ευρύτερης περιοχής Μπενιτσών μέχρι την τοποθεσία Τσάκι
Στην πόλη Wuhan, στην επαρχία Hubei, στην Κίνα, σημειώθηκε μια σειρά περιπτώσεων πνευμονίας.
Στις 9 Ιανουαρίου 2020, οι κινεζικές υγειονομικές αρχές ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για ένα νέο στέλεχος κορωνοϊού (2019-nCoV).
που προκαλεί μια ασθένεια του κατώτερου αναπνευστικού που ονομάζεται COVID-19.
Οι κορωνοϊοί είναι μια ομάδα ιών που συνήθως προκαλούν λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος ποικίλης σοβαρότητας σε ανθρώπους και ζώα. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα τρίτο των λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού σε ανθρώπους μπορεί να προκληθεί από κορωνοϊούς.
Ο Ελληνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ) παρακολουθεί τις εξελίξεις από την αρχή και βρίσκεται σε συνεχή επαφή τόσο με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) όσο και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).
Ο ΕΟΔΥ παραμένει σε επαγρύπνηση για τις πιθανές περιπτώσεις της νόσου στους ταξιδιώτες, ενώ έχει ήδη εκδώσει και διανέμει συστηματικά ενημερωτικό υλικό και εξειδικευμένες οδηγίες.
Για περισσότερα στοιχεία για τα κρούσματα δείτε στις παρακάτω πηγές:
1. WORLDOMETER: www.worldometers.info/coronavirus/
2. BNO News: bnonews.com/index.php/2020/02/the-latest-coronavirus-cases/
3. JHU CSEE: gisanddata.maps.arcgis.com/apps/opsdashboard/index.html#/bda7594740fd40299423467b48e9ecf6
4. 1point3acres (for USA/CAN): coronavirus.1point3acres.com/en
5. RiskLayer (DEU): www.risklayer-explorer.com/event/100/detail
6. MorgenPost (DEU): interaktiv.morgenpost.de/corona-virus-karte-infektionen-deutschland-weltweit/
7. DXY (CHN): ncov.dxy.cn/ncovh5/view/pneumonia
8. J.A.G Japan (JPN): jagjapan.maps.arcgis.com/apps/opsdashboard/index.html#/55c22ee976bc42338cb454765a6edf6b
9. VG (NOR): www.vg.no
10. Amtliches Dashboard COVID19 (AUT): info.gesundheitsministerium.at/
11. INDIA COVID-19 TRACKER (IND): www.covid19india.org/
12. Helsingin Sanomat (FIN): www.hs.fi
13. Situación de COVID-19 en España (ESP): covid19.isciii.es/
14. T.C.Sağlık Bakanlığı (TUR): covid19.saglik.gov.tr /
15. Corona-Fälle in der Schweiz (CHE): rsalzer.github.io/COVID_19_CH/
16. Lidovky (CZE): www.lidovky.cz/
17. The News International (PAK): www.thenews.com.pk/
18. kawalcovid19 (IND): kawalcovid19.com/
19. INDEXHR (HRT): www.index.hr/
Η Ασθένεια που προκαλείται από τον νέο Κορωνοϊό ονομάστηκε COVID-19 και παρά τις αρχικές προβλέψεις, μέσα σε ελάχιστο χρόνο επεκτάθηκε και έξω από τα σύνορα της Κίνας, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η ασθένεια μεταδίδεται πολύ εύκολα μέσω της αναπνευστικής οδού, ακόμη και από ασυμπτωματικούς ασθενείς που βρίσκονται στο στάδιο της επώασης που κρατάει αρκετές μέρες, και αυτό την καθιστά πολύ επικίνδυνη.
Μεταδίδεται με τα σταγονίδια που εκπέμπονται από τη μύτη και το στόμα ασυμπτωματικών φορέων αλλά και από τα αντικείμενα που αυτοί έχουν αγγίξει ή και την οποιαδήποτε επαφή μαζί τους.
Τα συμπτώματα στην μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού μπορεί να είναι από πολύ ήπια έως καθόλου, με εξαιρέσεις, αλλά για τους ηλικιωμένους άνω των 65 ετών και διάφορες ευπαθείς ομάδες με υποκείμενα χρόνια νοσήματα, όπως καρδιοπάθειες, διαβήτη, πίεση, και πολλά άλλα χρόνια αυτοάνοσα νοσήματα μπορεί να είναι πολύ σοβαρά, με βαριά πνευμονία που μπορεί να καταλήξει σε θάνατο.
Επίσης έχουν αναφερθεί περιστατικά όπου προσβάλλονται όργανα όπως η καρδιά, τα νεφρά, το στομάχι, ο εγκέφαλος κ.α
Μέχρι τώρα τα δεδομένα δείχνουν ένα σημαντικό ποσοστό θνησιμότητας γύρω στο 5% που είναι πολύ υψηλότερο από αυτό της κοινής γρίπης και γενικά από αυτό που νομίζαμε στην αρχή.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένα ειδικό φάρμακο ή εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, η μόνη άμυνα που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι η αυστηρή απομόνωση των κρουσμάτων και το lockdown σε ολόκληρες περιοχές ακόμη και κράτη.
Είναι απαραίτητο να ακολουθούμε αυστηρούς κανόνες υγιεινής, όπως συχνό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών με νερό και σαπούνι για πάνω από 20 δευτερόλεπτα, αποφυγή κάθε είδους συγχρωτισμού με άλλους ανθρώπους και διατήρηση αποστάσεων από όλους, τουλάχιστον δύο μέτρων.
Η χρήση γαντιών και μασκών είναι απαραίτητη για όσους γνωρίζουν πως να τα χρησιμοποιούν σωστά, η μη σωστή χρησιμοποίηση των μασκών μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη από το να μην έχουμε καθόλου μάσκα, γι αυτό και οι οδηγίες σχετικά με τη χρήση της διαφέρουν από χώρα σε χώρα και είναι αλληλοσυγκρουόμενες.
Αυτή την στιγμή η επιδημία βρίσκεται στο peak της, και ολόκληρος ο πλανήτης, ειδικά η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική, όπου είναι και το επίκεντρο της πανδημίας, βρίσκεται σε απομόνωση με τις οικονομικές δραστηριότητες να έχουν βάλει λουκέτο.
Οι υγειονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες είναι γνωστές, και τις βλέπουμε κάθε μέρα με δεκάδες χιλιάδες θανάτους.
Αλλά οι οικονομικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν θα είναι τρομακτικές, θα δοκιμάσουν ακόμη και την υπόσταση ορισμένων κρατών, η ανεργία και η ύφεση θα φτάσουν σε πρωτοφανή επίπεδα πολύ μεγαλύτερα από αυτά της κρίσης του 2008, ακόμη όμως δεν μπορούν να υπολογιστούν ακριβώς.
Ειδικά ο τομέας του Τουρισμού έχει καταστραφεί εντελώς, με αεροπορικές εταιρείες και ταξιδιωτικά γραφεία να χρεοκοπούν.
Η απουσία του τουριστικού προϊόντος για το 2020 αποτελεί το ισχυρότερο πλήγμα για την Ελλάδα αφού ο τουρισμός αποτελεί το 25% του ΑΕΠ και ουσιαστικά τροφοδοτεί την Ελληνική οικονομία.
Προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας με τα συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο να δίνουν τη σκληρότερη μάχη.
Συστήματα υγείας που λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών αποδεικνύονται ανεπαρκή με μεγάλες ελλείψεις τόσο στα μέσα αντιμετώπισης σοβαρών επιπλοκών της νόσου αλλά και υποστελεχωμένα σε απαραίτητο προσωπικό.
Δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών, αυτές θα αποδοθούν μετά την πανδημία.
Δύο πράγματα είναι σίγουρα.
Το πρώτο ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει, γιατί αργά ή γρήγορα θα βρεθεί αποτελεσματική θεραπεία και αργότερα εμβόλιο.
Και το δεύτερο είναι ότι ο κόσμος μετά από αυτό το σοκ θα είναι τελείως διαφορετικός, το πόσο διαφορετικός και με ποιο τρόπο μένει να το δούμε.
Οι σκέψεις μας αυτές τις ώρες είναι σε αυτούς που νοσούν, με τις ευχές μας για γρήγορη ανάρρωση.
“Σας χαιρετώ, είμαι ο covid-19.
Πολλοί από εσάς με γνωρίζουν πιο απλά σαν Κορονοϊό. Ναι λοιπόν. Εγώ είμαι ο SARS-CoV-2.
Και είμαι ο εχθρός της ματαιοδοξίας σας!
Συγχωρήστε με που δεν σας ενημέρωσα εγκαίρως αλλά γνωρίζω πότε θα φτάσω, σε ποια μορφή και με ποια ισχύ θα καταλήξω σε εσάς.
Γιατί είμαι εδώ; Ας πούμε ότι είμαι εδώ γιατί κουράστηκα να σας βλέπω να πηγαίνετε προς τα πίσω αντί να εξελίσσεστε.
Κουράστηκα να σας βλέπω συνέχεια να καταστρέφεστε με τα ίδια σας τα χέρια.
Κουράστηκα με τον τρόπο που μεταχειρίζεστε και καταστρέφετε τον πλανήτη σας.
Κουράστηκα με την ακατανόητη εμμονή σας για αιώνια ανάπτυξη, ανάπτυξη σε βάρος του περιβάλλοντος, με κατασπατάληση των φυσικών πόρων του πλανήτη και υπερπαραγωγή διοξειδίου του άνθρακα που διαταράσσει το κλίμα και προκαλεί φυσικές καταστροφές.
Κουράστηκα με τον τρόπο που μεταχειρίζεστε ο ένας τον άλλον.
Κουράστηκα με τις καταχρήσεις σας, με τη βία που ασκείτε, με τους πολέμους, με τις διαπροσωπικές σας συγκρούσεις, αλλά και με τις δεισιδαιμονίες σας.
Κουράστηκα με την ζήλεια για κοινωνικό φαίνεσθαι, με τις δεξιότητές σας, με την υποκρισία σας και με τον εγωισμό σας.
Κουράστηκα με τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνετε σε εσάς και τις οικογένειές σας.
Κουράστηκα με την έλλειψη προσοχής που δείχνετε στα παιδιά σας.
Κουράστηκα με το πόσο ρηχοί είστε. Κουράστηκα με την σημασία που συχνά δίνετε στα επιφανειακά πράγματα σε βάρος των σημαντικών.
Κουράστηκα με την παθολογική σας και ακατάπαυστη αναζήτηση του καλύτερου φορέματος, του τελευταίου μοντέλου smartphone και του πιο ωραίου αυτοκινήτου, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσετε τη ματαιοδοξία σας.
Κουράστηκα από τις απάτες σας.
Κουράστηκα από την προπαγάνδα στα μέσα μαζικής σας ενημέρωσης.
Κουράστηκα από τον ελάχιστο χρόνο που αφιερώνετε στην μεταξύ σας επικοινωνία.
Κουράστηκα πολύ από τα συνεχή σας παράπονα ενώ δεν κάνετε τίποτα απολύτως για να βελτιώσετε τις ζωές σας.
Κουράστηκα να σας βλέπω σε διαφωνίες και τσακωμούς για ασήμαντες αφορμές.
Κουράστηκα για τις συνεχείς αψιμαχίες ανάμεσα σε αυτούς που σας κυβερνούν, κουράστηκα από τις λάθος επιλογές σας αυτών που σας κυβερνούν.
Κουράστηκα να βλέπω ανθρώπους που αλληλοπροσβάλλονται και σκοτώνονται για έναν αγώνα ποδοσφαίρου.
Το γνωρίζω… Θα είμαι σκληρός μαζί σας. Ίσως κάτι παραπάνω από σκληρός, αλλά δεν ξεχωρίζω κανέναν.
Είμαι ιός.
Η δράση μου θα σας στοιχίσει ζωές, πολλές ζωές, Αλλά θέλω να καταλάβετε μία και καλή ότι πρέπει να αλλάξετε πλευρό… Για το καλό σας.
Το μήνυμα που έχω να σας δώσω είναι απλό.
Θέλησα να τονίσω ότι η κοινωνία που έχετε φτιάξει είναι λάθος, ώστε να προσπαθήσετε να την αλλάξετε.
Θέλησα να προκαλέσω παύση των πάντων για να κατανοήσετε ότι το μοναδικό σημαντικό πράγμα στο οποίο πρέπει να συνταχθείτε με όλη σας την ψυχή από εδώ και εμπρός είναι το εξής απλό: Ο Άνθρωπος και η ζωή.
Η δική σας και των παιδιών σας. Και σε αυτά που είναι πραγματικά απαραίτητα για να την προστατέψετε, να την αγκαλιάσετε και να την μοιραστείτε.
Σας ήθελα όσο το δυνατόν περισσότερο κλεισμένους και απομονωμένους στα σπίτια σας, μακριά από γονείς, από παππούδες, γιαγιάδες από παιδιά και εγγόνια.
Για να μπορέσετε να καταλάβετε πόσο σημαντική είναι μία αγκαλιά, η ανθρώπινη επαφή, ο διάλογος, μία χειραψία, μία βραδιά με φίλους, μία βόλτα, ένα δείπνο σε κάποιο μαγαζί, ένα τρέξιμο στο πάρκο σε ανοιχτό χώρο. Από αυτές τις εικόνες πρέπει να ξεκινήσουν ξανά τα πάντα.
Γκρεμίστε το ρατσισμό, τους διαχωρισμούς μεταξύ σας, αγνοείστε τις θρησκείες που τροφοδοτούν μίση και πολέμους, αφήστε τους ηλίθιους εθνικισμούς, σας απέδειξα ότι είστε όλοι ίδιοι, ακόμη δεν το βλέπετε;
Μην κάνετε διακρίσεις μεταξύ σας.
Σεβαστείτε τον πλανήτη που σας φιλοξενεί, οι πόροι που σας παρέχει φτάνουν και περισσεύουν για να ζήσετε όλοι πλούσια, μοιραστείτε τον πλούτο της γης, δεν θα σας συγχωρήσω την επόμενη φορά αν δεν αφαιρέσετε τον πλούτο από τους λίγους για να τον μοιράσετε σε όλους σας, δεν θα έχετε άλλη ευκαιρία αν σας ξαναπετύχω με παιδιά να πεινάνε και να πεθαίνουν, με αθώους να σκοτώνονται σε μάταιους πολέμους, με ξεριζωμένους να ψάχνουν νέα πατρίδα, με άστεγους, με ανθρώπους που πεινάνε, με εκμετάλλευση, δυστυχία και κοινωνική ανισότητα.
Ο πλούτος που παράγει η δουλειά σας δεν πρέπει να συγκεντρώνεται σε χέρια λίγων αλλά να χρησιμοποιείται για να προστατεύει τον πλανήτη και τις ζωές τις δικές σας και όλων των άλλων ειδών, να εξασφαλίζει σε όλους μια άνετη ζωή χωρίς άγχος και αβεβαιότητα για το μέλλον, να διοχετεύεται στην επιστημονική έρευνα για θεραπείες ανίατων ασθενειών και όχι σε όπλα θανάτου και καταστροφής, είστε οι κυρίαρχοι του πλανήτη και πρέπει να φροντίσετε να τον διατηρήσετε ζωντανό.
Σας απέδειξα ότι δεν υπάρχουν αποστάσεις. Αν και τόσο μικρός και αόρατος ταξίδεψα χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα σε ελάχιστο χρόνο χωρίς να το καταλάβετε.
Εγώ είμαι περαστικός, αλλά τα συναισθήματα αλληλεγγύης και συνεργασίας που δημιούργησα σε εσάς σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα πρέπει να διαρκέσουν στο διηνεκές.
Ζήστε την ζωή σας με πιο απλό τρόπο, Περπατήστε. Αναπνεύστε ελεύθεροι. Βοηθήστε όσους έχουν ανάγκη γιατί το καλό θα σας επιστραφεί πάντα με τόκους.
Απολαύστε και σεβαστείτε την φύση. Κάντε ότι σας αρέσει και σας γεμίζει και δημιουργήστε τις συνθήκες που θα σας επιτρέψουν να μην φοβάστε για το μέλλον.
Θα μείνω μαζί σας όσο χρειαστεί, Όταν θα αρχίσετε τους εορτασμούς θα είναι γιατί εγώ θα έχω μόλις φύγει.
Αλλά να θυμάστε, να μην προσπαθείτε να είστε καλύτεροι άνθρωποι μόνο όσο διαρκεί η παρουσία μου γιατί θα γυρίσω δριμύτερος.
Αντίο”.
Γράφτηκε από τον Ντανίλο Καλαμπρέζε
Με αρκετές προσθήκες από τον Αντόνιο Τιροσπανάκολι
Φέτος, το μαύρο 2020, το Πάσχα πέφτει στις 19 Απριλίου.
Εν μέσω πολέμων δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για γιορτές και εκδηλώσεις, πόσο μάλλον όταν ο πόλεμος γίνεται εναντίον όλης της ανθρωπότητας από έναν αόρατο εχθρό που απειλεί όχι μόνο τις ζωές όλων μας αλλά και την ύπαρξη κρατών και γενικά την όλη δομή του κόσμου όπως ήταν μέχρι τώρα.
Όχι, δεν δέχτηκε η γη επίθεση από εξωγήινους, ούτε ξέσπασε πυρηνικός παγκόσμιος πόλεμος, ούτε έπεσε μετεωρίτης από το διάστημα, συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο.
Ένας μικροσκοπικός νέος ιός, που έχει διάμετρο περίπου το ένα δέκατο από τον ιό της κοινής γρίπης, ο SARS-CoV-2 όπως ονομάζεται επιστημονικά, προκαλεί την πανδημία COVID-19 που μέσα σε χρόνο ρεκόρ εξαπλώθηκε από την Κίνα, απ’όπου αρχικά εμφανίστηκε, σε όλη την υδρόγειο με καταστροφικά αποτελέσματα, τέτοια που δεν έχει γνωρίσει μέχρι τώρα η ανθρωπότητα.
Η ασθένεια που προκαλεί ο SARS-CoV-2, προκαλεί σε μερικούς συνανθρώπους μας, μεγάλης ηλικίας και με επιβαρυμένη υγεία, αλλά και σε πολλές εξαιρέσεις με νεότερους και υγιείς, σοβαρές πνευμονίες που μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο.
Τα θύματα μέσα σε σχετικά ελάχιστο χρονικό διάστημα είναι ήδη χιλιάδες, οι νοσούντες, αν δεν ανακοπεί η πορεία του, θα φτάσουν τα εκατομμύρια και οι επιπτώσεις, τόσο από τον ιό όσο και στην οικονομία από τα πρωτοφανή μέτρα απομόνωσης των πληθυσμών ολόκληρων περιοχών, που λαμβάνονται από όλα σχεδόν τα κράτη, θα είναι πρωτόγνωρες αφού δεν υπάρχει ακόμη θεραπεία ή εμβόλιο.
Εκτός όμως από τις ζωές όλων μας, η κατάσταση αυτή απειλεί την ίδια τη δομή της σημερινής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων, Ήδη, οι οικονομίες κλυδωνίζονται στα όρια της κατάρρευσης, και το μέλλον της ανθρωπότητας, όταν επιτέλους βρεθεί κάποια έστω θεραπεία και αργότερα ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, θα είναι σίγουρα πολύ πολύ διαφορετικό, και μάλλον δεν θα θυμίζει σε τίποτα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
Για το Πάσχα του 2020 θα ήταν αστείο να σκεφτόμαστε για εκδηλώσεις και πολύ περισσότερο για επισκέπτες.
Αφού, για να περιορίσουμε την καταστροφή όσο μπορούμε, δεν έχουμε άλλο τρόπο από την απομόνωση.
Ευχόμαστε, ο εφιάλτης να τελειώσει όσο γίνεται πιο γρήγορα, η ζωή είναι πάντα πάνω απ’όλα και η διατήρηση της είναι ο πρώτος στόχος, να επιβιώσουμε έστω και οικονομικά κατεστραμμένοι, για να μπορέσουμε να ξαναχτίσουμε τον κόσμο μας, σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση όμως αυτή τη φορά.
Με σεβασμό στον πλανήτη που μας ανέχεται, αλλά εμείς συνειδητά ή ασυνείδητα τον καταστρέφουμε, και βάζοντας τον άνθρωπο πάνω από τους αριθμούς, γκρεμίζοντας τον καπιταλισμό και τα παράγωγά του όπως χρηματιστήρια, αγορές, οίκους αξιολόγησης, και όλα τα απάνθρωπα μοντέλα διακυβέρνησης που χώρισαν τους ανθρώπους σε θρησκείες, φυλές και έβαλαν σύνορα που θα πέσουν.
Και ας το κάνουν οι ισχυροί του κόσμου από τώρα, δεν έχουν άλλη επιλογή, ας χρηματοδοτήσουν με τεράστια ποσά την επιστημονική κοινότητα ώστε να παρασκευαστεί εμβόλιο σε χρόνο ρεκόρ, η ανθρωπότητα δεν αντέχει και δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να σώσουμε ότι μπορούμε.
Έτσι κι αλλιώς τα χρήματα δεν θα έχουν καμία αξία σε λίγους μήνες.
Ελπίζουμε όλα αυτά να είναι υπερβολές, ο εφιάλτης να περάσει, η ζημιά να είναι διαχειρίσιμη, και να μπορέσουμε να βρεθούμε μαζί στην Κέρκυρα του χρόνου, το Πάσχα του 2021, και αυτή τη φορά πολύ περισσότεροι από κάθε άλλη χρονιά, να γιορτάσουμε το Πάσχα του 2021 με άλλη νοοτροπία και μεγαλύτερη αγάπη και αλληλεγγύη για τον άνθρωπο.
Τώρα, δεν ταξιδεύουμε, Μένουμε όλοι σπίτι, περιορίζουμε την εξάπλωση αυτής της κατάρας, παραμένουμε ενωμένοι όλοι πνευματικά, βάζουμε πλάτη για τη ζωή μας χωρίς να υπολογίζουμε το οικονομικό κόστος, και ο καθένας προσεύχεται σε ότι πιστεύει, για να σωθεί η ανθρωπότητα από την καταστροφή.
Μπορεί σε πολλούς να είναι γνωστή η μικρή Ιταλική κωμόπολη Sagrado (Σαγράδο), βορειοανατολικά της Βενετίας κοντά στα σύνορα με την Σλοβενία.
Μερικοί επίσης ίσως να γνωρίζουν ότι στα Ισπανικά σημαίνει Ιερός ή Άγιος τόπος ή κάτι παραπλήσιο.
Ελάχιστοι βέβαια θα γνωρίζουν τι ήταν το Σαγράδο στην μεσαιωνική και Ενετική Κέρκυρα, κάτι που θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε παρακάτω.
Να τονίσουμε εδώ ότι όσα αναφέρονται στη συνέχεια προέρχονται από διηγήσεις ηλικιωμένων που και αυτοί τα έμαθαν από παλιότερες γενιές, έτσι μπορεί να υπάρχει και μεγάλη δόση φαντασίας ή υπερβολής κυρίως ως προς τη χρησιμότητα αυτού του χώρου(Σαγράδο) και όχι ως προς την ύπαρξη τους η οποία δεν αμφισβητείται.
Η κυριολεκτική σημασία της λέξης είναι Αρχοντικό, επειδή όμως στη Μεσαιωνική Κέρκυρα σχεδόν όλα τα αρχοντικά των αριστοκρατικών οικογενειών διέθεταν και ένα υπόγειο χώρο στον οποίο, σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, συνέβαιναν περίεργα γεγονότα, η σημασία άλλαξε στη συνείδηση του λαού και όταν έλεγε Σαγράδο εννοούσε πλέον αυτό το υπόγειο.
Έτσι, λίγο μετά το μεσαίωνα, το Σαγράδο έγινε συνώνυμο ενός υπόγειου, στενού και βαθύ χώρου σαν στοά που δεν τον έβλεπε ποτέ ο ήλιος.
Ο χώρος ήταν χτισμένος με μεγάλες πέτρες και μόνο μία είσοδο που μπορούσε να κλείσει ερμητικά με διπλή πόρτα.
Συνήθως βρίσκονταν στα υπόγεια των αρχοντικών ή μέσα στον περίβολο χώρο τους σαν ξεχωριστό κτίσμα, σε τέτοια περίπτωση είχε αψιδωτή είσοδο.
Τα Σαγράδα που υπήρχαν στα υπόγεια των αρχοντικών είχαν συνήθως ακόμη μία είσοδο από πάνω, μια καλά κρυμμένη καταπακτή που άνοιγε σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Στη φωτογραφία βλέπουμε την είσοδο ενός Σαγράδο που βρίσκονταν σε εξωτερικό χώρο του αρχοντικού του Κόντε Ριβέλλη στους Αλειμματάδες, όπως δείχνει μάλλον πρόκειται για ανήλιαγο δροσερό υπόγειο χώρο, κατάλληλο για κάβα κρασιών.
Και κάπου εκεί στο μεσαίωνα άρχισαν οι λαϊκοί μύθοι και δοξασίες σχετικά με τα Σαγράδα.
Οι αυθαιρεσίες των ευγενών εκείνες τις εποχές ήταν ο κανόνας και αφορούσαν όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής.
Δεν όριζαν μόνο την οικονομική κατάσταση όσων δούλευαν γι αυτούς, αλλά και τη ζωή τους.
Το να διεκδικήσει κάποιος εργάτης τα χρήματα του ισοδυναμούσε με θάνατο.
Αν ο εργάτης γινόταν πολύ πιεστικός τότε ο αφέντης τον καλούσε στο σπίτι του δήθεν για να τον πληρώσει, εκεί αφού τον έβαζε με δόλο να σταθεί πάνω στην καταπακτή, με κάποιο μηχανισμό αυτή άνοιγε και ο ανυποψίαστος χανόταν στο Σαγράδο όπου έβρισκε αργό και βασανιστικό θάνατο, συνήθως από πείνα.
Το ίδιο συνέβαινε και σε όποια άλλη περίπτωση κάποιος ή κάποιοι γίνονταν δυσάρεστοι ή επικίνδυνοι για τους ευγενείς, εξαφανίζονταν χωρίς κανείς ποτέ να τολμήσει να ψάξει γι αυτούς.
Αν κάποιος ζητούσε δάνειο και το έπαιρνε, συνήθως με υποθήκη το σπίτι του, μάλλον θα έχανε και την περιουσία αλλά και τη ζωή του.
Γιατί στην περίπτωση που μπορούσε να εξοφλήσει το δάνειο, τον καλούσε ο άρχοντας και αφού έπαιρνε τα λεφτά πίσω τον εξαφάνιζε στο Σαγράδο, έτσι παρουσιάζοντας μετά το υπογραμμένο χαρτί της υποθήκης έπαιρνε και την περιουσία του.
Αλλά και σε περίπτωση που δεν πλήρωνε πάλι τον καλούσε με πρόφαση για νέο διακανονισμό και τον εξαφάνιζε, ένας ακόμη πιθανός συκοφάντης για τον κόντε λιγότερος.
Περιττό να υπενθυμίσουμε ότι ο μοναδικός νόμος που υπήρχε τότε ήταν ο νόμος των δυνατών.
Πέρα από τις λαϊκές δοξασίες, η επίσημη και λογική εκδοχή για την κατασκευή και την χρήση του Σαγράδο είναι ότι ήταν κάβες ωρίμανσης κρασιού ή αποθηκευτικοί χώροι.
Υπάρχει και άλλη εκδοχή που τα θέλει να είναι κατακόμβες – οικογενειακοί τάφοι των ευγενών, κάτι που μπορεί και να ήταν αλήθεια, έχουν βρεθεί οστά και σκελετοί χωρίς να υπάρχει όμως φέρετρο.
Στην Βενετοκρατούμενη Κέρκυρα (1386 – 1797), η εκτελεστική και όχι μόνο εξουσία, ανήκε στην τάξη των ευγενών, αυτοί έκαναν ότι ήθελαν και συμπεριφέρονταν προς τους ποπολάρους σαν αφέντες.
Τα Σαγράδο(Σαγράδα) έτσι, απέκτησαν τρομερή φήμη, γιατί στην ουσία ήταν σκοτεινά μπουντρούμια όπου έβρισκαν το θάνατο εγκληματίες, επαναστάτες αλλά και αθώοι, υπήρξαν εργαλεία επιβολής φόβου στο λαό και διατήρησης των προνομίων της ολιγαρχικής αριστοκρατίας, έτσι δικαίως καλλιεργήθηκαν τρομεροί μύθοι και ίσως και υπερβολές.
Περισσότεροι θρύλοι επίσης δημιουργήθηκαν και λόγω ενός θεσμού που επέβαλαν οι Ενετοί.
Σύμφωνα με αυτόν τον θεσμό, οι κυνηγημένοι, παράνομοι και φυγόδικοι, είχαν το δικαίωμα να αναζητήσουν άσυλο στο αρχοντικό ενός κόντε.
Αν κατάφερναν, πριν συλληφθούν, απλά να αγγίξουν το μπατιτούρο (ρόπτρο), δηλαδή το μεταλλικό χεράκι κουδούνι της εποχής στην πόρτα της αυλόπορτας του αρχοντικού, η καταδίωξη από τις επίσημες αρχές έπαυε και η απόδοση δικαιοσύνης όπως και η πιθανή τιμωρία περνούσαν αποκλειστικά στη δικαιοδοσία του κόντε.
Όσοι είχαν διαπράξει απλά αδικήματα και ήταν χρήσιμοι, συνέχιζαν την υπόλοιπη ζωή τους συνήθως σαν δούλοι του κόντε, ενώ οι, κατά την κρίση του κόντε, εγκληματίες κλείνονταν στο σαγράδο όπου και πέθαιναν.
Δεν αποκλείεται βέβαια, να τους έριχναν μέσα αφού πρώτα τους είχαν σκοτώσει.
Ήταν ένας τρόπος των ευγενών να καθαρίσουν(όπως έλεγαν) τον τόπο από κακοποιούς, να απαλλαγούν από τους ανεπιθύμητους και επικίνδυνους, και να έχουν τους ποπολάρους κάτω από μόνιμο φόβο ώστε να κάθονται στα αυγά τους και να μην εξεγείρονται.
Λέγεται ότι άδεια παραχώρησης ασύλου είχαν μόνο μερικοί άρχοντες όπως οι Σορδίνας, Κουρκουμέλης, Ανδρουτσέλης και Ριβέλλης, αλλά πολύ πιθανόν αυτή η άδεια να είχε παραχωρηθεί και σε άλλους.
Όσο υπερβολικοί όμως και να είναι οι μύθοι για τα Σαγράδα, ίσως να υπάρχει και κάποιο ίχνος αλήθειας, οι ευγενείς τότε προκειμένου να κρατήσουν τα προνόμια τους και να απαλλαγούν από τους επικίνδυνους δεν δίσταζαν μπροστά σε τίποτα.
Οι λαϊκές δοξασίες για τους εκτελεσμένους στα Σαγράδα, καλλιέργησαν και άλλους μύθους, όπως αυτόν του Μώρου.
Ο Μώρος, (πληθυντικός οι Μώροι), για τον λαό του 16ου και 17ου αιώνα, ήταν τα φαντάσματα των αδικοχαμένων στα Σαγράδα των παλιών αρχοντικών που στοίχειωναν τα σπίτια αυτά τριγυρνώντας στον τόπο που πέθαναν.
Την περίοδο της κατοχής οι Γερμανοί άνοιξαν τη σφραγισμένη είσοδο ενός σαγράδο στο οποίο βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί, χωρίς να είναι σε φέρετρα και διασκορπισμένοι ακανόνιστα στο χώρο, ίσως και να μην ήταν οικογενειακός τάφος!
Αυτό λοιπόν ήταν το Σαγράδο σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, ένας υπόγειος, στενός και βαθύς ανήλιαγος χώρος που χρησιμοποιούσε η άρχουσα τάξη των ευγενών για να εξαφανίζει τους επικίνδυνους, τους φτωχούς και ανεπιθύμητους.
Ο Πολιτισμός της αριστοκρατίας και η ζούγκλα του μεσαίωνα.
Σήμερα το σύστημα δεν χρειάζεται πλέον Σαγράδα, επιβάλλει τον φόβο και την υποταγή μέσω της τεχνολογίας με αιχμή του δόρατος την τρομολαγνεία των ΜΜΕ, ηρεμεί τις μάζες μέσω της αποχαύνωσης και διαστρέβλωσης της αλήθειας πάλι μέσω των μέσων μαζικής αποβλάκωσης! Είναι μια κάποια πρόοδος.
Τις φωτογραφίες αλλά και αρκετά στοιχεία τα βρήκαμε στο blog corfiatikoanagnosma, αξίζουν συγχαρητήρια στον Κο θεόδωρο Σκαλίτη για την πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα πάνω στο θέμα.
Η Παλαιοκαστρίτσα στη δυτική πλευρά της Κέρκυρας είναι γνωστή για τη φυσική ομορφιά της, αλλά εκτός από τη συναρπαστική θέα και τις όμορφες παραλίες διαθέτει δεκάδες καταστήματα, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία και φυσικά πάρα πολλά εστιατόρια.
Περισσότερα από 20 εστιατόρια είναι διάσπαρτα κυρίως γύρω και κοντά στις παραλίες.
Ειδικά η κεντρική παραλία του Αγίου Σπυρίδωνα έχει περισσότερα από 5 εστιατόρια στην περιοχή της.
Ο Βράχος, το Il Pirata, το Mediterraneo με Ιταλικό φαγητό, ο Ζέπυρος, ο Γιαλός και το εστιατόριο Νίκος βρίσκονται εδώ για να σας προσφέρουν μια πλούσια επιλογή.
Μπροστά από το λιμάνι της Αλίπας, υπάρχει το εστιατόριο Αλίπα και λίγο πιο ανατολικά τα εστιατόρια Dolphin, Belvedere, και Horizon.
Ανατολικότερα, στην παραλία της Αγίας Τριάδας βρίσκουμε την ταβέρνα Ανδρέας, το Gran Aladino, τον Μερακλή, τον Πέτρινο κήπο, την Ταβέρνα Ναυσικά, τη ψησταριά Greek way, το παραλιακό μπαρ Άκρον, το εστιατόριο Poseidon, το εστιατόριο-μπαρ Nereids, το Unlimit food bar, και την κρεπερί Μάκης.
Στην είσοδο του χωριού και στο δρόμο προς την Κέρκυρα υπάρχουν μερικά εστιατόρια όπως η ταβέρνα Ελιά, ο Ζορμπάς και το εστιατόριο Σπύρος.
Αλλά και στους γειτονικούς Λιαπάδες με την όμορφη παραλία πολύ κοντά στα Ανατολικά, και στο ορεινό χωριό των Λακώνων που βρίσκεται στο ύψωμα πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα και προσφέρει την καλύτερη θέα της παραλίας, βρίσκονται ακόμη περισσότερα εστιατόρια.
Στους Λιαπάδες βρίσκουμε τα εστιατόρια Θάλασσα, The Village diner, το Bar Blue Princes, την pub La Grotta, το Aria’s grill room, την ταβέρνα Άσπρος, και το Κώστας grill house.
Στους Λάκωνες τα εστιατόρια Flavor, το Il Pozzo, το Μπούλης, το Golden Fox, τη Bellavista, το Dolce cafe, και την Ωραία Θέα…σπουδαίος αριθμός για ένα μικρό ορεινό χωριό!
Όπως βλέπετε, οι επιλογές είναι πάρα πολλές.
Η Σπιανάδα είναι η κεντρική πλατεία της Κέρκυρας και τόπος συνάντησης των κατοίκων και των επισκεπτών της, περικλείεται από τις οδούς Ηρώων αγωνιστών πολυτεχνείου στα ανατολικά και βόρεια, Ελευθερίας και Καποδιστρίου στα δυτικά και την οδό Ακαδημίας στο νότιο τμήμα της, τη διασχίζει κάθετα η οδός Δούσμανη.
Κατασκευάστηκε σύμφωνα με το στυλ των Βασιλικών Κήπων της Ευρώπης και είναι η μεγαλύτερη πλατεία των Βαλκανίων και μία από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης.
Στο κιόσκι της πλατείας γίνονται συναυλίες συμφωνικής ορχηστρικής μουσικής αλλά και πολλές άλλες εκδηλώσεις κυρίως κατά την περίοδο του καλοκαιριού.
Αγώνες κρίκετ επίσης είναι πολύ συχνοί, το κρίκετ είναι καθαρά Βρετανικό άθλημα που υιοθέτησαν οι Κερκυραίοι από την περίοδο της Αγγλικής κυριαρχίας στο νησί.
Η πλατεία βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον πάντα γεμάτο κόσμο πεζόδρομο του Λιστόν με τα γαλλικής αρχιτεκτονικής κτίρια και τις πολλές καφετέριες.
Η κατασκευή του Λιστόν άρχισε το 1807 και τελείωσε το 1814 από τους Αυτοκρατορικούς Γάλλους του Ναπολέοντα με αποκλειστικό σκοπό τη στέγαση τότε του Γαλλικού στρατού.
Το κτίριο σχεδιάστηκε από το Γάλλο αρχιτέκτονα Lesseps και υλοποιήθηκε και με τη βοήθεια του Έλληνα μηχανικού Ιωάννη Παρμεζάν.
Είναι ένα συγκρότημα κτιρίων που αναπτύσσονται γραμμικά στη δυτική πλευρά της Σπιανάδας, με ισόγειες τοξωτές στοές που οι ντόπιοι τις λένε βόλτες.
Η ονομασία Λιστόν προέρχεται από τη λέξη “Λίστα” που αναφέρονταν στη Λίστα των Ευγενών (Libro d’Oro) μιας και τα παλιά χρόνια μόνο οι ευγενείς που ήταν γραμμένοι σε αυτήν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν τον περίπατό τους σε αυτό το σημείο της πόλης.
Σήμερα οι στοές του Λιστόν αποτελούν το κοσμικότερο σημείο της Κέρκυρας και είναι ο τόπος που συγκεντρώνει τον περισσότερο κόσμο.
Είναι γεμάτες με καφετέριες, εστιατόρια και γενικά μαγαζιά εστίασης, είναι το μέρος που είναι γεμάτο κόσμο χειμώνα καλοκαίρι, τα δε ενοίκια για τις καφετέριες άγγιζαν, τουλάχιστον μέχρι πριν την οικονομική κρίση, αστρονομικά ποσά, πράγμα που εξηγεί και τις ακριβές τιμές σε αυτό το σημείο.
Η βόλτα πάντως μπροστά από τα βόλτα (αψίδες) του Λιστόν είναι κάτι που δεν έχει αποφύγει κανείς και ο καφές στο Λιστόν είναι μια καθημερινή συνήθεια για πολλούς Κερκυραίους.
Επί Αγγλοκρατίας ο Βρετανός ύπατος αρμοστής Adam το 1819 αποφάσισε να χτίσει ένα μικρό σπιτάκι, έτσι ίσα ίσα που να χωράει άνετα αυτόν και την οικογένεια του.
Αλλά υπερέβαλε λίγο και αντί για σπίτι άφησε τελικά στην Κέρκυρα το Γεωργιανού ρυθμού υπέροχο αυτό ανάκτορο.
Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Άγγλο Συνταγματάρχη Μηχανικό Sir George Whitmore (1775-1862) και είναι μεγαλοπρεπές αλλά και κομψό παρά το μεγάλο μέγεθός του.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο κτίριο ανακτόρων στην Ελλάδα μετά τα ανάκτορα του Όθωνα στην Αθήνα, δηλαδή τη σημερινή Βουλή.
Η Δωρικού ρυθμού κιονοστοιχία της πρόσοψης διαθέτει δύο πύλες, την Πύλη Αγίου Μιχαήλ και την Πύλη Αγίου Γεωργίου, ενώ στον κήπο του δεσπόζει ο ανδριάντας του αρμοστή Frederick Adam έργο του Κερκυραίου γλύπτη Παύλου Προσαλέντη.
Εξωτερικά έχει ανάγλυφες παραστάσεις των Ιονίων Νήσων ενώ στο εσωτερικό υπάρχουν δύο σειρές κιόνων Ιωνικού ρυθμού που περικλείουν την κεντρική αίθουσα, υπάρχουν σκηνές από την Οδύσσεια, ο πρώτος όροφος είναι διακοσμημένος με κίονες Κορινθιακού ρυθμού.
Οι κύριες αίθουσες είναι τρεις: Η αίθουσα χορού, η αίθουσα του θρόνου και η αίθουσα των συμποσίων.
Το ανάκτορο στο παρελθόν στέγαζε την Ιόνιο Γερουσία και το τάγμα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου ενώ για μισό αιώνα ήταν η θερινή κατοικία της πρώην βασιλικής οικογένειας.
Σήμερα έχει ανακαινιστεί και λειτουργεί ως μουσείο Κλασσικών Αρχαιοτήτων ενώ σε αυτό το κτίριο έγινε η Σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής ένωσης το 1994.
Το κτίριο δεσπόζει στη βόρεια πλευρά της Σπιανάδας επί της οδού Ηρώων Αγωνιστών Πολυτεχνείου και σήμερα στεγάζει επίσης το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης και τη Δημοτική Πινακοθήκη.
Οι Μπενίτσες έχουν μερικά πολύ παλιά και όμορφα κτίρια, μερικά από αυτά είναι παλαιότερα και από 5 αιώνες.
Προσπαθήσαμε να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε για τα πιο σημαντικά από αυτά, δεν ήταν καθόλου εύκολο, καθώς οι περισσότεροι ηλικιωμένοι που γνώριζαν έχουν φύγει από τη ζωή και όσοι απέμειναν είναι τόσο μεγάλοι που δεν μπορούν να θυμηθούν και πολλά.
Παραθέτουμε εδώ όσα καταφέραμε να μάθουμε με την υπόσχεση να προσθέσουμε όσα περισσότερα στοιχεία θα μπορέσουμε να συλλέξουμε στο μέλλον.
Αυτό το ψηλό και λεπτό νεοκλασικό κτίριο, δεξιά στην εικόνα, χτίστηκε ακριβώς στις όχθες του ποταμού που τελείωνε στο παλιό λιμάνι των Μπενιτσών, τότε που ο κεντρικός δρόμος που οδηγεί στο παλιό χωριό τότε ήταν ποτάμι.
Πρέπει να χτίστηκε πριν από περίπου 4 αιώνες, αλλά λεπτομέρειες για την πρώιμη ιστορία του δεν είναι ακόμη γνωστές, χρειάζεται επιπλέον έρευνα στα παλιά υποθηκοφυλάκια.
Ιδιοκτήτες στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν οι τρεις αδελφοί Βανδώροι, ο Μεμάς και ο Άγγελος που ήταν έμποροι στον εβραϊκό τομέα της Κέρκυρας και ο Σπύρος που ήταν δικηγόρος.
Ο ΕΔΕΣ, ήταν ένα δεξιόστροφο αντάρτικο κίνημα της κατοχής με επικεφαλής τον Ναπολέοντα Ζέρβα, με τη λήξη του πολέμου συνέχισε για λίγο τη δράση του και ο τοπικός ΕΔΕΣ είχε την έδρα του στο κτίριο του Βανδώρου από το 1945 έως το 1949.
Ο Σεραφείμ ήταν ένας παπάς που ζούσε στη Μεσογγή, ο οποίος αργότερα έγινε Αρχιεπίσκοπος, ήταν μέλος του ΕΔΕΣ, οι παλιοί τον θυμούνται να τριγυρνάει στην περιοχή πάντα πάνω σε ένα άλογο.
Μια ιταλική οικογένεια με 2 κόρες ζούσε στον πρώτο όροφο κατά την ιταλική κατοχή (1941-1943).
Στο ίδιο κτίριο, στο ισόγειο, και μετά το 1949, οι έμποροι Μάτιος και Λυκούρης άνοιξαν ένα κατάστημα γενικού εμπορίου, πουλούσαν πατάτες, κρεμμύδια κλπ. Τότε τους είχε ληστέψει μια συμμορία Ελλήνων από τη νότια Αλβανία στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη των περιστερών και ενώ έφερναν εμπορεύματα από τη Λευκίμμη. Ο αρχηγός της συμμορίας ήταν ο παππούς ενός ξενοδόχου σήμερα στην Κέρκυρα.
Από το 1953 έως το 1958 στο ισόγειο υπήρχε το κουρείο του Γιάννη Κοντού (Μπουρέλα) και από το 1958 ως και το 1971 εδώ ήταν ένα από τα δύο καφενεία που υπήρχαν στις Μπενίτσες εκείνη την εποχή.
Ήταν το καφενείο Σκάλωμα που πήρε το όνομα του από το όνομα της περιοχής αφού η περιοχή γύρω από το λιμάνι και την παραλία ονομάζεται Σκάλωμα.
Τώρα το κτίριο ανήκει στην οικογένεια Μπέλου καθώς το αγόρασαν το 1971 από τον Σπύρο Βανδώρο.
Σήμερα στο ισόγειο λειτουργεί το εστιατόριο Κληματαριά του Νίκου Μπέλου.
Το άλλο κτίριο της φωτογραφίας το 1941 ονομάστηκε Φινάντσα και ήταν το αρχηγείο του Ιταλικού κατοχικού στρατού.
Αλλά και το μέρος όπου βασανίστηκαν πολλοί κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Οι Ιταλοί συνήθιζαν να συλλαμβάνουν και να ξυλοκοπούν οποιονδήποτε μόνο με μια απλή καταγγελία, έτσι υπήρχαν περιπτώσεις αντεκδίκησης όπου αν όποιος δεν χώνευε κάποιον τον κατάγγελνε στις Ιταλικές δυνάμεις κατοχής.
Ιδιοκτήτης του κτιρίου, που ήταν και μικρό ξενοδοχείο με 5 δωμάτια στον όροφο, ήταν κάποιος Παϊπέτης, γι αυτό και η παραλία μπροστά από αυτό λεγόνταν τότε η παραλία του Παϊπέτη.
Αργότερα το κτίριο έγινε το πασίγνωστο εστιατόριο του Στέφανου Κεφαλονίτη(Καψούκια) ο οποίος είχε ενοικιάσει ολόκληρο το κτίριο για πολλά χρόνια με αντίτιμο μία λάτα λάδι το χρόνο!
Το κτίριο κατεδαφίστηκε λίγο πριν το 1974 για να κατασκευαστεί η πλατεία και ο νέος δρόμος των Μπενιτσών.
Βεβαίως ο δρόμος θα μπορούσε να περάσει και χωρίς να κατεδαφιστεί το κτίριο αλλά ο Παϊπέτης ήθελε να απαλλαγεί από τον ενοικιαστή με το ενοίκιο του λαδιού και χρησιμοποίησε τις διασυνδέσεις του με τη χούντα!
Έτσι ο Παϊπέτης κατάφερε το 1970 να εισπράξει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών από τη Χούντα για την απαλλοτρίωση του χώρου και την κατεδάφιση του κτιρίου, το έκανε μάλλον για να απαλλαγεί από το ενοικιοστάσιο του εστιατορίου.
Σε όσους φαίνεται μικρό το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών για εκείνη την εποχή, να αναφέρουμε ότι ήταν πολλαπλάσιο του ποσού που έδωσαν οι αδελφοί Μπέλου για να αγοράσουν το διπλανό κτίριο των αδελφών Βανδώρου, περίπου την ίδια εποχή.
Αυτό το κτίριο χτίστηκε πριν από περίπου 3 αιώνες και αργότερα ανήκε σε κάποιο Ιταλό ευγενή που ονομάζονταν Παλαβιτσίνι ή Παλαβοντσίνι.
Αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία του συμβολαιογράφου Βαρβιτσιώτη, ο οποίος μετά το θάνατο του το δώρησε στο κράτος για κοινωφελή χρήση.
Είναι γνωστό σήμερα ως το Βαρβιτσιώτειο κληροδότημα στις Μπενίτσες.
Στο κτίριο Παλαβιτσίνι υπήρχαν πάντα τα γραφεία της τοπικής κοινότητας. Πριν από πολλά χρόνια ήταν σε ένα μικρό γραφείο στο πίσω μέρος του ορόφου του κτιρίου ενώ ο υπόλοιπος όροφος χρησιμοποιήθηκε ως τελωνείο. Ο πρώτος τελωνειακός υπάλληλος ήταν κάποιος Χαρίλαος Πατέρας ο οποίος κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του εδώ παντρεύτηκε την Λίνα Κουρή.
Το Τελωνείο μεταφέρθηκε στην πόλη της Κέρκυρας το 1962.
Από το 1962 έως το 1965 στεγάζονταν εδώ μια Οικοκυρική σχολή, οι κοπέλες που φοιτούσαν προέρχονταν από φτωχές κυρίως οικογένειες από όλα τα χωριά της Κέρκυρας.
Ναι, ακούγεται περίεργο τώρα, αλλά στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60 υπήρχαν σχολεία όπου διδάσκονταν νεαρά κορίτσια πώς να γίνουν καλές νοικοκυρές. Αυτή η σχολή το 1965 μετακινήθηκε λίγα μέτρα πιο βόρεια σε άλλο κτίριο για μερικά χρόνια ακόμη μέχρι που έκλεισε οριστικά το 1972.
Τα κορίτσια ζούσαν εσώκλειστα μέσα στο σπίτι και πολλά από αυτά γνώρισαν και παντρεύτηκαν με άντρες από τις Μπενίτσες.
Σήμερα ο πρώτος όροφος του κτιρίου ανήκει στην κοινότητα και στεγάζει και τα γραφεία του Πολιτιστικού Συλλόγου Μπενιτσών, ενώ το ισόγειο το διαχειρίζεται ο Δήμος και ενοικιάζεται για εμπορικούς σκοπούς.
Χτίστηκε από έναν Ιταλό, αργότερα ο ιδιοκτήτης ήταν ένας άλλος Ιταλός που ονομάζονταν Παλέρμο.
Η οικογένεια Παγιάτη διέμενε εκεί για περισσότερες από 4 δεκαετίες και το απέκτησε λόγω χρησικτησίας. Το σπίτι ανήκει σήμερα σε αυτούς.
Σε αυτή τη σημερινή φωτογραφία, το σπίτι είναι πλήρως ανακαινισμένο και διαφορετικό από το αρχικό κτίριο.
Το Αγγελόκαστρο ήταν το δυτικότερο φυλάκιο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου στο οποίο ανήκε η Κέρκυρα μέχρι το 1267 μ.Χ., βρίσκεται κοντά στο χωριό Κρήνη βόρεια της Παλαιοκαστρίτσας δίπλα σε ένα μοναστήρι.
Χτίστηκε στις αρχές του 12ου αιώνα μ.Χ. από τον Δεσπότη της Ηπείρου Δούκα Μιχαήλ-Άγγελο Κομνηνό τον δεύτερο, και στην ακμή του, σε περίπτωση ανάγκης, μπορούσε να προστατεύσει ολόκληρο τον πληθυσμό της περιοχής, περίπου 4000 ανθρώπους.
Μέσα στο κάστρο διατηρούνται δύο μεγάλες δεξαμενές νερού και οι εκκλησίες των Αγίων Αρχαγγέλων και της Αγίας Κυριακής.
Η εκκλησία των Αρχαγγέλων χτίστηκε το 1784 στην τοποθεσία παλαιότερης εκκλησίας.
Η Αγία Κυριακή είναι χτισμένη μέσα σε ένα μικρό σπήλαιο και έχει έργα ζωγραφικής του 18ου αιώνα.
Το Αγγελόκαστρο γνώρισε πολλές πολιορκίες, αλλά δεν έπεσε ποτέ, εκτός από μία φορά, στους Ενετούς μετά από μια εξάμηνη πολιορκία το 1386.
Το 1537 οι 8 μόνο στρατιώτες της φρουράς του με τη βοήθεια των κατοίκων κατάφεραν να αποκρούσουν την επίθεση του Μπαρμπαρόσα.
Οι Τούρκοι προσπάθησαν ξανά και πάλι απέτυχαν να κατακτήσουν το Κάστρο το 1571.
Τα χωριά γύρω πήραν τα ονόματα τους από τους στρατιώτες της Βυζαντινής περιόδου που πήραν κομμάτια γης για να εγκατασταθούν εδώ όταν τέλειωσε η θητεία τους.
Παραδείγματα ονομάτων έχουμε: οι Μακρήδες στο χωριό Μακράδες, Βίστονας στον Βίστονα, Δούκες στους Δουκάδες, Ασπώτες στους Ασπιωτάδες, Καβαδίας στους Καβαδάδες κ.α.
Σήμερα το κάστρο στέκεται ακόμη στην κορυφή του βράχου και είναι ένα ισχυρό τουριστικό αξιοθέατο, ένα καλά διατηρημένο κομμάτι της ιστορίας αυτού του μαγευτικού νησιού.
Όλα τα δρομολόγια για τα αστικά λεωφορεία της Κέρκυρας.
Πατήστε στο pdf για αναλυτικό πίνακα με τα δρομολόγια.
Δείτε τους παρακάτω πίνακες με τα δρομολόγια ανά προορισμό.
Το αστικό ΚΤΕΛ Κέρκυρας εκτελεί πολύ τακτικά δρομολόγια με τα μπλε λεωφορεία γύρω από την πόλη της Κέρκυρας, στον αστικό ιστό του νησιού.
Ενώνει συγκοινωνιακά την πόλη με 12 προορισμούς, Συγκεκριμένα:
Οι αφετηρίες βρίσκονται σε δύο σημεία στην πλατεία του Σαρόκου και ένα χαμηλά στην λεωφόρο Μητροπολίτου Μεθοδίου.
Φυσικά! Η Κέρκυρα προσφέρει μια ποικιλόμορφη και ζωντανή νυχτερινή σκηνή, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο. Είτε θέλετε να διασκεδάσετε μέχρι την ανατολή του ήλιου είτε να απολαύσετε χαλαρά ένα ποτό με θέα τη θάλασσα, η Κέρκυρα έχει κάτι για όλους.
Τα κορυφαία σημεία νυχτερινής ζωής στο νησί περιλαμβάνουν την Πόλη της Κέρκυρας, τον Κάβο και το Σιδάρι, το καθένα για διαφορετικά γούστα—από ξέφρενα πάρτι μέχρι ήρεμα beach bars.
Στο νότιο άκρο του νησιού, ο Κάβος είναι το πιο διάσημο θέρετρο για έξαλλες νύχτες στην Κέρκυρα. Ιδιαίτερα δημοφιλής στους Βρετανούς τουρίστες, διαθέτει έναν μακρύ δρόμο γεμάτο μπαρ, beach clubs και νυχτερινά κέντρα που μένουν ανοιχτά μέχρι το πρωΐ. Περιμένετε mainstream επιτυχίες, house, techno και θεματικές βραδιές όλο το καλοκαίρι.
Η πρωτεύουσα προσφέρει μια πιο ποικιλόμορφη εμπειρία νυχτερινής ζωής. Στην Πόλη της Κέρκυρας, ιδιαίτερα γύρω από το Λιστόν και την παλιά πόλη, θα βρείτε ένα κράμα από cocktail bars, κομψές καφετέριες, μικρά clubs και χώρους ζωντανής μουσικής. Η πόλη διαθέτει επίσης μερικά μεγάλα clubs λίγο έξω από το κέντρο.
Στον βορρά, το Σιδάρι έχει μια πιο χαλαρή αλλά πολύ ζωντανή νυχτερινή σκηνή. Τα μπαρ και τα clubs του παίζουν από EDM μέχρι rock και pop, ιδανικό για παρέες και casual επισκέπτες. Οι υπαίθριοι χώροι και η φιλική ατμόσφαιρα το κάνουν αγαπημένο για πιο ήρεμες βραδιές.
Τα Γουβιά, βόρεια της Πόλης της Κέρκυρας, προσφέρουν πιο ήσυχες εναλλακτικές διασκεδάσεις. Τα παραλιακά μπαρ και οι χώροι με μουσική είναι ιδανικά για όσους θέλουν ποτό και μουσική χωρίς τα πλήθη του Κάβου ή του Σιδαριού.
Η Πόλη της Κέρκυρας συνδυάζει ιστορία και κομψότητα με μια δυναμική νυχτερινή ζωή. Μερικά από τα κορυφαία σημεία:
Λίγο βόρεια της πόλης, στην οδό Εθνικής Αντίστασης, βρίσκεται το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές club της Κέρκυρας. Με εντυπωσιακό ηχοσύστημα, αναδιπλούμενη οροφή, φώτα και κορυφαίους DJs, μένει ανοιχτό μέχρι τις 8 το πρωί—ιδανικό για σοβαρούς clubbers.
Ένα κουβανέζικο bar στην καρδιά της παλιάς πόλης, με salsa, reggaeton, R&B και hip-hop σε μια ζεστή και πολύχρωμη ατμόσφαιρα.
Στα περίχωρα της Πόλης της Κέρκυρας, το Mansion είναι ένα μοντέρνο club με mainstream, house και techno μουσική.
Αυτό το μικρό club στην παλιά πόλη προσφέρει πιο οικεία ατμόσφαιρα, με Ελληνική και ξένη μουσική—ιδανικό για χαλαρές αλλά στιλάτες βραδιές.
Ένα ευρύχωρο club στο κέντρο της πόλης, ιδανικό για χορό σε μοντέρνους ρυθμούς, ηλεκτρονική και house μουσική.
Στην οδό Καποδιστρίου, ένα κομψό café-bar σε βενετσιάνικο κτήριο, με κοκτέιλ, καφέ, σνακ και συχνά ζωντανή μουσική—jazz, blues ή παραδοσιακή Ελληνική.
Αγαπημένο των νεότερων τουριστών, ο Ύψος είναι γνωστός για τα ζωντανά παραλιακά του μπαρ, τις χαμηλές τιμές στα ποτά και τη φιλική ατμόσφαιρα.
Γνωστή για τη φυσική της ομορφιά, η Παλαιοκαστρίτσα κρύβει ένα από τα πιο μοναδικά bar του νησιού.
Το Pazuzu Club, ακριβώς στην παραλία της Γλυφάδας, προσφέρει κομψή beach party ατμόσφαιρα με κορυφαίους DJs, σικ διακόσμηση και κοκτέιλ στο ηλιοβασίλεμα.
Το χωριό της Αχαράβης έχει γίνει κέντρο νυχτερινής ζωής στον βορρά.
Αυτές οι περιοχές προσφέρουν διάσπαρτα μπαρ και ήσυχους χώρους για όσους θέλουν απλή και φιλική διασκέδαση. Ιδανικά για ζευγάρια ή οικογένειες που θέλουν να χαλαρώσουν μετά από μια μέρα εξερεύνησης.
Δεν είστε φίλος των δυνατών clubs; Η Κέρκυρα καλύπτει και εσάς.
Ελέγξτε προγράμματα και εκδηλώσεις πριν βγείτε—πολλά clubs λειτουργούν εποχιακά.
Ο κώδικας ένδυσης είναι casual αλλά περιποιημένος. Οι περισσότεροι χώροι επιτρέπουν ενδυμασία παραλίας νωρίς το βράδυ αλλά όχι αργότερα.
Μείνετε ασφαλείς και πιείτε υπεύθυνα. Υπάρχουν ταξί και νυχτερινά λεωφορεία στις περισσότερες μεγάλες περιοχές.
Σίγουρα, αλλά είναι και πολύ περισσότερα από αυτό.
Η Κέρκυρα είναι ευέλικτη, η νυχτερινή της ζωή μπορεί να είναι τόσο ξέφρενη όσο και χαλαρή. Από τους δρόμους του Κάβου και του Ύψου γεμάτους clubs έως τα ρομαντικά μπαρ στην Πόλη της Κέρκυρας και τα παραλιακά lounge της Παλαιοκαστρίτσας, το νησί προσφέρει κάτι για κάθε τύπο ή «νυχτοπούλι».
Στο κέντρο της Ανατολικής ακτής και πάνω στην διπλή φυσική προεξοχή γης που περιλαμβάνει στα βόρεια την πόλη και στα νότια τη χερσόνησο του Κανονιού, βρίσκεται η ομώνυμη μεσαιωνική παλιά πόλη και πρωτεύουσα του νησιού της Κέρκυρας.
Η Κέρκυρα δε μοιάζει σχεδόν με καμιά άλλη Ελληνική πόλη, αφού η αρχιτεκτονική της και όλα τα άλλα στοιχεία που συνθέτουν την πολιτιστική της ταυτότητα είναι βαθιά επηρεασμένα από τα 411 χρόνια Ενετοκρατίας.
Επίσης υπάρχουν πολλά σημαντικά στοιχεία από τα 60 χρόνια Αγγλοκρατίας αλλά και σημάδια από την Γαλλική κατοχή.
Διατηρούνται και παλιότερα μνημεία Βυζαντινής προέλευσης όπως και άλλα διαφόρων άλλων κατακτητών που πέρασαν από εδώ κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης ιστορικής πορείας του νησιού.
Μια φωτογραφία από την οροφή του ξενοδοχείου Cavalieri που δείχνει μια υπέροχη θέα της παλιάς πόλης της Κέρκυρας. Φαίνεται ολόκληρη η περιοχή από την περιοχή Κοφινέτα στα Βόρεια μέχρι τη θάλασσα του βόρειου κόλπου της Γαρίτσας. Μπορείτε να δείτε το Παλάτι των Αγίων Μιχαήλ και Γεώργιου στην βόρεια κορυφή της τεράστιας πλατείας Σπιανάδας, την ίδια την πλατεία με το περίπτερο στη μέση και το μεγαλοπρεπές παλαιό φρούριο στα Ανατολικά.
Η Πόλη της Κέρκυρας κατοικείται σήμερα από περίπου 35.000 κατοίκους, ενώ η παλιά πόλη βρίσκεται στο ανατολικό κομμάτι της βόρειας χερσονήσου, ακριβώς έξω από το παλαιό φρούριο.
Η Παλιά πόλη περικλείεται εξ ολοκλήρου από τα τείχη των δύο φρουρίων της, του Παλαιού στο Ανατολικό άκρο και του Νέου στα βόρεια και Δυτικά.
Ονομάζεται ως εκ τούτου και Καστρόπολη και είναι η μοναδική στο είδος της στην Ελλάδα.
Ο Βενετσιάνικος χαρακτήρας της Κέρκυρας παραμένει αναλλοίωτος λόγω της διατήρησης σχεδόν όλων των κτιρίων Ιταλικής αρχιτεκτονικής που υπάρχουν διάσπαρτα παντού.
Η Κέρκυρα είναι μια πόλη αντιγραφή της Βενετίας, με ψηλά κτίρια που τα χωρίζουν καντούνια και στενοί δρόμοι, χωρίς βέβαια τα κανάλια.
Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια εικόνα από τα σημαντικότερα κτίρια ή μνημεία που χαρακτηρίζουν την πόλη και που οπωσδήποτε θα πρέπει να δει ο κάθε επισκέπτης.
Η Παρουσίαση γίνεται ανάλογα με η χρονική περίοδο που δημιουργήθηκαν.
Αναμφισβήτητα το σημαντικότερο είναι το Παλαιό φρούριο, ένα βραχώδες ακρωτήριο, φυσικό οχυρό στο ανατολικό άκρο της Παλιάς πόλης.
Χρησιμοποιήθηκε από τους Βυζαντινούς ήδη από τον 5ο μ.χ αιώνα σαν φυσικό οχυρό για την πρώτη μικρή μεσαιωνική πόλη.
Η Αρχαία Κέρκυρα που υπήρχε στη χερσόνησο του Κανονιού, καταστράφηκε το 562 μ.χ μετά από επιδρομή των Βησιγότθων και οι λιγοστοί εναπομείναντες κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο μέσα στο παλιό φρούριο όπου έχτισαν και την πρώτη μεσαιωνική πόλη.
Το Παλαιό φρούριο βελτιώθηκε πολύ αργότερα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας.
Δείτε περισσότερα για το Παλαιό φρούριο όπως είναι σήμερα.
Η πόλη της Κέρκυρας δεν είναι το καλύτερο μέρος για κολύμπι, αν και υπάρχουν κάποια σημεία στην πόλη, όπου χρησιμοποιούνται για κολύμπι κυρίως από ντόπιους.
Υπάρχει μια δημόσια παραλία κάτω από τα τείχη της παλιάς πόλης στο σημείο του Παλατιού, στο ακρωτήριο Φαληράκι. Ονομάζεται επίσης και τα μπάνια του Αλέκου, δεν ξέρουμε γιατί.
Υπάρχει δρόμος που οδηγεί εκεί κάτω από την οδό Αρσενίου.
Για την είσοδο υπάρχει μια μικρή χρέωση αλλά μικρότερη από εκείνη στο Μον Ρεπό.
Η παραλία εδώ είναι αντίστοιχα μικρή και όχι τόσο καλή για κολύμπι, ειδικά όταν περνάει πλοίο προς το διπλανό λιμάνι και προκαλεί έντονο κυματισμό.
Ωστόσο, είναι ένα ευχάριστο μέρος για να καθίσετε κάτω από μια ομπρέλα και να απολαύσετε ταυτόχρονα το Παλάτι, το Παλιό Φρούριο και τη θάλασσα. Υπάρχει επίσης εδώ και ένα εστιατόριο.
Ακριβώς στη νότια πλευρά του παλαιού φρουρίου και σε κοντινή απόσταση υπάρχουν οι εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Κέρκυρας(ΝΑΟΚ). Η είσοδος είναι δωρεάν και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αποβάθρα για μια βουτιά, δεν μπορεί βέβαια να χαρακτηριστεί σαν παραλία.
Ένα άλλο σημείο που χρησιμοποιείται κυρίως από τους ντόπιους για μια γρήγορη βουτιά είναι κάτω από το παλάτι Mon Repos, αυτή μοιάζει περισσότερο με παραλία αλλά δεν είναι τόσο όμορφη, ονομάζεται παραλία Mon Repos και η είσοδος βρίσκεται στο νότιο άκρο του κόλπου της Γαρίτσας, κοντά στον Ανεμόμυλο.
Επίσης, ο Ανεμόμυλος στο νοτιότερο άκρο του κόλπου της Γαρίτσας είναι ένα μέρος για κολύμπι μέσα στην πόλη της Κέρκυρας, αν και δεν μπορείτε να το ονομάσετε ακριβώς παραλία, είναι μια βραχώδης ακτή με κάποια βότσαλα, η περιοχή βέβαια είναι πολύ γραφική.
Σπουδαία χαρακτηριστικά της πόλης αυτής της πολύ σημαντικής περιόδου είναι το Νέο φρούριο αλλά και η απέραντη πλατεία Σπιανάδα.
Το νέο φρούριο χτίστηκε μεταξύ των ετών 1576 και 1588 πάνω στον λόφο του Αγίου Μάρκου στα βόρεια της πόλης και τα τείχη του έφταναν τότε μέχρι την θάλασσα στον κόλπο της Γαρίτσας, καλύπτοντας έτσι αμυντικά ολόκληρη την Κέρκυρα από τα δυτικά.
Η Κατασκευή του φρουρίου είχε σαν αποτέλεσμα και τη δημιουργία της μεγαλύτερης πλατείας των Βαλκανίων.
Η Σπιανάδα δημιουργήθηκε λόγω της κατεδάφισης τότε περίπου 2.500 σπιτιών που υπήρχαν μπροστά από το Παλιό φρούριο, αυτό έγινε τόσο για λόγους δημιουργίας αμυντικής ζώνης μπροστά από το παλιό φρούριο όσο και για εξεύρεση οικοδομικών υλικών για το κτίσιμο του Νέου φρουρίου.
Αφήνοντας τη Σπιανάδα και από το Πεντοφάναρο, νότια του Λιστόν, ακολουθούμε την οδό Ευγενίου Βουλγάρεως και στη διασταύρωση με την Μ.Θεοτόκη θα συναντήσουμε το παλιό κτίριο του Δημαρχείου.
Το κτίριο κτίστηκε το 1663 για να γίνει η στοά των ευγενών «loggia nobili», αργότερα το πανέμορφο αυτό κτίριο στέγασε το θέατρο San Giacomo και σήμερα το Δημαρχείο της Κέρκυρας.
Ελάχιστα μέτρα παρακάτω, στη συμβολή με την οδό Βραχλιώτη, στο κέντρο σχεδόν της παλιάς πόλης βρίσκουμε την Ανουντσιάτα, στην πραγματικότητα μόνο το καμπαναριό μιας εκκλησίας που χτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα και ήταν αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Η Ανουντσιάτα είναι Μνημείο πανευρωπαϊκής σημασίας, δείτε γιατί εδώ.
Στο σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα που έμειναν οι Γάλλοι στην Κέρκυρα άφησαν σημαντικά σημάδια της εδώ παρουσίας τους.
Το σημαντικότερο και ένα από τα πιο όμορφα κτήρια της Κέρκυρας είναι αναμφίβολα το Λιστόν.
Χτισμένο στα δυτικά της Σπιανάδας, αποτελείται από μια σειρά κτιρίων με τοξοτές στοές που σήμερα αποτελεί το κοσμικότερο σημείο της πόλης.
Αρχικά το Λιστόν ήταν στρατώνες για το Γαλλικό στρατό.
Στα 50 χρόνια που έμειναν οι Άγγλοι στο νησί άφησαν πολλά και μεγαλοπρεπή κυρίως κτίρια, με κυριότερο το επιβλητικό παλάτι των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου στη βόρεια πλευρά της πλατείας Σπιανάδας το οποίο άρχισε να χτίζεται το 1819.
Επίσης, έξω από την πόλη υπάρχει το ανάκτορο Μον Ρεπό στο Κανόνι και στην περιοχή της Αρχαίας Κέρκυρας.
Επί Αγγλοκρατίας χτίστηκε και λειτούργησε η Ιόνιος Βουλή που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Μουστοξύδη και Ναπολέοντος Ζαμπέλη. Στο κτίριο που κατασκευάστηκε το 1855 κυριαρχούν οι 4 Δωρικού ρυθμού κίονες της εισόδου.
Τότε κατασκευάστηκε και το Βρετανικό κοιμητήριο όπως και το πρώτο ψυχιατρικό νοσοκομείο σε Ελληνικό έδαφος, αλλά και μικρότερα κτίσματα όπως το μικρό στρογγυλό περιστύλιο προς τιμήν του αρμοστή Τόμας Μέιτλαντ, με 20 κολώνες Ιωνικού ρυθμού στην άνω πλατεία και στη θέση της παλιάς στέρνας.
Οι Άγγλοι άφησαν πίσω τους συνήθειες όπως το κρίκετ που εντός Ελληνικής επικράτειας παίζεται μόνο στην Κέρκυρα.
Έφεραν εδώ το φρούτο Κουμ Κουάτ από την Κίνα, την περίφημη Τσιτσιμπύρα, έφτιαξαν το υδραγωγείο και πολλά άλλα έργα υποδομής.
Περιγράψαμε μόνο μερικά από τα δεκάδες αξιοθέατα που άφησαν στην πόλη της Κέρκυρας οι διάφοροι κατακτητές. Υπάρχουν πολλά περισσότερα, και όλα αυτά μαζί με την ιστορική κληρονομιά αυτής της πόλης συνθέτουν μια από τις ομορφότερες και πιο πλούσιες πολιτιστικά πόλεις στην Ελλάδα.
Όλα αυτά κάνουν την Κέρκυρα μια μοναδική πόλη που αποτελεί σήμερα ένα πολύ σημαντικό Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Είναι γνωστό ότι η Κέρκυρα δεν είναι μόνο οι παραλίες και οι ακτές της, εκεί που συνήθως κολλάμε και μένουμε.
Αλλά κρύβει πολλά και στο εσωτερικό της, από γραφικές τοποθεσίες, παραδοσιακά μεγάλα χωριά, φύση με ψηλά βουνά και κοιλάδες όπου οργιάζει η βλάστηση, πεδιάδες, ερήμους γεμάτους με άμμο όπως ο Χαλικούνας, ακόμη και μεσαιωνικά χωριά που έχουν εγκαταλειφθεί από αιώνες και που γίνονται προσπάθειες αναβίωσης τους, όπως η ορεινή Παλιά Περίθεια στις πλαγιές του Παντοκράτορα.
Η Κέρκυρα, σε πείσμα όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, πάντα θα επιβιώνει τουριστικά γιατί διαθέτει πολλά περισσότερα από άλλους τουριστικούς προορισμούς.
Έχει πολυτάραχη και πλούσια Ιστορία, σαν απόρροια της οποίας και μοναδικό πολιτισμό, αλλά και πρωτόγνωρες μοναδικές φυσικές ομορφιές, είναι παρά το μικρό της μέγεθος μια ήπειρος σε μικρογραφία, με τόσες εναλλαγές και ποικιλία στα τοπία που την κάνουν να μοιάζει μεγάλη.
Δείτε σε αυτό το 35λεπτο βίντεο όμορφες παραλίες, γνωστά σημεία προορισμούς, αλλά και άγνωστα στους πολλούς κρυμμένα χωριά στο εσωτερικό του νησιού που μοιάζουν με κρυμμένους θησαυρούς.
Η Κέρκυρα, χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια, θα είναι πάντα από τους πυλώνες του Ελληνικού τουρισμού!
Το βίντεο δημιουργήθηκε από τον Πέτρο Καψοκαβάδη για λογαριασμό του ξενοδοχείου ΟΑΣΙΣ στο Πέραμα της Κέρκυρας.
Δείτε και τη σελίδα του ξενοδοχείου: https://www.corfuoasis.com/el
Ένα πιάτο που ξεχωρίζει στην κερκυραϊκή παράδοση.
Το χταπόδι μπουρδέτο συνδυάζει πικάντικη σάλτσα, πλούσια γεύση και αρώματα που θυμίζουν τη θάλασσα της Κέρκυρας.
Οι παλιές νοικοκυρές της Κέρκυρας το μαγείρευαν με αγάπη και φροντίδα, δημιουργώντας μία συνταγή που διατηρείται αναλλοίωτη μέχρι σήμερα.
Συμβουλές για το τέλειο μπουρδέτο: Η επιτυχία του πιάτου κρύβεται στο καλό χτύπημα του χταποδιού πριν το μαγείρεμα, που το κάνει τρυφερό.
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κατεψυγμένο χταπόδι, αλλά προτιμήστε ντόπιο.
Η σωστή σάλτσα πρέπει να έχει σκούρο κόκκινο χρώμα, ελαφρώς με ζουμί και να μην είναι υπερβολικά πικάντικη για να αναδεικνύονται τα αρώματα.
Τι χταπόδι είναι καλύτερο για το Μπουρδέτο;
Ιδανικό είναι ένα μέτριο ή μεγάλο φρέσκο χταπόδι, καλά χτυπημένο πριν το μαγείρεμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ντόπιο κατεψυγμένο.
Πρέπει να προσθέσω αλάτι;
Όχι, το χταπόδι περιέχει ήδη αρκετό αλάτι φυσικά.
Πρέπει να είναι ζουμερό ή στεγνό;
Κάποιοι το προτιμούν ελαφρώς ζουμερό, άλλοι σχεδόν στεγνό στο λάδι για πιο έντονη γεύση.
Πώς διατηρούνται τα πλοκάμια ανέπαφα;
Το μυστικό είναι το σωστό χτύπημα πριν το μαγείρεμα και το μαγείρεμα σε χαμηλή φωτιά.
Ανακαλύψτε περισσότερες Κερκυραϊκές συνταγές και την παραδοσιακή κουζίνα της Κέρκυρας στη σελίδα μας με παραδοσιακά πιάτα.
Η περιοχή Ερημίτης είναι στη βορειοανατολική άκρη του νησιού της Κέρκυρας, πολύ κοντά στις Αλβανικές ακτές.
Ξεκινά από την περιοχή του Αγίου Στεφάνου στα Βορειοανατολικά και φτάνει μέχρι τα σύνορα της Κασσιόπης στη βόρεια ακτή.
Ένας παρθένος παράδεισος με οργιώδη βλάστηση, γεμάτος από μικρούς χαριτωμένους όρμους που χωρίζονται από μικρά ακρωτήρια που δίνουν μια μοναδική ομορφιά στο τοπίο.
Κάθε όρμος εδώ είναι και μια μικρή βοτσαλωτή παραλία μοναδικής ομορφιάς, μερικές απομονωμένες πρoσβάσιμες μόνο από τη θάλασσα και άλλες με πρόσβαση μέσω μονοπατιών ανάμεσα στα πυκνά δέντρα.
Ξεκινώντας από την Κασσιόπη και πηγαίνοντας προς τα ανατολικά βρίσκουμε τις ακόλουθες παραλίες κοσμήματα: Αυλάκι, Βουβαλομάντρια, Βραχλή, Τσουφακιά, Αριάς, Άκωλη, Βρωμολίμνη, Καμινάκια, Κορφοβούνια, Ασπάλαθρας και Ξυλοκερατιά.
Ας σημειωθεί ότι όλες αυτές οι παραλίες είναι αποκλειστικά με βότσαλα και με εξαιρετικά καθαρά νερά.
Εκτός από το φυσικό κάλλος, ο Ερημίτης είναι και ένα μοναδικό παρθένο οικοσύστημα, με εκατοντάδες είδη πουλιών και πλούσια πανίδα.
Έχει μείνει μέχρι τώρα ανέγγιχτος από την τουριστική εξέλιξη και έχει γλυτώσει από την φυσική καταστροφή, που όμως προσπαθούν να επιβάλλουν διαχρονικά οι τελευταίες μνημονιακές κυβερνήσεις.
Γιατί, μην ξεγελιέστε, οι μνημονιακοί όροι και οι επιπτώσεις του τόσο στους ανθρώπους όσο και στο περιβάλλον αλλά και στις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας δεν τελείωσαν ούτε θα τελειώσουν ποτέ.
Μην τρώτε το κουτόχορτο που σας ταΐζουν καθημερινά τα άθλια ΜΜΕ, τα μνημόνια δεν τελειώνουν, η Ελλάδα ξεπουλιέται, όπως θα ξεπουληθεί και αυτός εδώ ο φυσικός παράδεισος, όπως το θέλουν οι κυβερνώσες καρικατούρες, τα κυβερνητικά ανδρείκελα, οι κλέφτες και οι απατεώνες, οι μιζαδόροι εκπρόσωποι της διεθνούς και ντόπιας ολιγαρχίας.
Ο Ερημίτης κινδυνεύει, οι Κερκυραίοι δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια, δεν πρέπει να αφήσουμε να συντελεστεί αυτό το περιβαλλοντολογικό έγκλημα. Η Υποτιθέμενη ανάπτυξη είναι ένα ψέμα, τα οφέλη της θα αφορούν αποκλειστικά την πολυεθνική NCH Capital και όχι τον Κερκυραϊκό λαό, το δε πανέμορφο νησί μας θα στερηθεί έναν τεράστιο και μοναδικό παρθένο υδροβιότοπο που θα καταστραφεί για πάντα.
Υπάρχουν 4000 ξενοδοχεία στο νησί και χιλιάδες άλλα καταλύματα που υπερκαλύπτουν την (δυστυχώς) μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού. Με ποια λογική θα πρέπει να καταστραφεί και ο μοναδικός αυτός πνεύμονας πρασίνου; Γιατί να επιτρέψουμε να τσιμεντοποιηθεί προς όφελος των πολυεθνικών και σε βάρος του περιβάλλοντος;
Δεν τελείωσε τίποτα. Υπάρχει κίνημα διάσωσης του Ερημίτη, οι Κερκυραίοι ξέρουν ότι πρέπει να αγωνιστούν για τη ματαίωση των σχεδίων της κυβέρνησης, και θα το κάνουν.
ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ ΕΡΗΜΙΤΗ
Το Αυλάκι είναι η μεγαλύτερη παραλία της περιοχής, απέναντι από την Κασσιόπη και σε οπτική επαφή με αυτήν.
Χωρίζεται σε δύο μέρη, το δυτικό και το ανατολικό Αυλάκι που είναι το μικρότερο.
Πίσω από την ανατολική πλευρά της δυτικής παραλίας υπάρχει μια μικρή λίμνη που μερικές φορές ξεραίνεται.
Υπάρχουν μερικά σπίτια και διαμερίσματα στο δυτικό τμήμα της παραλίας, το πιο πολυσύχναστο από όλα, καθώς εδώ υπάρχει δρόμος και η παραλία είναι εύκολα προσβάσιμη.
Στο βόρειο άκρο του Ερημίτη, μια πολύ μικρή και απομονωμένη παραλία, προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα.
Μια πανέμορφη παραλία που βλέπει ανατολικά, η μόνη χωρίς λίμνη πίσω της.
Μικρή παραλία δίπλα και νότια της Βραχλής, εντελώς απομονωμένη.
Μια ακόμη ομορφιά, απομονωμένη παραλία με βότσαλα λίγο νότια της Τζουφακιάς.
Μία από τις λίγες παραλίες της περιοχής που είναι προσβάσιμη με τα πόδια μέσα από ένα μικρό μονοπάτι.
Το όνομα οφείλεται στη λίμνη πίσω από την παραλία που πιστεύεται ότι είναι πολύ βαθιά.
Αν και η λίμνη στην πραγματικότητα δεν είναι βαθιά, το όνομα σημαίνει κυριολεκτικά «απύθμενο», α-κώλη, από το στερητικό α και τη λέξη κώλος, τόσο βαθειά που δεν έχει κώλο.
Λέξη που χρησιμοποιείται για λίμνες με πολύ βαθιά νερά.
Μια άλλη παραλία με μια λίμνη πίσω της, τη “Βρωμόλιμνη” από την όντως λίγο βρώμικη σε σχέση με τη θάλασσα μικρή λιμνούλα.
Μεταξύ της Βρωμόλιμνης και του μικρού λιμανιού του Αγίου Στεφάνου βρίσκουμε στη σειρά τις παραλίες Καμινάκια, Κορφοβούνια, Ασπάλαθρας και Ξυλοκερατιά, μικρά παρθένα διαμάντια.
Όλες μικρές και απομονωμένες μεταξύ τους παραλίες, που μπορούν όμως να προσεγγιστούν και από μικρά και λίγο δύσβατα λόγω της βλάστησης μονοπάτια.
Πρόκειται για την ιστορία της γνωστής από την Αγγλική τηλεοπτική σειρά, εκκεντρικής και λίγο τρελής οικογένειας που έζησε στην Κέρκυρα από το 1936 έως το 1939
Επίσης αναφερόμαστε με λίγες πληροφορίες και στην τηλεοπτική σειρά.
Η Ινδία κατά το πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα ήταν Αγγλική αποικία μέλος της Βρετανικής κοινοπολιτείας, έτσι ήταν φυσικό να υπάρχουν εκεί πολλοί Εγγλέζοι στρατιωτικοί και κυβερνητικοί υπάλληλοι.
Ο laurence Durrel ήταν μηχανικός του στρατού, εκεί γνώρισε την Louisa Florence Dixie, παντρεύτηκαν και έκαναν 4 παιδιά, τον πρωτότοκο Laurence, τον Leslie, την Margaret γνωστή ως Margo και τον μικρότερο Gerald ή Jerry.
Ο laurence Durrel πέθανε νέος σε ηλικία 44 ετών το 1928 μετά από εγκεφαλική αιμορραγία. Μετά τον απροσδόκητο χαμό του πατέρα η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Bournemouth στη Μάγχη, όπου η μητέρα Λουίζα προσπάθησε να οργανώσει τη ζωή τους με την μικρή σύνταξη που πήρε.
Εκεί ο τότε τετράχρονος Τζέρυ στάλθηκε στο σχολείο για τα βασική του εκπαίδευση, ήταν όμως κάτι δύσκολο για τον ατίθασο χαρακτήρα του μικρού που του άρεσε η ελευθερία και η ενασχόληση με τα ζώα και τη φύση.
Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για το μικρό Jerry που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στο ασφυκτικό γι αυτόν περιβάλλον ενός Αγγλικού σχολείου, όπως και ο ίδιος ομολογεί αρκετά χρόνια μετά στην αυτοβιογραφία του.
Το 1935 παντρεύεται ο μεγάλος γιoς της οικογένειας ο Lawrence και μαζί με τη σύζυγο του Nancy φεύγουν και έρχονται στην Κέρκυρα, μένουν σε ένα σπίτι στο Κοντόκαλι, βόρεια της πόλης, στη Βίλλα Ανεμογιάννη.
Η Λουίζα Ντάρελ μετά από 6 δύσκολα χρόνια αποφασίζει να κάνει την υπέρβαση, πουλάει ένα σπίτι που είχαν, μαζεύει τα τρία της παιδιά(Leslie, Margaret και Gerald) και το 1935 έρχονται στην Κέρκυρα.
Η Κέρκυρα του μεσοπολέμου ήταν ένα φτωχό νησί, χωρίς ηλεκτρισμό αλλά με πολύ φτηνό κόστος ζωής σε σχέση με την Αγγλία, εδώ θα μπορούσαν να ζήσουν λίγο πιο πρωτόγονα αλλά πιο ελεύθερα και σε άμεση σχέση με τη φύση και τα ζώα που λάτρευε ο μικρός Gerry.
Στην Κέρκυρα ανέκαθεν έμεναν και μένουν αρκετοί Εγγλέζοι, η Λουίζα γνώρισε έναν από αυτούς, ο οποίος ανέλαβε να τη βοηθήσει να βρεθεί ένα κατάλληλο σπίτι για την οικογένεια.
Αλλά η Κέρκυρα του 1935 ήταν λίγο πιο πρωτόγονη από όσο την περίμενε η Κυρία Ντάρελ, και αυτό αποδεικνύεται από το παρακάτω αστείο γεγονός.
Ο Άγγλος μεσίτης ετοίμασε ένα κατάλογο από περίπου 10 σπίτια και ξεκίνησαν μαζί με την Κυρία Ντάρελ να τα ελέγξουν μέχρι αυτή να βρει το κατάλληλο.
Σε όλα όμως τα σπίτια που επισκέφτηκαν η Κυρία Ντάρελ κουνούσε αρνητικά το κεφάλι, δεν μπορούσε να βρει κάτι να την ικανοποιεί.
Αφού έφτασαν και στο τελευταίο και αφού και πάλι η Κυρία Ντάρελ δεν έμεινε ικανοποιημένη, ο μεσίτης κάθεται αποκαμωμένος στα σκαλιά και σκουπίζοντας το ιδρώτα με το μαντήλι του ρωτάει την Κα Ντάρελ.
-Μα επιτέλους Κυρία Ντάρελ, πέστε μου επιτέλους τι σπίτι ακριβώς ζητάτε και γιατί δεν σας άρεσε κανένα από όσα είδαμε;
-Μα κανένα απ’ αυτά δεν είχε κανονικό μπάνιο, απάντησε εκείνη, αυτό είναι το πρόβλημα.
-Και τι να το κάνετε το μπάνιο απάντησε έκπληκτος ο μεσίτης, αφού έχετε δίπλα σας τη θάλασσα!
Έτσι ήταν η Κέρκυρα εκείνη την εποχή, μπάνια δεν υπήρχαν και τουαλέτες είχαν μόνο τα αρχοντικά, ενώ στα φτωχικά σπίτια του λαού δεν υπήρχε ούτε αυτή, ο κόσμος έτρεχε στα χωράφια και στη θάλασσα για τις φυσικές του ανάγκες, τα δε λιγοστά τότε σκουπίδια θάβονταν στα χωράφια και τις αυλές και γίνονταν λίπασμα.
Μετά από προσπάθειες και με τη βοήθεια του ταξιτζή Σπύρου Χαλικιόπουλου (Αμερικάνου, το παρατσούκλι του), βρέθηκε τελικά μια καλύβα που ανήκε σε μια οικογένεια ψαράδων στο Καλάμι, ένα μικρό κόλπο στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού, αρκετά μακρυά από την πόλη της Κέρκυρας.
Η Καλύβα επισκευάστηκε και έγινε σπίτι, ένα σπίτι γνωστό μέχρι σήμερα με το όνομα: το λευκό σπίτι, βρίσκεται κοντά στο νότιο κομμάτι του κόλπου με θέα όλο το Καλάμι.
Το σπίτι μετατράπηκε από τον μικρό Jerry σε ζωολογικό κήπο, εκεί είχε μαζέψει χελώνες, νερόφιδα, γλάρους, κουκουβάγιες, σαύρες, σκύλους, γάτους, και γενικά οποιοδήποτε ζώο κυκλοφορούσε στο νησί, αλλά και έντομα μέσα σε κουτιά, ένα σπίτι σε χαώδη κατάσταση όπου πουλιά πετούσαν από δωμάτιο σε δωμάτιο, διάφορα ερπετά σέρνονταν κλπ.
Κατά τη διάρκεια των τριών χρόνων που έζησαν στο νησί, οι Durrells έγιναν φίλοι με τους ντόπιους και άφησαν το σημάδι τους στις αναμνήσεις των παλαιότερων που τους γνώρισαν και εξακολουθούν να ζουν σήμερα.
Αγάπησαν το νησί και αγαπήθηκαν από τους ντόπιους, και έγραψαν βιβλία για την Κέρκυρα που τη θεωρούσαν σαν τον παράδεισο τους.
Πολλά από όσα γνωρίζουμε σήμερα σχετικά με την διαμονή των Durrells στην Κέρκυρα βασίζονται στις αφηγήσεις όσων παλιών κατοίκων ζουν ακόμη αλλά κυρίως στα βιβλία που άφησαν τα μέλη της οικογένειας.
Πολύ σημαντικές είναι οι καταγραφές του Gerald σχετικά με την πανίδα της Κέρκυρας, κατέγραψε σχεδόν όλα τα είδη ζώων, πουλιών και εντόμων που υπάρχουν στο νησί στο βιβλίο του: “Η Οικογένεια μου και άλλα ζώα”.
Τις εξερευνήσεις στο νησί και τις παρατηρήσεις του τις έκανε με τη βοήθεια ενός φίλου της οικογένειας, του γιατρού, φυσιοδίφη και φιλόσοφου Θεόδωρου Στεφανίδη.
Ο Στεφανίδης ήταν ο μέντορας του, ήταν αυτός που καλλιέργησε το έμφυτο ταλέντο και την αγάπη του Jerry για τα ζώα και τον βοήθησε να εξελιχθεί αργότερα σε ένα μεγάλο φυσιοδίφη και αναμορφωτή των ζωολογικών κήπων.
Όλη η οικογένεια έγραφε, στα γραπτά τους υπάρχουν όλα τα περιστατικά και οι προσωπικές εμπειρίες που είχαν κατά τη διαμονή τους στο νησί που αποτέλεσαν και τις πηγές έμπνευσης της τηλεοπτικής σειράς.
Κύρια πηγή για τα περιστατικά της σειράς ήταν η αυτοβιογραφία του Gerald Durrell γνωστή ως “Η Τριλογία της Κέρκυρας” που αποτελείται από 3 βιβλία: “Η Οικογένεια μου και άλλα ζώα”, “Πουλιά, Ζώα και συγγενείς” και το τελευταίο “Ο Κήπος των Θεών”, επίσης πηγή ήταν και το βιβλίο της Margaret: “Whatever Happened to Margo? ”
Σημαντικό επίσης και το “Prospero’s Cell” που έγραψε ο μεγαλύτερος αδελφός Lawrence.
Αυτή η εκκεντρική οικογένεια αγάπησε την Κέρκυρα και έγραψε γι αυτήν, η δε Μαργαρίτα αργότερα αποκάλυψε ότι πάντα θεωρούσε την Κέρκυρα σαν το πραγματικό της σπίτι.
Εξ’άλλου μια θεότρελη οικογένεια μόνο στην Κέρκυρα με τους θεοπάλαβους κατοίκους θα μπορούσε να βρει τον παράδεισο της.
Υπάρχουν βέβαια και πολλές άγνωστες πτυχές της ιστορίας των Ντάρελ στο νησί, δεν είναι για παράδειγμα ευρέως γνωστό ότι η οικογένεια έμεινε και σε άλλα μέρη του νησιού και όχι μόνο στο Κοντόκαλι.
Για την ακρίβεια έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα και σε ένα σπίτι στο Πέραμα και στην τοποθεσία Αγία Κυριακή από όπου είχαν πολύ εύκολη πρόσβαση προς την λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου που τότε ήταν ένας πλούσιος υδροβιότοπος αφού δεν είχε γίνει ακόμη εκεί το αεροδρόμιο.
Έρχεται όμως ο πόλεμος που πάντα ανατρέπει σχέδια και προγραμματισμούς.
Με την έκρηξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου τα περισσότερα μέλη της οικογένειας για λόγους ασφάλειας κυρίως, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Κέρκυρα και να επιστρέψουν πάλι στο Bournemouth της Αγγλίας.
Εκτός από τον μεγάλο αδελφό Lawrence που παραμένει στην Κέρκυρα μαζί με τη σύζυγο του Nancy μέχρι την κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα, τότε που καταφέρνουν να καταφύγουν στην Αίγυπτο.
Αλλά και η Margo παραμένει στο νησί φιλοξενούμενη σε σπίτι φίλων, στην Κέρκυρα γνωρίζει έναν πιλότο της RAF τον Jack Breeze που τότε στάθμευε στο νησί, λίγο πριν την κατάληψη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα, αυτός την έπεισε να τον ακολουθήσει στη Νότιο Αφρική.
Τα χρόνια πέρασαν και η τουριστική ανάπτυξη γιγαντώθηκε, η Κέρκυρα έγινε ο πρώτος πόλος έλξης στην Ελλάδα για μαζικό τουρισμό αλλά αυτό είχε και τις επιπτώσεις του τόσο στο φυσικό περιβάλλον αλλά και στο χαρακτήρα των κατοίκων.
Το 1980 ο Τζέραλντ Ντάρελ επιστρέφει στην Κέρκυρα και δε μπορεί να πιστέψει στα μάτια του.
Αισθάνεται ενοχές γιατί νομίζει ότι αυτός με τα βιβλία του είναι ο υπεύθυνος για την καταστροφή της φύσης στο νησί με τους χιλιάδες τουρίστες και την άναρχη τουριστική ανάπτυξη, και θυμωμένος λέει για την Κέρκυρα:
«Η Κέρκυρα είναι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο, που πάσχει από μια οξεία και ίσως σε τελικό στάδιο λέπρα, που κοινώς αποκαλείται τουρισμός»
Louisa Florence Durrell, γεννημένη σαν Louisa Florence Dixie (1886-1964), Η μητέρα, μετά την περιπέτεια της Κέρκυρας, εγκαταστάθηκε στο Bournemouth μέχρι το τέλος της ζωής της το 1964, έζησε στην ίδια πόλη με την κόρη της Μαργαρίτα.
Lawrence Durrell (1912-1990), Ο μεγαλύτερος αδελφός ήταν έξυπνος με έναν ανήσυχο χαρακτήρα, ήταν σπουδαίος λογοτέχνης, έγινε διπλωμάτης και σπουδαίος συγγραφέας, τα βιβλία του γνώρισαν τεράστια επιτυχία, ταξίδευε σε όλο τον κόσμο και έμεινε σε πολλά μέρη, επίσης παντρεύτηκε 4 φορές και πέθανε στο Sommières της Γαλλίας το 1990.
Ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός ότι δεν ξαναπάτησε το πόδι του στην Κέρκυρα.
Ο Leslie Durrell (1918-1983), ο δεύτερος μεγαλύτερος αδελφός και το λιγότερο γνωστό μέλος της οικογένειας, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα όπλα, το κυνήγι και την ιστιοπλοΐα, αλλά και τη ζωγραφική, έκανε αρκετές επιχειρηματικές προσπάθειες, μία από αυτές ήταν να οργανώσει ένα αγρόκτημα στην Κένυα, αλλά όλες οι απόπειρες ήταν αποτυχημένες, είχε έναν γιο με την Κερκυραία Μαρία Κοντού που τον ακολούθησε στην Αγγλία.
Margaret Durrell (1920-2007), Γνωστή ως Margo, έφυγε με τον πιλότο της RAF Jack Breeze στην Νότιο Αφρική, τον παντρεύτηκε το 1940 και έμειναν στη Νότιο Αφρική μέχρι το τέλος του πολέμου και έκαναν μαζί δύο παιδιά, στη συνέχεια μετακόμισαν στο Bournemouth και σύντομα χώρισαν.
Μετά το διαζύγιο πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της στο Bournemouth μέχρι το θάνατό της το 2007, ήταν επίσης συγγραφέας και το 1950 έγραψε το βιβλίο “Τι συνέβη στη Margo;” με αναμνήσεις από την εμπειρία της στην Κέρκυρα, το βιβλίο δημοσιεύθηκε 40 χρόνια μετά τη συγγραφή του, μόλις το 1995.
Η Μάργκο ή Μαργαρίτα ήταν πολύ αγαπητή, ευγενική, και ενδιαφέρονταν πολύ για τη μόδα και το σχεδιασμό της.
Ήταν όμως και πολύ ανεξάρτητη και δυναμική, μετά το χωρισμό με τον πιλότο μεγάλωσε μόνη της τα δύο της παιδιά.
Ο Gerald Durrell (1925-1995), Ο νεότερος αδελφός έγινε πολύ επιτυχημένος, ήταν ένας δημοφιλής φυσιοδίφης, οικονομολόγος, τηλεοπτικός παρουσιαστής και συγγραφέας, με το έργο του επαναπροσδιόρισε τον ρόλο και το πρότυπο του σύγχρονου ζωολογικού κήπου.
Επίσης διέθετε πολύ χιούμορ, όταν κάποτε τον ρώτησαν ποιο ζώο του αρέσει περισσότερο απάντησε: “εννοείτε, εκτός από τη γυναίκα μου;”
Λάτρευε τα ζώα που από μικρός του άρεσε να τα μελετάει και να τα προστατεύει, στο τέλος ίδρυσε το Κέντρο Προστασίας Άγριας Ζωής στο Τζέρσεϊ, που το διευθύνει μέχρι σήμερα η τελευταία του σύζυγος, η Lee McGeorge Durrell.
Η Κα Lee Durrell έχει επισκεφτεί πολλές φορές την Κέρκυρα και μάλιστα έχει τοποθετηθεί με δηλώσεις και παρεμβάσεις της και σε διεθνείς οργανισμούς, εναντίον της εκποίησης του Ερημίτη από το ΤΑΥΠΕΔ που θα έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή αυτού του πολύτιμου οικοσυστήματος, αυτό το κάνει όπως λέει σαν φόρο τιμής στη μνήμη του αείμνηστου Gerry.
Οι Durrells κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο νησί έμεναν σε τρία διαφορετικά σπίτια, σήμερα αυτά τα σπίτια είναι ιδιωτικά, αλλά το λευκό σπίτι που υπάρχει στο Καλάμι είναι ανοικτό για τους επισκέπτες, αφού είναι διαμερίσματα και νοικιάζεται ενώ κάτω από αυτό υπάρχει ένα εστιατόριο που ονομάζεται επίσης λευκό σπίτι.
The Durrells είναι μια πολύ πετυχημένη τηλεοπτική σειρά που γράφτηκε από τον Simon Nye και βασίστηκε στην Τριλογία της Κέρκυρας, ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικά στοιχεία που έγραψε ο Gerald Durrell.
Στο βιβλίο περιγράφονται οι αναμνήσεις του Gerald από τα 4 σχεδόν χρόνια που έζησε η οικογένεια στο νησί της Κέρκυρας, λίγο πριν ξεσπάσει ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Τα εξωτερικά γυρίσματα της σειράς έγιναν στην Κέρκυρα και οι άλλες σκηνές σε δύο στούντιο του Λονδίνου, τα Ealing Studios και τα Twickenham Studios.
Παίχτηκε στην Βρετανική τηλεόραση από το 2016 μέχρι και το 2019, σε 4 ενότητες των 6 επεισοδίων η κάθε μία, μόνο η τρίτη ενότητα που αφορούσε το 2018 είχε 8 επεισόδια.
Τη σειρά σκηνοθέτησαν 4 διαφορετικοί Βρετανοί σκηνοθέτες.
Τα επεισόδια 1, 2, 3 της πρώτης ενότητας – τα 1, 2, 3 της δεύτερης και τα 4, 5, 6 της τέταρτης σκηνοθέτησε ο Steve Barron
Τα επεισόδια 4, 5, 6 της πρώτης ενότητας – 1, 2, 3, 4 της τρίτης και τα 1, 2, 3 της τέταρτης σκηνοθέτησε ο Roger Goldby
Τα επεισόδια 4, 5, 6 της δεύτερης ενότητας σκηνοθέτησε ο Edward Hall
Και τέλος τα επεισόδια 5, 6, 7 και 8 της τρίτης ενότητας σκηνοθέτησε ο Niall MacCormick
Στη σειρά συμμετείχαν πάνω από είκοσι ηθοποιοί, μερικοί σε μικρούς ρόλους και άλλοι σε ρόλους guest star.
Οι κύριοι όμως χαρακτήρες της σειράς ήταν 8 που έπαιξαν σε όλα τα επεισόδια και τους υποδύθηκαν οι:
Keeley Hawes στο ρόλο της Louisa Durrell, μητέρας της οικογένειας.
Milo Parker υποδύθηκε τον Gerry Durrell, τον μετέπειτα σπουδαίο φυσιοδίφη.
Josh O’Connor στο ρόλο του Larry Durrell, του συγγραφέα, και ίσως και πράκτορα.
Daisy Waterstone στο ρόλο της Margo Durrell
Callum Woodhouse υποδύθηκε τον Leslie Durrell, τον λιγότερο γνωστό από τα αδέλφια.
Αλέξης Γεωργούλης υποδύθηκε τον Σπύρο Χαλικιόπουλο, τον ταξιτζή, διερμηνέα και οδηγό της οικογένειας.
Άννα Σάββα στο ρόλο της υπηρέτριας
Και ο Γιώργος Καραμίχος στο ρόλο του Θεόδωρου Στεφανίδη, ενός πολυπράγμονα ποιητή, γιατρού, και φυσιοδίφη, φίλου και μέντορα του μικρού Gerry.
Το “χωριό” δίπλα στο χωριό Δανίλια, κοντά στο Κοντόκαλι και σε μικρή απόσταση από το σημερινό νοσοκομείο της Κέρκυρας, δεν αποτελεί αναβίωση κάποιου παλιού χωριού, όπως νομίζουν λάθος μερικοί στην Αγγλία.
Ήταν μια επιτυχημένη τουριστική προσπάθεια δύο επιχειρηματιών, των αδελφών Μπούα, οι οποίοι αποφάσισαν αρχές της δεκαετίας του 1980 να δημιουργήσουν κάτι που να μοιάζει με ένα παλιό χωριό της Κερκυραϊκής υπαίθρου και να το χρησιμοποιήσουν σαν τουριστικό αξιοθέατο για τις τουριστικές τους επιχειρήσεις κατά την δεκαετία του ’80.
Και, πράγματι, στη δεκαετία του ’80, όλοι οι τουριστικοί πράκτορες διοργάνωναν καθημερινές εκδρομές σε αυτό το μεσαιωνικό Βενετσιάνικο “χωριό” με χιλιάδες τουρίστες να επισκέπτονται τον χώρο.
Μεταξύ των άλλων αξιοθέατων υπήρχε ένα ανοιχτό εξωτερικό εστιατόριο με ζωντανή μουσική, πολλά «καταστήματα» που πωλούσαν αναμνηστικά στους επισκέπτες, μερικά μουσεία με αντικείμενα λαϊκής τέχνης, εργαστήρια παλιών παραδοσιακών επαγγελμάτων που έχουν χαθεί, και ένα μεγάλο κτίριο που στέγαζε το χειμερινό εστιατόριο.
Κρεμασμένοι στους τοίχους αυτού του κτιρίου υπήρχαν οι Θυρεοί, τα οικόσημα πολλών παλιών αριστοκρατικών οικογενειών της Κέρκυρας … Φυσικά, κάθε έξυπνος άνθρωπος θα μπορούσε να καταλάβει ότι ένα τέτοιο χωριό δεν υπήρξε ποτέ στην Κέρκυρα.
Σε αυτό το χωριό βλέπουμε ότι ο κεντρικός δρόμος είναι πιστό αντίγραφο τμήματος της οδού Νικηφόρου Θεοτόκη στην πόλη της Κέρκυρας, υπάρχουν αντίγραφα πολλών χαρακτηριστικών καταστημάτων ή σκηνικών που σκοπό είχαν να δώσουν το παλιό Βενετσιάνικο χρώμα και ατμόσφαιρα.
Έτσι, το χωριό είναι αντίγραφο ενός υποτιθέμενου χωριού όπως αυτό θα ήταν το 1930, δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα και είναι μια τουριστική επιχείρηση.
Σήμερα ανήκει στην Grecotel Hotels & Resorts, μια επιχείρηση με ξενοδοχειακές μονάδες και χρησιμοποιείται για διάφορες εκδηλώσεις και κυρίως για γαμήλιες τελετές των πελατών της Grecotel Hotels & Resorts.
Επίσης χρησιμοποιήθηκε πολύ πρόσφατα για τα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς The Durrells in Corfu.
Αυτή η μέχρι τώρα άγνωστη στην Ελλάδα σειρά περιλαμβάνει τρεις περιόδους(όσα και τα χρόνια της παραμονής της οικογένειας στο νησί) και η κάθε τηλεοπτική περίοδος περιλαμβάνει από 6 έως 8 επεισόδια.
Στη σειρά συμμετείχε και ο Αλέξης Γεωργούλης, αλλά και ο Γιώργος Καραμίχος, ο πρώτος στο ρόλο ενός ταξιτζή που ξεναγούσε την Κα Ντάρελ στο νησί και ο δεύτερος στο ρόλο του γιατρού Θεόδωρου Στεφανίδη.
Η Τηλεοπτική σειρά κρίθηκε πολύ πετυχημένη στην Αγγλία με τρελές τηλεθεάσεις και θα συνεχιστεί για ακόμη ένα χρόνο, το 2019 που θα είναι όμως και ο τελευταίος, τα γυρίσματα και για τα επόμενα επεισόδια έγιναν στην Κέρκυρα το φθινόπωρο του 2018! τόσο στο “χωριό” στα Δανίλια, στο άσπρο σπίτι στο Καλάμι, στο αρχοντικό του Γερακάρη στο νησί του Γκερέκου, αλλά και όπου αλλού χρειάστηκε στο νησί.
Η Σειρά θα γίνει γνωστή και στην Ελλάδα αφού πρόσφατα άρχισε να προβάλλεται από την OTE TV
Όλοι γνωρίζουν το γραφικό Ποντικονήσι στην είσοδο του κόλπου του Χαλικιόπουλου, μπροστά από το διάδρομο του αεροδρομίου.
Μαζί με τη γειτονική Βλαχέραινα είναι το πιο χαρακτηριστικό τοπίο της Κέρκυρας.
Σε αυτό το μικροσκοπικό βραχώδες νησάκι και στην κορυφή του βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Παντοκράτορα, είναι του 11ου αιώνα και περιβάλλεται από πυκνή βλάστηση.
Είναι το πρώτο χαρακτηριστικό τοπίο που βλέπει κάθε νέος επισκέπτης όταν πλησιάζει στο αεροδρόμιο της Κέρκυρας, και βρίσκεται στο γεωγραφικό κέντρο του νησιού, πολύ κοντά στην πόλη, ανάμεσα στη χερσόνησο του Κανονιού, το Πέραμα και τις Μπενίτσες.
Είναι εύκολο να το επισκεφτείτε αφού από την παραλία κάτω από το Κανόνι υπάρχουν αρκετές μικρές βάρκες που μπορούν να σας πάνε, αλλά λόγω του γεγονότος ότι η εκκλησία του Παντοκράτορα είναι μοναστήρι, οι επισκέψεις τυπικά επιτρέπονται μόνο στις 6 Αυγούστου.
Το όνομα πιθανότατα προήλθε από το μέγεθος και ιδιαίτερα το σχήμα του νησιού όπως φαίνεται από ψηλά, αν και κατά την άποψη μας το νησί, ακόμη και με μεγάλη δόση φαντασίας, δεν μοιάζει καθόλου με ποντίκι, αλλά μάλλον με σχεδία.
Άλλη μία εκδοχή για την προέλευση της ονομασίας είναι η παρουσία στην μονή αρκετών Ποντίων μοναχών κατά τον 10 αιώνα μ.χ, αν όμως ίσχυε κάτι τέτοιο πιο λογικό θα ήταν να έπαιρνε το όνομα Ποντονήσι και όχι Ποντικονήσι.
Υπάρχει φυσικά και η μυθολογική προσέγγιση για τον τρόπο δημιουργίας του νησιού.
Ο Όμηρος λέει στην Οδύσσεια ότι οι Φαίακες αφού βοήθησαν τον Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη, μεταφέροντας τον εκεί με ένα από τα καράβια τους, όπως επέστρεφαν, οι θεοί πολύ δυσαρεστημένοι από αυτό, μεταμόρφωσαν το πλοίο σε πέτρα όταν αυτό έμπαινε στο λιμάνι πριν μπορέσουν οι ναυτικοί να αποβιβαστούν.
Αυτό το απολιθωμένο σκάφος σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία είναι λοιπόν το Ποντικονήσι.
Το λιμάνι τόσο στα νεολιθικά όσο και στα αρχαία χρόνια βρίσκονταν μέσα στη λίμνη Χαλικιόπουλου, στη θέση του σημερινού αεροδρομίου.
Άλλο όμως η μυθολογία και άλλο η πραγματικότητα.
Αυτό το μικρό νησί, μαζί με την Βλαχέραινα, ένα άλλο νησάκι που συνδέεται με την Κέρκυρα μέσω μιας μικρής γέφυρας, είναι εξαιρετικά γραφικό και μαζί με το περιβάλλον τους είναι το πιο γνωστό τοπίο που εδώ και πολλές δεκαετίες αποτελεί την οπτική ταυτότητα της Κέρκυρας παγκοσμίως.
Στη νησίδα Βλαχέρνα υπάρχει μια εκκλησία με ψηλό καμπαναριό, αφιερωμένη στην Παναγία, ονομάζεται Παναγία των Βλαχερνών και χτίστηκε τον 17ο αιώνα.
Η Βλαχέρνα έχει περίπου το μισό μέγεθος από το Ποντικονήσι, αλλά φαίνεται περίπου το ίδιο, επειδή βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο Κανόνι από το οποίο γίνονται και οι περισσότερες φωτογραφίσεις.
Η Κερκυραϊκή διάλεκτος είναι το γλωσσικό ιδίωμα της Κέρκυρας, με Ιταλικές Ελληνοποιημένες λέξεις που ακολουθεί την Ελληνική γραμματική και συντακτικό.
Είναι σε όλους γνωστή η πολυτάραχη ιστορική διαδρομή της Κέρκυρας που είχε σαν αποτέλεσμα να επηρεάσει καταλυτικά τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα των κατοίκων του νησιού.
Δεν μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει εξαίρεση και η γλώσσα η οποία επηρεάστηκε και διαμορφώθηκε με τους αιώνες σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε Κερκυραϊκή διάλεκτο.
Εδώ υπάρχουν σε πίνακες 500+ λέξεις, Θέλετε να βρείτε 3000+ λέξεις και τις σημασίες τους άμεσα; Μπείτε στην Εφαρμογή της Κερκυραϊκής Διαλέκτου
Μέχρι και περίπου το 1500 μ.χ ο πληθυσμός του νησιού ήταν μικτός, οι Έλληνες απόγονοι των αρχαίων Κορινθίων που κατοικούσαν κυρίως στα χωριά και αποτελούσαν περίπου το 60% του πληθυσμού και από την άλλη οι Ενετοί ευγενείς που κατοικούσαν κυρίως στην πόλη της Κέρκυρας.
Λόγω των συνθηκών αυτών μέχρι τότε στο νησί μιλούσαν μια μικτή γλώσσα που την αποκαλούσαν Veneto και ήταν μια μίξη Ελληνικών και Ιταλικών όπως τα μίλαγαν οι Ενετοί, ελαφρώς διαφορετικών από τα Ιταλικά της νότιας Ιταλίας.
Αργότερα και λίγο μετά το 1500 μ.χ άρχισε ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης με Έλληνες πρόσφυγες κυρίως από την Πελοππόνησο, την Κρήτη και την Κύπρο που ακόμη μιλούσαν τα αρχαία Ελληνικά.
Η Μετακίνηση έγινε την εποχή που αυτές οι περιοχές έπεσαν στα χέρια των Οθωμανών και η Κέρκυρα βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Ενετών.
Το χαρακτηριστικό άρθρο τση, αντί για το της, ακούγεται μόνο στην Κέρκυρα και την Κρήτη, είναι αποτέλεσμα της τότε μετακίνησης των Κρητικών στην Κέρκυρα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει δραματικά η σύσταση του πληθυσμού υπέρ του Ελληνικού στοιχείου και να συρρικνωθεί το Λατινικό που περιορίστηκε σε ορισμένα κομμάτια της πόλης, επίσης λόγω αυτού του γεγονότος επικράτησε μόνιμα πλέον και η ορθόδοξη χριστιανική πίστη δίνοντας οριστικό τέλος στις προσπάθειες μετατροπής προς τον καθολικισμό που είχαν επιχειρήσει κατά καιρούς αρκετοί κατακτητές και κυρίως οι Ανδηγαυοί όταν είχαν το νησί υπό την κυριαρχία τους γύρω στα 1300μ.χ
Οι Καθολικοί βέβαια υπήρχαν και υπάρχουν σε σημαντικό αριθμό στην Κέρκυρα και αποτελούν το δεύτερο σε πληθυσμό δόγμα, η Κερκυραϊκή γλωσσική διάλεκτος όμως εξελίχθηκε ακολουθώντας την Ελληνική γραμματική και συντακτικό, ενσωματώνοντας συγχρόνως πάρα πολλές είναι η αλήθεια Ιταλικές λέξεις, αφού βεβαίως πρώτα τις Ελληνοποίησε προσθέτοντας Ελληνικές καταλήξεις!
Με αυτή την ιστορική διαδικασία δημιουργήθηκε η Κερκυραϊκή διάλεκτος, η Ελληνική γλώσσα με Ιταλικές Ελληνοποιημένες λέξεις που ακολουθεί την Ελληνική γραμματική και το συντακτικό.
Να μη ξεχάσουμε βέβαια να σημειώσουμε και το ιδιαίτερο ηχόχρωμα που υπάρχει στην προφορά της Κερκυραϊκής διαλέκτου, πολύ πιο τραγουδιστή που είναι αποτέλεσμα του συγχρωτισμού της με τα Ιταλικά.
Μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα η χρήση Ιταλογενών λέξεων ήταν τόσο μεγάλη σε σημείο που να μπορούν οι ντόπιοι να συνενοούνται μεταξύ τους χωρίς να γίνονται κατανοητοί από τους υπόλοιπους Έλληνες.
Αυτό άλλαξε με τα χρόνια.
Τώρα πλέον οι τότε χρησιμοποιούμενες Ιταλικές λέξεις, με τον θάνατο των παλαιότερων έχουν σχεδόν ξεχαστεί, δεν χρησιμοποιούνται σχεδόν καθόλου και απλά αποτελούν μουσειακό κομμάτι της γλωσσικής εξέλιξης στο νησί.
Πριν ξεχαστούν όμως πολλές κατάφεραν να περάσουν και στην υπόλοιπη Ελλάδα και να ενσωματωθούν στη γλώσσα μας, φαίνεται αυτό όταν δούμε τις λέξεις και είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε όλες τις ζωντανές γλώσσες του κόσμου, όπως τα Αγγλικά έχουν το 30% των λέξεων τους με Ελληνικές ρίζες, έτσι και στη σημερινή Ελληνική γλώσσα υπάρχουν Ιταλικές, Σλαβικές και Τουρκικές λέξεις.
Βεβαίως το Κερκυραϊκό γλωσσικό ιδίωμα είναι κομμάτι της ιστορικής μας κουλτούρας και σημάδι της Κερκυραϊκής ταυτότητας και θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες να μην ξεχαστεί, είτε καταγράφοντας και διατηρώντας αυτές τις λέξεις σε κάποιο Κερκυραϊκό λεξικό ή σε βιβλία που θα τα λέγαμε μουσεία γλώσσας, είτε χρησιμοποιώντας τες σε διάφορες εκδηλώσεις που συμβαίνουν στο νησί.
Και συμβαίνει αυτό στα γνωστά Πετεγολέτσα που είναι αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις δρόμου και παίζονται κυρίως κατά τις Απόκριες, τα Πετεγολέτσα γράφονται με κείμενα γεμάτα και μάλιστα καθ’υπερβολή με αυτές τις λέξεις και εκφράσεις.
Αυτές οι παραστάσεις βοηθούν στην διατήρηση της παράδοσης, οι κάτοικοι της Κέρκυρας βέβαια στην καθημερινότητα τους δεν τις χρησιμοποιούν πλέον αν και τις γνωρίζουν πολύ καλά και όταν οι περισσότερες από αυτές ακούγονται πολύ αστείες και προκαλούν γέλιο, τις επικαλούμαστε όταν θέλουμε να διακωμωδίσουμε κάτι.
Αν κάποτε λοιπόν βρεθείτε στην Κέρκυρα και τύχει να παρακολουθήσετε είτε τα πετεγολέτσα είτε κάποια άλλη τοπική θεατρική παράσταση μην σας περάσει καν από το μυαλό ότι έτσι μιλάνε στην Κέρκυρα. Οχι.
Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να δώσουμε έναν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κατάλογο από αυτές τις λέξεις και εκφράσεις μαζί με τη σημασία τους.
Θέλουμε να καταγράψουμε τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι μας τόσο για ιστορικούς λόγους αλλά και από σεβασμό στην παράδοση, επίσης δεν μπορούμε να κρύψουμε ότι διασκεδάζουμε ακούγοντας τες, είναι πραγματικά όμορφες και πρωτότυπες λέξεις, είναι απομεινάρια μιας μεσαιωνικής Ελληνοϊταλικής γλωσσικής σαλάτας.
Και το κάνουμε και με αυτή τη σελίδα αλλά και με μια εφαρμογή που περιλαμβάνει 3000 λέξεις.
Όπως προαναφέραμε πολλές από αυτές τις λέξεις έχουν εισχωρήσει και χρησιμοποιούνται και στην υπόλοιπη Ελλάδα, θα το διαπιστώσετε και σεις όταν τις διαβάσετε.
Είχαμε παρατηρήσει ότι αρκετοί έψαχναν τη λέξη Κλαπάνι, και το περίεργο είναι ότι εμφανίζεται πρώτη πρώτη αυτή εδώ η σελίδα.
Αυτή η λέξη όμως δεν αναφερόνταν πουθενά στο κείμενο, ούτε γνωρίζαμε τι είναι, τελικά όμως πραγματικά είναι Κερκυραϊκή λέξη και σημαίνει το κοντάρι με την πλατιά βάση που χρησιμοποιούν οι ψαράδες να χτυπούν την επιφάνεια για να φοβίσουν τα ψάρια ώστε αυτά να τρέξουν προς τα δίχτυα και να μπλεχτούν.
Προσθέσαμε λοιπόν και αυτή τη λέξη και στον κατάλογο.
Λόγω του μεγάλου όγκου των λέξεων, πάνω από 10.000, δεν είναι δυνατόν παρά να αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο μερικές χαρακτηριστικές αφήνοντας τη συντριπτική πλειοψηφία απ’έξω.
Οι περισσότερες λέξεις έχουν Ιταλική ή Λατινική ρίζα αλλά υπάρχει και περίπου ένα 30% με Αρχαιοελληνική, εδώ στην Κέρκυρα είχαμε πάντα το συνήθειο να τα αλλάζουμε όλα.
Πρώτες στη σειρά οι λέξεις και δίπλα βρίσκεται ή ας την πούμε μετάφραση.
Το Μπουρδέτο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της κερκυραϊκής παράδοσης.
Προέρχεται από τη Βενετία και αποτελεί μέρος της τοπικής κουζίνας εδώ και αιώνες, φτιαγμένο με τα φρέσκα ψάρια που έφερναν οι ψαράδες της Κέρκυρας.
Η πικάντικη γεύση του και το έντονο κόκκινο χρώμα του προέρχονται αποκλειστικά από το κόκκινο πιπέρι και το φρέσκο λεμόνι, χωρίς ντομάτα.
Σημείωση: Η παραδοσιακή συνταγή δεν χρησιμοποιεί ντομάτα, ούτε φρέσκια ούτε κονσέρβα. Το κόκκινο χρώμα προέρχεται αποκλειστικά από το κόκκινο πιπέρι.
Ανακαλύψτε περισσότερες Κερκυραϊκές συνταγές και την παραδοσιακή κουζίνα της Κέρκυρας στη σελίδα μας με παραδοσιακά πιάτα.
Τι ψάρι χρησιμοποιείται για το Μπουρδέτο;
Χρησιμοποιούνται σκορπιοί ή μικρές πέρκες, φρέσκα και καθαρισμένα.
Πρέπει να προσθέσω αλάτι;
Όχι, το ψάρι έχει ήδη αρκετό φυσικό αλάτι, μην προσθέσετε άλλο.
Τι διαφορά έχει το Μπουρδέτο με το Μπουρδέτο χταπόδι;
Το κλασικό Μπουρδέτο γίνεται με ψάρι, ενώ το μπουρδέτο χταπόδι με χταπόδι. Το χταπόδι δίνει πιο πλούσια υφή και λίγο περισσότερη σάλτσα.
Μπορώ να το κάνω λιγότερο καυτερό;
Ναι, μειώστε το καυτερό κόκκινο πιπέρι και αυξήστε το γλυκό.
Το Σοφρίτο είναι μία βενετσιάνικη συνταγή που έγινε αγαπημένο πιάτο της κερκυραϊκής κουζίνας.
Σερβίρεται συνήθως με πατάτες τηγανητές, πουρέ, ρύζι ή ακόμη και σπαγέτι, ανάλογα με τις προτιμήσεις.
Η γεύση του Σοφρίτου ξεχωρίζει για την ισορροπία ανάμεσα στο ξύδι, το κρέας και τα αρωματικά. Πρόκειται για πιάτο που χρειάζεται λίγη υπομονή και φροντίδα στην εκτέλεση, αλλά το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο.
Μυστικά για τέλειο Σοφρίτο: Η σωστή επιλογή μοσχαρίσιου κρέατος και το αργό σιγοβράσιμο είναι κρίσιμα.
Μπορείτε να προσθέσετε λίγες σταγόνες λεμονιού στο τέλος για πιο έντονη γεύση. Η σάλτσα πρέπει να είναι πλούσια και αρωματική, χωρίς να υπερισχύει το ξύδι.
Ανακαλύψτε περισσότερες Κερκυραϊκές συνταγές και την παραδοσιακή κουζίνα της Κέρκυρας στη σελίδα μας με παραδοσιακά πιάτα.
Με τι συνοδεύεται;
Συνήθως σερβίρεται με πατάτες τηγανητές, σπαγέτι, ρύζι ή πουρέ.
Ποιο κρέας είναι ιδανικό;
Το μοσχαρίσιο κρέας είναι παραδοσιακό, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και μοσχαρίσιο μπούτι ή σπάλα.
Πρέπει να αλευρώνουμε το κρέας;
Ναι, το αλευρωμένο κρέας κρατάει καλύτερα τα υγρά και δίνει ωραίο χρώμα.
Μπορώ να χρησιμοποιήσω άλλο είδος λαδιού;
Όχι, μόνο παρθένο ελαιόλαδο για την αυθεντική γεύση.
