Τελευταία ενημέρωση 16 Ιουλίου, 2025 στις 11:43 πμ
ΜΠΕΝΙΤΣΕΣ – ΚΕΡΚΥΡΑ
Τηλ.: +3026610 72234
Τελευταία ενημέρωση 16 Ιουλίου, 2025 στις 11:43 πμ
ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΜΟΤΟΠΟΔΗΛΑΤΩΝ στις Μπενίτσες
ATVs – ΜΟΤΟΠΟΔΗΛΑΤΑ – SCOOTERS – BUGGIES
ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ – ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΩΣΗ – ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
ΜΠΕΝΙΤΣΕΣ – ΚΕΡΚΥΡΑ
Τηλ/fax: +30 26610 71220
Κινητό: 694 4688241
e-mail: [email protected]
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 08:39 μμ
Το Achilles rent a car διαθέτει μεγάλο στόλο αυτοκινήτων για ενοικίαση, με πολύχρονη παρουσία στις Μπενίτσες.
Επίσης προσφέρει τουριστικές υπηρεσίες, όπως ενοικιάσεις δωματίων, εισιτήρια για κρουαζιέρες, αλλαγές συναλλάγματος και άλλα.
Τηλ.: 26610 72198
Κινητό: +306977247051
email: [email protected]
Τελευταία ενημέρωση 16 Ιουλίου, 2025 στις 11:42 πμ
Η Alpha cars προσφέρει επιλογές για ενοικιάσεις κάθε είδους αυτοκινήτων στην Κέρκυρα.
Το Alpha car rental είναι μια εταιρεία με τεράστια πείρα στις ενοικιάσεις αυτοκινήτων και μοτοσυκλεττών αφου λειτουργεί αδιάλειπτα στην Κέρκυρα από τη δεκαετία του 1970 και έχει τρία γραφεία-υποκαταστήματα.
Προσφέρουμε στους πελάτες μας τις καλύτερες υπηρεσίες στον τομέα της ενοικίασης αυτοκινήτων στην Κέρκυρα εδώ και 30 χρόνια.
Alpha cars ενοικιάσεις αυτοκινήτων
Μπενίτσες
Κέρκυρα
Τηλ: +30 26610 72314
Fax. +30 26610 72109
Κινητό: +30 697 655 0953
[email protected]
www.AlphaCarRental.gr
Πίσω στις Ενοικιάσεις αυτοκινήτων
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 09:26 μμ
Η Κέρκυρα κατοικήθηκε από τους παλαιολιθικούς χρόνους, τότε δεν ήταν ακόμη νησί, γεωλογικές έρευνες έχουν δείξει ότι από το 17.000 π.χ μέχρι το 4.000 π.χ η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει κατά 120 μέτρα, δηλαδή κατά μέσον όρο ένα μέτρο ανά αιώνα, ειδικά προς το τέλος της εποχής των παγετώνων δηλαδή γύρω στα 10.000-8000π.χ. ανέβηκε κατά 40 περίπου μέτρα και έτσι η Κέρκυρα χωρίστηκε απο την απέναντι στεριά.
Υπάρχουν ίχνη οικισμών νεολιθικής εποχής στο σημερινό Σιδάρι αλλά και της παλαιολιθικής εποχής κοντά στο σημερινό χωριό Αγιος Ματθαίος.
Οι πρώτοι κάτοικοι από τον 12ο αιώνα π.χ ήταν οι γνωστοί Φαίακες, με πρώτο γενάρχη τον Φαίακα και γιό του τον Ναυσίθωο που ήταν ο πατέρας του Ομηρικού βασιλιά Αλκίνοου, γνωστός απο την Οδύσσεια ο βασιλιάς Αλκίνοος και η κόρη του Ναυσικά που βοήθησαν τον Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη.
Εδώ μπερδεύονται μυθολογία και ιστορία, αν και δεν γνωρίζουμε την ακριβή προέλευση και καταγωγή των Φαιάκων μπορούμε να υποθέσουμε ότι είχαν κάποια σχέση με Μυκηναϊκά φύλλα, αφού οι αρχαιολογικές έρευνες έχουν βρει στη δυτική πλευρά του νησιού ίχνη Μυκηναϊκής εγκατάστασης.
Επιπλέον σύμφωνα με τον Όμηρο η Κέρκυρα ταυτίζεται με την μυθολογική Σχερία που ήταν, πάντα σύμφωνα με τον Όμηρο, Μυκηναϊκή αποικία.
Από τη μυθολογία επίσης προέρχεται και η απήδαυλος ναυς που αποτελεί μέχρι και σήμερα το σύμβολο της Κέρκυρας και αναφέρεται στη ναυτική δεξιοτεχνία.
Η Κέρκυρα έφερε και άλλες ονομασίες όπως Μάκρη, Κασσωπαία, Άργος, Δρεπάνη ή Άρπη, Κεραυνία, Φαιακία.
Αργότερα άρχισαν να έρχονται και μετανάστες απο την Ιλλυρία, Σικελία, Κρήτη, Μυκήνες και τα νησιά του Αιγαίου.
Η γραπτή ιστορία της Κέρκυρας ξεκινάει με την πρώτη Ελληνική αποίκηση που γίνεται γύρω στο 775 π.χ. από τους Ερετριείς της Εύβοιας ενώ αμέσως μετά γύρω στα 750 π.χ ακολούθησαν επίσης Δωριείς απο την Κόρινθο που με αρχηγό τον Χερσικράτη δημιούργησαν μια ισχυρή αποικία με ισχυρό στόλο, επεκτάθηκαν στα απέναντι παράλια και δημιούργησαν αποικίες όπως την Επίδαμνο, το σημερινό Δυρράχιο.
Η Αρχαία πόλη της Κέρκυρας ήταν τότε στην περιοχή ανάμεσα στο σημερινό Κανόνι και την περιοχή της Γαρίτσας, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τα ερείπια της που σήμερα ονομάζονται Παλαιόπολη.
Στη σημερινή λιμνοθάλασσα Χαλικιόπουλου, εκεί που είναι τώρα το αεροδρόμιο, ήταν η βάση του ισχυρότερου μετά τον Αθηναϊκό στόλου της Αρχαίας Ελλάδας, με πάνω απο 300 τριήρεις και άλλα πλοία.
Η συνεχώς αναπτυσσόμενη αποικία γρήγορα απέκτησε δύναμη και αμφισβήτησε ανοιχτά την μητρόπολη της την Κόρινθο, οι δυσαρεστημένοι Κορίνθιοι στέλνουν το στόλο τους για να καταλάβουν την Κέρκυρα και να επανακτήσουν τον έλεγχο της στρατηγικής αυτής περιοχής και ειδικά της Κερκυραϊκής αποικίας της Επιδάμνου.
Έτσι η πρώτη ναυτική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων έγινε το 680 π.Χ χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους Κορινθίους.
Μετα τη ναυμαχία αυτή τόσο οι Κερκυραίοι όσο και οι Κορίνθιοι έστειλαν πρέσβεις στην Αθήνα προσπαθώντας να πετύχουν τη συμμαχία της, οι Αθηναίοι προτίμησαν τη μεγάλη ναυτική δύναμη της Κέρκυρας και επέλεξαν να συνάψουν αμυντική συμμαχία με τους Κερκυραίους στέλνοντας στο νησί 10 τριήρεις και αργότερα άλλες 30, η συμμαχία αυτή κράτησε και καθ’ όλη τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.
Οι Κορίνθιοι επανέρχονται το 435π.χ με ισχυρό στόλο 150 πλοίων εναντίον των Κερκυραίων, η ναυμαχία έγινε στο στενό της Κέρκυρας ανοιχτά της Λευκίμης και κοντά στα Σύβοτα της Ηπειρωτικής ακτής, η δεξιά πτέρυγα των Κερκυραίων άρχισε να κάμπτεται και έτσι αναγκάστηκαν να επέμβουν αρχικά οι 10 Αθηναϊκές τριήρεις και λίγο αργότερα άλλες 20, όταν τις είδαν οι Κορίνθιοι προτίμησαν να υποχωρήσουν και αυτό θεωρήθηκε σαν ήττα.
Τα Κερκυραϊκά, όπως τα αναφέρει ο Θουκυδίδης, ήταν από τις αφορμές του τριακονταετούς Πελοποννησιακού πολέμου που τελικά εξασθένησε και διέλυσε την Ελλάδα, η αιτία βέβαια ήταν άλλη, ήταν ο συνεχώς αυξανόμενος φόβος της Σπάρτης προς την επεκτατική ιμπεριαλιστική πολιτική της Αθήνας που είχε κάνει τον πόλεμο αναπόφευκτο.
Ρωμαϊκή περίοδος
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 09:26 μμ
Ακολούθησαν εσωτερικές διαμάχες μεταξύ Δημοκρατικών και Ολιγαρχικών με αποτέλεσμα την εξασθένηση της δυναμής τους, έτσι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και καταλαμβάνουν το νησί Ιλλυριοί πειρατές, οι Κερκυραίοι ζήτησαν τη βοήθεια της Ρώμης και σε πολύ σύντομο διάστημα οι Ρωμαίοι αποβιβάζονται στο νησί το 229 π.χ.
Τυπικά η Κέρκυρα είχε αυτονομία και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το λιμάνι της σαν ναυτική τους βάση, την εποχή εκείνη διαμορφώνεται από τους Ολιγαρχικούς η άρχουσα τάξη και όλο το νησί πέφτει σε παρακμή.
Τον πρώτο αιώνα μ.χ διαδίδεται και ο χριστιανισμός απο τους μαθητές του Αποστόλου Παύλου Ιάσονα και Σωσίπατρο.
Το 337μ.χ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίζεται σε τρία τμήματα, τη βόρεια (Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία), την ανατολική (Κωνσταντινούπολη με όλες τις ανατολικές περιοχές της Ασίας) και τη δυτική, που περιελάμβανε την Ελλάδα, την Ιταλία και τις αφρικανικές περιοχές της αυτοκρατορίας.
Η Κέρκυρα τότε ανήκε στην δυτική αυτοκρατορία.
Με την άνοδο του αυτοκράτορα Θεοδόσιου το 339 μ.χ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίζεται σε ανατολική και δυτική και η Κέρκυρα πάει στην ανατολική, μια κατάσταση που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες.
Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανικής καταγωγής, καθιέρωσε για πρώτη φορά τον χριστιανισμό σαν την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, κατέστρεψε το ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, κατέστρεψε το Σεράπειο που περιείχε το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, κατεδάφισε πολλούς αρχαιοελληνικούς ναούς, απαγόρευσε τις θυσίες στους Ολυμπιακούς αγώνες οι οποίοι αργότερα ατόνησαν και καταργήθηκαν από τους διαδόχους του, και γενικά στο όνομα της νέας θρησκείας πολέμησε κάθε τι που θύμιζε την αρχαία θρησκεία και τους λεγόμενους Εθνικούς.
Όλη αυτή την περίοδο η Κέρκυρα είναι εκτεθειμένη σε συχνές επιδρομές βαρβάρων και πειρατών.
Σε μία από αυτές το 562μ.χ Βησιγότθοι επιδρομείς (τότε οι βάρβαροι κατοικούσαν στην Ευρώπη) καταστρέφουν ολοσχερώς την παλαιόπολη, αυτό ήταν και το τέλος της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας, οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι την εγκατέλειψαν κυνηγημένοι και κατέφυγαν πιο βόρεια στην φυσική προεξοχή γης όπου αργότερα οχυρώθηκε για να γίνει το παλαιό φρούριο, από εκεί πολύ αργότερα η πόλη επεκτάθηκε στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα.
Από δω και πέρα αρχίζει η Βυζαντινή περίοδος και ο Μεσαίωνας όπου η Κέρκυρα ανήκει πότε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, πότε σε διάφορους ηγεμονίσκους και γνωρίζει πολλές καταστροφές.
Μεσαίωνας στην Κέρκυρα
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 09:26 μμ
Με την άνοδο του αυτοκράτορα Θεοδόσιου το 339 μ.χ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίζεται σε ανατολική και δυτική και η Κέρκυρα πάει στην ανατολική, μια κατάσταση που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες.
Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανικής καταγωγής, καθιέρωσε για πρώτη φορά τον χριστιανισμό σαν την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, κατέστρεψε το ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, κατέστρεψε το Σεράπειο που περιείχε το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, κατεδάφισε πολλούς αρχαιοελληνικούς ναούς, απαγόρευσε τις θυσίες στους Ολυμπιακούς αγώνες οι οποίοι αργότερα ατόνησαν και καταργήθηκαν από τους διαδόχους του, και γενικά στο όνομα της νέας θρησκείας πολέμησε κάθε τι που θύμιζε την αρχαία θρησκεία και τους λεγόμενους Εθνικούς.
Όλη αυτή την περίοδο η Κέρκυρα είναι εκτεθειμένη σε συχνές επιδρομές βαρβάρων και πειρατών.
Σε μία από αυτές το 562μ.χ Βησιγότθοι επιδρομείς (τότε οι βάρβαροι κατοικούσαν στην Ευρώπη) καταστρέφουν ολοσχερώς την παλαιόπολη, αυτό ήταν και το τέλος της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας, οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι την εγκατέλειψαν κυνηγημένοι και κατέφυγαν πιο βόρεια στην φυσική προεξοχή γης όπου αργότερα οχυρώθηκε για να γίνει το παλαιό φρούριο, από εκεί πολύ αργότερα η πόλη επεκτάθηκε στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα.
Αυτή ήταν και η αρχή του Μεσαίωνα για την Κέρκυρα.
Η περίοδος από το 562 μ.χ μέχρι και το 1267 μ.χ, όταν η Κέρκυρα κατελήφθη από τους Ανδεγαυούς, είναι γνωστή σαν Βυζαντινή περίοδος.
Από το 562 μ.χ και τους επόμενους 2-3 αιώνες η Κέρκυρα ήταν ένα αγνώριστο νησί, με πολύ λίγους κατοίκους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε ένα σχεδόν αφιλόξενο περιβάλλον.
Σαν το δυτικότερο άκρο της αυτοκρατορίας η Κέρκυρα ήταν πολύ ευάλωτη στις συνεχείς επιδρομές πειρατών και στις εκάστοτε ορέξεις των γειτόνων, η πολυπολιτισμική Βυζαντινή αυτοκρατορία προσπαθούσε να την προστατεύει με κάθε τρόπο μεταφέροντας εδώ διάφορους μισθοφόρους συνοριοφύλακες από διάφορες φυλές και λαούς, υπήρχαν Ελληνοσύριοι, Βούλγαροι, Βυζαντινοί στρατιώτες (stradioti) σκορπισμένοι σε φυλάκια που ξεκινούσαν από τα βορειοανατολικά του νησιού και έφταναν μέχρι τα νοτιοδυτικά, οι συνοριοφύλακες αυτοί σιγά σιγά ενοποιήθηκαν με το λιγοστό ντόπιο στοιχείο, υπήρξε εποχή που οι κάτοικοι δεν ξεπερνούσαν τις 15 – 20.000 ψυχές.
Ήταν η εποχή όπου χτίστηκαν τα περισσότερα φρούρια διασκορπισμένα σε ολόκληρο το νησί, όπως η επανασχεδίαση και ενίσχυση του Παλαιού φρουρίου της πόλης, το Αγγελόκαστρο στη βορειοδυτική Κέρκυρα, το φρούριο της Κασσιόπης, το φρούριο στην περιοχή Γαρδίκι στα νοτιοδυτικά και άλλα μικρότερα.
Πολύ αργότερα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας και μετά την πτώση της Πελοποννήσου, Κρήτης και Κύπρου στα χέρια των Τούρκων, ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα από αυτά τα νησιά συνετέλεσε στην πλήρη επανελληνοποίηση του πληθυσμού, η σχέση της Κέρκυρας με την Κρήτη είναι πολύ στενή, λίγοι γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των Κερκυραίων σήμερα κατάγονται από την Κρήτη, το χαρακτηριστικό άρθρο τσι ακούγεται μόνο στα Επτάννησα και την Κρήτη…
Οι πληθυσμοί αυτοί με τις αρχαιοελληνικές λέξεις που διατηρούσαν και έφεραν μαζί τους συνετέλεσαν στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Κερκυραϊκού γλωσσικού ιδιώματος με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλη σελίδα.
Το 1204 μ.Χ. η Κέρκυρα καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς της 4ης σταυροφορίας και στη συνέχεια ακολούθησαν οι Ενετοί για μια σύντομη περίοδο μέχρι το 1214 μ.Χ
Από το 1214 μέχρι και το 1267 η Κέρκυρα ανήκει στο δεσποτάτο της Ηπείρου, τότε κατασκευάστηκε και το Αγγελόκαστρο κοντά στην Παλαιοκαστρίτσα από τον Δεσπότη Δούκα Μιχαήλ Άγγελο Κομνηνό τον Β..
Κατά την ταραγμένη περίοδο από το 1259 μέχρι και το 1267 διάφοροι Λατίνοι ηγεμονίσκοι διεκδικούσαν την Κέρκυρα, πότε σαν προίκα πότε με τα όπλα, ενδεικτικά αναφέρουμε ονόματα , πρώτα ο Μανφρέδος της Σικελίας, ακολουθούμενος από τον Φραγκοκύπριο υπασπιστή του Φίλιππο Τζινάρντο, μετά κάποιοι αδελφοί Γκαρνέριο και τέλος ο Θωμάς Αλαμάνος.
Tο 1267 το νησί καταλήφθηκε απο τον Κάρολο Ανδεγαυό, Γάλλο βασιλιά του τότε επονομαζόμενου βασιλείου της Νάπολης, το νησί τότε χωρίζεται σε τέσσερα διοικητικά διαμερίσματα-περιοχές, τις Γύρου, Όρους, Μέσης και Λευκίμης, ονομασίες που ακούγονται μέχρι και σήμερα.
Η Ανδηγαυϊκή περίοδος ήταν η εποχή που ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων, κυρίως από την Ισπανία, εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα και δημιούργησε την Εβραϊκή κοινότητα του νησιού.
Ο Κάρολος Ανδεγαυός αποπειράθηκε να αντικαταστήσει την χριστιανική ορθόδοξη πίστη με την καθολική καταδιώκοντας τους Ορθόδοξους και μετατρέποντας τις εκκλησίες σε καθολικές.
Η απόπειρα αυτή συσπείρωσε τους ντόπιους γύρω από την εκκλησία τους και δημιούργησε μίσος και αντιπάθεια προς τους Λατίνους κατακτητές, έτσι η προσπάθεια των Ανδηγαυών απέτυχε και ατόνησε όταν αργότερα οι Ενετοί επανήλθαν στο νησί.
Ενετοκρατία
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 09:27 μμ
Το Συμβούλιο της Κέρκυρας και ειδικά η υπερισχύουσα πλειοψηφία των φιλοενετικών ευγενών που είχε δημιουργηθεί, μη περιμένοντας αποτελεσματική προστασία από το Βυζάντιο που κατέρεε, και υπό την μόνιμη απειλή των Τούρκων, ζήτησε το 1386 μ.χ.την προστασία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου.
Οι Βενετοί θεώρησαν την Κέρκυρα σαν θέση κλειδί για τα θαλάσσια συμφέροντα τους στην περιοχή, αλλά και ένα εύφορο έδαφος για τις αγροτικές καλλιέργειες που δεν ευδοκιμούσαν στα εδάφη τους και ειδικά αυτή της ελιάς, και έτσι αφού αγόρασαν το νησί από το βασίλειο της Νάπολης αντί 30.000 χρυσών δουκάτων, αποβιβάζουν στην Κέρκυρα δυνάμεις με επικεφαλής τον Καπιτάνο του Κόλπου Ιωάννη Μιάνι.
Στην πολυτάραχη εκείνη εποχή όπου δεν υπήρχε καν εθνική συνείδηση συνέβαιναν περίεργα γεγονότα, έτσι ενώ οι Ενετοί κατέλαβαν χωρίς αντίσταση το Παλαιό φρούριο και στερέωσαν την κυριαρχία τους στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, στα βόρεια τα φρούρια Αγγελόκαστρο και Κασσιόπης συνέχιζαν να ελέγχονται από τους Ανδηγαυούς που δεν είχαν συμφωνήσει στην πώληση του νησιού και που τους βοηθούσαν όλως περιέργως και οι γύρω ντόπιοι.
Οι Ενετοί έστειλαν εκστρατευτικό σώμα να καταλάβει τα δύο φρούρια, και ενώ το Αγγελόκαστρο παραδόθηκε σχεδόν αμέσως οι Κερκυραίοι και οι Ανδηγαυοί της Κασσιόπης αντιστάθηκαν λυσσωδώς, εκνεύρισαν τους Ενετούς σε τέτοιο βαθμό ώστε μετά την κατάληψή του το κατέστρεψαν ολοκληρωτικά και γι αυτό το λόγο δεν υπάρχουν σήμερα παρά απομεινάρια απο εκείνο το οχυρό.
Έτσι ξεκίνησε η δεύτερη μακρά περίοδος της Ενετοκρατίας που κράτησε περισσότερο από 400 χρόνια, για την ακρίβεια 411 χρόνια, 11 μήνες και 11 ημέρες.
Να σημειωθεί εδώ ότι ο Κερκυραϊκός ελαιώνας δημιουργήθηκε τότε και είναι από τα σπουδαιότερα θετικά στοιχεία που άφησαν οι Ενετοί στο νησί.
Στο διπλανό πίνακα ζωγραφικής βλέπουμε ένα τυπικό στιγμιότυπο της Μεσαιωνικής Κέρκυρας, πρόκειται μάλλον για τη σημερινή οδό Νικηφόρου Θεοτόκη, το τοπίο μέχρι και σήμερα ελάχιστα έχει αλλάξει !
Σε αυτή την περίοδο δημιουργήθηκαν οι τάξεις των ευγενών των γραμμένων στο περίφημο libro d’oro, των αστών (civili) και των φτωχών (popolari), αναπτύχθηκε η γεωργία αλλά και η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή, βελτιώθηκαν οι οχυρώσεις με την κατασκευή της τάφρου (κόντρα φόσσα) του παλαιού φρουρίου, χτίστηκε το νέο φρούριο και δημιουργήθηκε για οχυρωματικούς και αμυντικούς τότε λόγους η απέραντη πλατεία της Σπιανάδας.
Ηταν η περίοδος που άφησε ανεξίτηλα σημάδια στην κουλτούρα των Κερκυραίων σε όλους τους τομείς, στην τέχνη, στη μουσική παράδοση, στον πολιτισμό, στην τραγουδιστή προφορά στη γλώσσα, στην μαγειρική αλλά και στην αρχιτεκτονική της Πόλης και των χωριών.
Το πολίτευμα στην Κέρκυρα όπως και σε όλα τα Επτάνησα επί Ενετικής κατοχής ήταν το αριστοκρατικό δηλαδή φεουδαρχικό, όλη η πολιτική εξουσία ήταν στα χέρια των ευγενών, οι μοναδικοί Ενετοί ήταν ο Γενικός Προνοητής Θαλάσσης που είχε την ανώτατη πολιτική εξουσία και ο Βάϊλος που είχε τη δικαστική εξουσία πλαισιωμένος από δύο συμβούλους, όλοι οι υπόλοιποι ήταν ντόπιοι ευγενείς που έπρεπε να είναι γραμμένοι στο Αρχοντολόγιο (libro d’oro), τη χρυσή βίβλο των ευγενών.
Στο libro d’oro συμπεριελήφθηκαν στην αρχή όλοι οι πριν την Ενετική κατοχή ευγενείς παλαιοβυζαντινής προέλευσης, πήραν επίσης τον τίτλο του Κόμη (Κόντε) και γράφτηκαν όσοι ήταν μεγάλοι γαιοκτήμονες, βυζαντινοί στρατιώτες και αργότερα όσοι αστοί ήταν αρκετά ισχυροί οικονομικά ώστε να μπορούν να προσφέρουν στο δημόσιο ταμείο.
Αν ρίξουμε μια ματιά στα ονόματα της χρυσής βίβλου θα διαπιστώσουμε με έκπληξη ότι τα περισσότερα επίθετα που ακούγονται σήμερα στην πόλη της Κέρκυρας ήταν γραμμένα εκεί, σε αντίθεση με τα χωριά όπου οι ευγενείς ήταν ελάχιστοι.
Οι Ενετοί παρά τα στρατιωτικά τους μέτρα ενώ τα κατάφεραν καλά με την άμυνα της πόλης της Κέρκυρας δεν κατάφεραν να προστατέψουν την Κερκυραϊκή ύπαιθρο που γνώρισε πολλές καταστροφές και πλήρωνε συχνά βαρύ φόρο αίματος σε κάθε επιδρομή βαρβάρων και πειρατών και ειδικά στις 2 πρώτες επιδρομές των Τούρκων, μία το 1537 και μια το 1571.
Ηταν το 1537 μ.χ όταν οι Τούρκοι του Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα αφού απέτυχαν να καταλάβουν την πόλη, κατέστρεψαν την ύπαιθρο και φεύγοντας πήραν μαζί τους 20.000 άτομα που τα πούλησαν σαν σκλάβους στην Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο, έτσι ξεχερσώθηκε και ερήμωσε η ύπαιθρος, οι Ενετοί για να αποτρέψουν την καταστροφή έδωσαν γη και προνόμια σε όσους ήθελαν τότε να έρθουν και να εγκατασταθούν στην Κέρκυρα, δημιουργήθηκε έτσι ένα μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα κυρίως από την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και την Κρήτη, αλλά και από την Μάλτα, πολλοί σημερινοί Κερκυραίοι έχουν την καταγωγή τους από αυτό το νησί της Μεσογείου, γενικά ολόκληρες συνοικίες της πόλης αλλά και μερικά χωριά κατοικούνται από τους απογόνους εκείνων που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα εκείνη την εποχή.
Θα πρέπει εδώ να λάβουμε υπ’ όψη μας και τις κοσμοϊστορικές συγκυρίες της εποχής εκείνης, το 1537 ερημώνει σχεδόν η Κέρκυρα και μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1571 οι Τούρκοι αποσπούν από το κράτος της Βενετίας την Πελοπόννησο, την Κρήτη και την Κύπρο, έτσι δημιουργήθηκε αναγκαστικά μεγάλο κύμα προσφύγων από αυτές τις περιοχές που αναζητούσε έτσι κι αλλιώς νέα πατρίδα, γι αυτό και τα Επτάνησα έμοιαζαν και ήταν ο ιδανικότερος προορισμός.
Οι Ενετοί επίσης έδωσαν ώθηση στο μεταναστευτικό αυτό ρεύμα για δύο κυρίως επιπλέον λόγους, ο πρώτος για να ξαναζωντανέψει η νεκρωμένη μετά τις Τουρκικές επιδρομές ύπαιθρος των Επτανήσων, και ο δεύτερος για να αποσπάσουν από τους Τούρκους χρήσιμο ανθρώπινο δυναμικό με μεγάλες δυνατότητες σε πολλούς τομείς.
Μια μεγάλη ομάδα τότε ήρθε από το Ναύπλιο και τη Μονεμβασιά, οι μισοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Λευκίμης χτίζοντας το χωριό Αναπλάδες, ενώ οι υπόλοιποι σκόρπισαν στα βορειοανατολικά παράλια, από το Πυργί μέχρι και την Κασσιόπη, αρχηγός τους ήταν ο οπλαρχηγός Μπαρμπάτης, γι αυτό και η τοποθεσία Μπαρμπάτι δίπλα από το νησάκι, το προάστειο της στρατιάς βόρεια της πόλης λεγόταν παλιά και Αναπλιτοχώρι.
Άλλη ομάδα από την Πελοπόννησο έχτισε το χωριό Μωραϊτικα, γέμισε την Κορακιάνα που είχε ερημώσει τελείως και σκόρπισε και σε άλλα χωριά του νησιού, στις Μπενίτσες αλλά και σε όλο το νησί υπάρχουν αρκετοί με το επώνυμο Μωραϊτης και αρκετοί που το επώνυμό τους τελειώνει στο χαρακτηριστικό πελοποννησιακό ..όπουλος.
Η πολυπληθέστερη όμως ομάδα ήταν αυτή από την Κρήτη, πολλοί εγκαταστάθηκαν στη Γαρίτσα, προάστειο της πόλης και αρκετοί, οι πιο ευκατάστατοι μέσα στην πόλη, στα βόρεια έχτισαν το χωριό Άγιος Μάρκος ακριβώς πάνω από τον Ίψο και στα νότια τα χωριά Στρογγυλή, Μεσογγή, Αργυράδες και Κρητικά.
Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί έφεραν μαζί και πολλά στοιχεία από την παράδοση και την κουλτούρα τους, οι Κρήτες συνέβαλαν και στην διαμόρφωση του Κερκυραϊκού γλωσσικού ιδιώματος που έτσι κι αλλιώς ήταν συνεχώς εξελλισόμενο, το χαρακτηριστικό άρθρο “τσι” αντί του “της” ακούγεται στην Κρήτη και τα Επτάνησα, τελικά βέβαια η ντόπια Κερκυραϊκή κουλτούρα αποδείχτηκε πολύ δυνατή και μέσα σε λίγα χρόνια αφομοίωσε αυτούς τους πληθυσμούς κανοντάς τους κανονικούς Κερκυραίους που υιοθέτησαν πλήρως τις συνήθειες, τα έθιμα και την Κερκυραϊκή προφορά.
Αρκετά αργότερα και γύρω στα 1800 κατέφυγε στην Κέρκυρα και μια άλλη μεγάλη ομάδα προσφύγων από το Σούλι μετά την καταστροφή του από τον Αλή Πασά, οι περισσότεροι απ αυτούς εγκαταστάθηκαν στις Μπενίτσες και οι απογονοί τους σήμερα αποτελούν το 70% του ντόπιου πληθυσμού.
Οι Ενετοί στην αρχή προσπάθησαν κι αυτοί να προσηλυτήσουν το νησί στον Καθολικισμό, χωρίς βέβαια να τα καταφέρουν, ενώ αργότερα και για πολιτικούς λόγους, αφού είχαν έρθει σε ρήξη με το Βατικανό και ειδικά μετά την απώλεια της Κύπρου το 1571, εγκατέλειψαν κάθε τέτοια προσπάθεια, δικαιολόγησαν δε αυτή τη στάση ανεξιθρησκείας με τη γνωστή ρήση “Siamo prima Veneziani e poi Cristiani”, δηλαδή: πρώτα είμαστε Βενετσιάνοι και μετά χριστιανοί.
Μάλιστα για να γίνουν αρεστοί και στα δύο δόγματα διοργάνωσαν και καθιέρωσαν πολλές κοινές θρησκευτικές εκδηλώσεις μερικές από τις οποίες εξακολουθούν να γίνονται μέχρι σήμερα.
Οι Ενετοί κατά τους πρώτους αιώνες απέτυχαν να προστατέψουν αποτελεσματικά από τις Τουρκικές επιδρομές την Κερκυραϊκή ύπαιθρο και το μπόργκο (μπόργκο = προάστεια) της πόλης που ήταν έξω από το παλιό φρούριο στο οποίο βρίσκονταν και το διοικητικό κέντρο, έτσι οι Τούρκοι αδυνατώντας να καταλάβουν το φρούριο εγκατέλειπαν το νησί αφού προηγουμένως έκαιγαν και λεηλατούσαν την ύπαιθρο που με αυτό τον τρόπο πλήρωνε πάντα βαρύ φόρο αίματος.
Αυτό ξεσήκωσε μεγάλη λαϊκή δυσαρέσκεια και πολλές φορές και πολλές λαϊκές εξεγέρσεις με αιματηρά επεισόδια.
Τα γεγονότα αυτά συν το ότι μετά τις απώλειες της Κρήτης και της Κύπρου η Κέρκυρα αποτελούσε το σπουδαιότερο έδαφος του θαλάσσιου κράτους της Βενετίας μετά από αυτή την ίδια τη Βενετία, ανάγκασε τους Ενετούς να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν πολλά και διαδοχικά πρωτοποριακά για την εποχή οχυρωματικά έργα και σε μεγάλη έκταση, ώστε να προστατέψουν την Κέρκυρα με κάθε τρόπο.
Από το 1576 μέχρι και το 1588 κατασκευάστηκε το νέο φρούριο στον λόφο του Αγίου Μάρκου στα βορειοδυτικά της πόλης, την ίδια εποχή μεγάλωσε και ο χώρος μπροστά από το παλαιό φρούριο για να γίνει η απέραντη σήμερα πλατεία Σπιανάδα, μεγάλωσε η τάφρος (Κόντρα φόσσα) μπροστά από το παλαιό φρούριο, τόσο που το χώρισε τελείως από τη στεριά, ενώθηκαν τα δύο φρούρια με τείχος που προστάτευε από τα δυτικά όλη την πόλη, με ισχυρότατα αμυντικά συστήματα όπως τους προμαχώνες του Ραϊμόνδου, του Αγίου Αθανασίου και τον προμαχώνα Σαραντάρη και κατασκευάστηκαν τέσσερις κύριες πύλες για τους κατοίκους και άλλες δύο για στρατιωτικούς σκοπούς.
Οι τέσσερις κύριες πόρτες της πόλης ήταν η περίφημη Porta Reala, μοναδικής ομορφιάς που βρισκόνταν στην αρχή της οδού Ευγενίου Βουλγάρεως και γκρεμίστηκε χωρίς λόγο το 1895 ξεσηκώνοντας ακόμη και διεθνή κατακραυγή, η Porta Raymonda, η πύλη της Σπηλιάς και η πύλη του Αγίου Νικολάου.
Αυτά τα αμυντικά σχέδια έγιναν από τους μηχανικούς Michele Sanmicheli από τη Βερόνα και τον Ferante Vitelli, ενώ αργότερα και κατά τον 17ο αιώνα προστέθηκε και άλλο τείχος εξωτερικά από αυτό που υπήρχε, σχεδιασμένο από τον μηχανικό F. Verneda.
Μετά την τελευταία Τουρκική επιδρομή του 1716 οχυρώθηκαν και το νησί Βίδο, οι λόφοι Αβράμη και Αγίου Σωτήρα και κατασκευάστηκε οχυρό για το προάστιο τότε Σαν Ρόκο (σήμερα Σαρόκο).
Οι οχυρώσεις αυτές έκαναν την Κέρκυρα ολόκληρη ένα απόρθητο οχυρό, μία από τις ελάχιστες πόλεις που περικλείονται εξ ολοκλήρου από τείχη, γι αυτό το λόγο τότε πήρε και το όνομα Καστρόπολη και είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που βρίσκεται ολόκληρη μέσα σε τείχη.
Ακολούθησε και τρίτη μεγάλη τουρκική πολιορκία το 1716 που έμεινε στην ιστορία σαν η πολιορκία της Κέρκυρας.
Την ευθύνη της άμυνας της Κέρκυρας είχε τότε ο Πρώσος στρατάρχης Johann Mattias Von Schulenburg, Σουλεμβούργος όπως τον αποκαλούσαν οι ντόπιοι.
Η πολιορκία της Κέρκυρας έγινε στα πλαίσια του Έβδομου Ενετοτουρκικού πολέμου, με την κατάληψη της στρατηγικής σημασίας νησιού θα άνοιγε ο δρόμος για την κατάληψη της Βενετίας και μετά της υπόλοιπης Ευρώπης.
Οι Τουρκικές δυνάμεις σύμφωνα με εκτιμήσεις ανέρχονταν σε 25000 με 30.000 άνδρες μαζί με βοηθητικούς και ατάκτους και σε 71 πλοία με περίπου 2200 πυροβόλα, αν προσθέσουμε και τα πληρώματα των πλοίων που αποτελούνταν από πεζικό που ονομάζονταν (λεβέντες) έφταναν τους 45-50.000.
Αντίθετα οι στρατιωτικές δυνάμεις της Βενετίας ήταν μόνο 3.097 άνδρες από τους οποίους μόνο οι 2.245 μάχιμοι, Το Νέο φρούριο της Κέρκυρας το οποίο ήταν και το κύριο πεδίο των μαχών, διέθετε 144 πυροβόλα και 4 όλμους.
Ο Σούλεμπουργκ κατάφερε να αντιμετωπίσει με επιτυχία το χάος που επικρατούσε μέσα στον ντόπιο πληθυσμό που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να εγκαταλείψει το νησί ή να καταφύγει στα βουνά.
Διέταξε αμέσως τη στρατολόγηση όλων όσων ήταν ικανοί να πολεμήσουν και έτσι εξασφάλισε αρκετές εφεδρίες αλλά και αναπτέρωσε το ηθικό των πολιορκημένων.
Η πολιορκία ξεκίνησε ουσιαστικά στις 8 Ιουλίου όταν οι πρώτοι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στον Ίψο και τα Γουβιά και έληξε μετά από σκληρές και πολύνεκρες μάχες το Σάββατο 22 Αυγούστου.
Στις 20 του μηνός μεγάλη κακοκαιρία σκόρπισε τα Τούρκικα πλοία και έπνιξε πολλούς Τούρκους στρατιώτες, δεν ήταν όμως η αιτία της υποχώρησης τους αφού οι σκληρές μάχες συνεχίστηκαν για ακόμα δύο μέρες.
Η κακοκαιρία μπορεί να έπληξε τον Τουρκικό στόλο αλλά έπληξε το ίδιο και τους αμυνόμενους μουσκεύοντας τα πυρομαχικά τους και αναγκάζοντας τους στο τέλος να αμύνονται με ακόντια.
Η κακοκαιρία αυτή και η σωτηρία της πόλης αποδόθηκε τότε από τον απλό λαό σε θαυματουργή επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνα, η Βενετική γερουσία με ψήφισμά της στις 19 Μαρτίου του 1717 καθιέρωσε, σε ανάμνηση της σωτηρίας του νησιού, ετήσια λιτανεία του Ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνα που συνεχίζει να γίνεται μέχρι σήμερα κάθε χρόνο στις 11 Αυγούστου.
Σχετικά με τη σωτηρία της Κέρκυρας ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, όμως η ιστορική πραγματικότητα και η αλήθεια είναι ότι δύο ήταν οι αιτίες που έκριναν τη μάχη, πρώτα η σθεναρή αντίσταση των αμυνόμενων μέχρι και την τελευταία στιγμή και δεύτερον η ήττα και καταστροφή του Οθωμανικού στρατού στο Peterwardein από τον Ευγένιο της Σαβοΐας που ανάγκασε τους Τούρκους να υποχωρήσουν.
Επίσης έφταναν συνέχεια ενισχύσεις συμμαχικών στόλων, τις τελευταίες μέρες μέχρι και Πορτογαλικά πλοία που δεν πρόλαβαν να λάβουν μέρος στις μάχες.
Με το να αποδίδουν μερικοί τη θετική έκβαση αποκλειστικά στη θεία παρέμβαση αλλοιώνουν την Ιστορική πραγματικότητα και υποτιμούν τον ηρωϊσμό των ντόπιων υπερασπιστών της Κέρκυρας.
Τελικός απολογισμός για τους υπερασπιστές της Κέρκυρας ήταν περίπου 800 νεκροί και 700 τραυματίες ενώ για τους Τούρκους οι απώλειες ήταν μεγάλες και έφτασαν τους 6.500 άνδρες, μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Μουχτάρ, παππούς του Αλή πασά.
Στις μάχες αυτές πολέμησαν μαζί Κερκυραίοι, Ενετοί, Γερμανοί, Ιταλοί και οι Εβραίοι της πόλης, βοήθησαν Μαλτέζοι με 4 πλοία, Ιταλοί με 4 Παπικές γαλέρες, 2 γαλέρες από τη Γένοβα, 3 από την Τοσκάνη , 5 Ισπανικές γαλέρες και προς το τέλος της πολιορκίας έφτασαν για βοήθεια και Πορτογάλοι.
Ειδικά οι Εβραίοι της πόλης έδειξαν μεγάλη γενναιότητα πολεμώντας εξοπλισμένοι με έξοδα της Ισραηλιτικής κοινότητας και με επικεφαλής τον ίδιο το γιό του Ραβίνου.
Γενικός προνοητής τότε στην Κέρκυρα ήταν ο Αντρέας Πιζάνης που είχε τη διοίκηση του ελαφρού στόλου και υπασπιστής του Σούλεμπουργκ ο Κερκυραίος αντισυνταγματάρχης Δημήτριος Στρατηγός.
Θλιβερή λεπτομέρεια, σε εκείνη την πολιορκία μαζί με τους Τούρκους είχαν έρθει και Έλληνες από την κατεχόμενη Ελλάδα που προσδοκούσαν σε κατάληψη της Κέρκυρας από τους Τούρκους και είχαν σαν απώτερο στόχο το πλιάτσικο, όπως ακριβώς το είχαν κάνει προηγουμένως κατά την κατάληψη της Λευκάδας.
Ο Στρατάρχης Schulenburg τιμήθηκε για την αποφασιστικότητα και γενναιότητα του με ισόβια σύνταξη από την Γερουσία της Βενετίας και με ανδριάντα που σώζεται μέχρι σήμερα στην είσοδο του Παλαιού Φρουρίου, επίσης τιμήθηκαν και όλοι όσοι έδειξαν γενναιότητα κατά τη διάρκεια των μαχών.
Η αποτυχία των Τούρκων στην Κέρκυρα ήταν ένα ιστορικό γεγονός τεράστιας σημασίας, ένα ορόσημο που επηρέασε την ιστορική εξέλιξη όλης της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας.
Η πορεία των Τούρκων σίγουρα δε θα σταματούσε εδώ και η Οθωμανική αυτοκρατορία ίσως δεν κατέρρεε, με προφανείς τις επιπτώσεις για το τότε εκκολαπτόμενο Ελληνικό έθνος και για την Ευρώπη.
Δυστυχώς όμως δεν αντιμετωπίστηκε από τους ιστορικούς ανάλογα με τη σπουδαιότητα του, πολλοί λίγοι ξέρουν ότι τότε χάρη στη γενναιότητα των Κερκυραίων αλλά και πολλών Ευρωπαίων ανακόπηκε οριστικά η Τουρκική επέλαση προς τα δυτικά, παραβλέπουν το γεγονός ότι χωρίς αυτή τη νίκη ίσως να μην υπήρχε σήμερα Ελληνικό κράτος!
Οι Ευρωπαίοι αντίθετα τίμησαν την πολιορκία της Κέρκυρας με διάφορους τρόπους, το πολεμικό ορατόριο “Ιουδήθ θριαμβεύουσα” (JUDITHA TRIUMPHANS) του Αντόνιο Βιβάλντι, που πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του στο νησί, γράφτηκε ειδικά γι αυτή την περίπτωση και παιζόνταν σε όλα τα μεγάλα θέατρα για πολλά χρόνια.
Αυτή ήταν και η τελευταία από τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων να επεκταθούν στην Ευρώπη.
Η περίοδος της Ενετοκρατίας άφησε πολλά θετικά στοιχεία στην κουλτούρα και τον πολιτισμό αλλά σημαδεύτηκε και από πολλά αρνητικά γεγονότα, κατά καιρούς υπήρξαν πολλές λαϊκές εξεγέρσεις, στα χωριά κυρίως λόγω της αυταρχικής διακυβέρνησης των Ενετών και των αυθαιρεσιών και ασυδοσίας της άρχουσας τάξης των ντόπιων ευγενών, οι σχέσεις λαού και ευγενών ήταν σχέσεις δούλων προς τον αφέντη, πολλές εξεγέρσεις καταπνίγηκαν στο αίμα, ήταν από τα μελανώτερα στοιχεία της Ενετικής κυριαρχίας στο νησί.
Η Κέρκυρα πάντως ήταν τόσο σημαντική για τη Βενετία που παρέμεινε αναπόσπαστο έδαφος του κράτους της μέχρι και την κατάρρευση του κράτους αυτού.
Ιόνιον κράτος - νέοι χρόνοι
Τελευταία ενημέρωση 6 Οκτωβρίου, 2023 στις 09:27 μμ
Την Ενετική περίοδο ακολούθησε η Γαλλική κατοχή το 1797, αυτό σήμανε και την κατάργηση της φεουδαρχίας με το συμβολικό κάψιμο από τους κατοίκους της χρυσής βίβλου των ευγενών, του λεγόμενου Libro d’Oro.
Το κάψιμο της βίβλου εκείνη την εποχή έγινε σε όλα σχεδόν τα Ιόνια νησιά.
Η αρχική ευφορία από τον ερχομό των Γάλλων υποτιθέμενων ελευθερωτών γρήγορα μετατράπηκε σε έντονη δυσφορία λόγω της υπεροπτικής και αλαζονικής προς τους κατοίκους συμπεριφοράς, αλλά και της δυσβάσταχτης και άδικης φορολογίας που επέβαλε η Γαλλική διοίκηση.
Ακολούθησε περίοδος αστάθειας, οι κάτοικοι είχαν διχαστεί, οι Ευγενείς εκμεταλλευόμενοι τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς τους Γάλλους προωθούσαν σχέδιο κατάληψης της Κέρκυρας από τους Ρώσσους, τελικά κατάφεραν το 1799 η ιδιόμορφη συμμαχία Ρώσσων και Τούρκων να καταλάβει την Κέρκυρα.
Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις, οι Τούρκοι είχαν το πάνω χέρι σε αυτές ενώ οι ντόπιοι ευγενείς σαν μόνο στόχο είχαν τη διατήρηση των προνομίων τους, οι Ρώσοι συμφωνούσαν με τους τελευταίους.
Το αποτέλεσμα ήταν στις 21 μαρτίου του 1800, η δημιουργία ενός κρατικού μορφώματος με την επωνυμία “ΙΟΝΙΟΝ ΚΡΑΤΟΣ” που περιελάμβανε όλα τα επτάνησα, διατηρούσε τα προνόμια των ευγενών και πλήρωνε φόρο υποτέλειας στο Σουλτάνο, κάτι που αποσιωπάται από την επίσημη εκδοχή της ιστορίας αφού χαλάει έτσι την ωραία εικόνα μιας Κέρκυρας που δε γνώρισε ποτέ Οθωμανικό ζυγό.
Οι Τούρκοι δε που επιβιβάστηκαν τότε στο νησί άρχισαν λεηλασίες και εκτελέσεις, μέχρι που επενέβησαν οι Ρώσσοι για να τους σταματήσουν.
Ο μόνος που δεν είχε κανένα λόγο και δυνατότητα να αποφασίσει για το μέλλον του ήταν ο Επτανησιακός λαός, όπως πάντα.
Ακολούθησε η άμμεση επαναφορά των προνομίων των ευγενών από τον αριστοκρατικής καταγωγής Ρώσσο ναύαρχο Ουσακώφ..
Η Ιόνιος Πολιτεία διατηρήθηκε μέχρι το 1807 όταν επανήλθαν οι αυτοκρατορικοί αυτή τη φορά Γάλλοι του Ναπολέοντα, τότε ιδρύθηκε η Ιόνιος Ακαδημία, η βιβλιοθήκη και βελτιώθηκε πολύ η τοπική οικονομία, ήταν η εποχή που χτίστηκαν τα δύο μεγάλα κτίρια με τις τοξωτές αψίδες δυτικά της Σπιανάδας που τότε ήταν Γαλλικοί στρατώνες και σήμερα αποτελούν το περίφημο πολυσύχναστο Λιστόν.
Μετά την πτώση του Ναπολέοντα ακολούθησε το 1814 η περίοδος της Βρετανικής κατοχής που κράτησε ακριβώς 50 χρόνια, η Επτάνησος πολιτεία ανακυρήσσεται και πάλι ανεξάρτητο κράτος με το νέο όνομα “Ηνωμένες πολιτείες των Ιονίων νήσων”, στην ουσία όμως ένα προτεκτοράτο υπό την κυριαρχία των Βρετανών, τότε επανιδρύεται η Ιόνιος ακαδημία και για πρώτη φορά ανακηρύσεται η Ελληνική γλώσσα σαν η επίσημη γλώσσα του κράτους.
Επί Αγγλοκρατίας αναπτύχθηκε πολύ η τοπική οικονομία, κατασκευάστηκαν τα ανάκτορα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου όπως και το πολύ πυκνό οδικό δίκτυο του νησιού, επίσης στο νησί δημιουργήθηκαν και εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας, που με την ένωση μεταφέρθηκαν στον Πειραιά, αλλά και πολλά και σημαντικά άλλα έργα υποδομών όπως το υδραγωγείο.
Ηταν όμως και από τις πιο αιματοβαμμένες περιόδους που γνώρισαν τα Επτάνησα, οι Εγγλέζοι ήταν οι γνωστοί αποικιοκράτες κατακτητές που έπνιγαν στο αίμα κάθε απόπειρα εξέγερσης αλλά και διαφορετικής φωνής, οι εκτελέσεις των ντόπιων γίνονταν για ψύλλου πήδημα, για να επιβιώσει κάποιος σε τέτοια κατάσταση έπρεπε να ήταν ρουφιάνος και προσκυνημένος, ειδικά στην Κεφαλονιά έγιναν θηριωδίες.
Στις 21 μαϊου του 1864 η Κέρκυρα και μαζί όλα τα Επτάνησα μετά τη συμφωνία του Λονδίνου και με το ψήφισμα της Ιονίου Βουλής ενώνονται οριστικά με την Ελλάδα.
Ήταν από τα πιο σημαντικά σημεία καμπής στην ιστορία της Κέρκυρας, η μακραίωνη αυτόνομη πορεία της Κέρκυρας μέσα από κατακτήσεις, εξαρτήσεις, καταστροφές και χιλιόχρονους αγώνες τελείωσε.
Από τότε η ιστορική πορεία της Κέρκυρας είναι κοινή με αυτήν της Ελλάδας, εκεί τελείωσε και η ακτινοβολία της σαν πρωτεύουσας των Ιονίων νήσων, το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος δεν μπορούσε να αντέξει δυο πόλους πνευματικού και οικονομικού πλούτου, στη μάχη της με την Αθήνα η Κέρκυρα έχασε, έχασε το πανεπιστήμιο της, την αίγλη της, την πνευματική της πρωτοπορία και μέσα σε 40 χρόνια μετατράπηκε σε μια συνηθισμένη Ελληνική επαρχιακή πόλη, οι αναμνήσεις του παρελθόντος όμως έμειναν και είναι αυτές που κάνουν την Κέρκυρα ξεχωριστή, ένα Ελληνικό νησί που δεν μοιάζει με τα άλλα.
Επιστροφή στην Ιστορία της Κέρκυρας
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:04 μμ
Αεροφωτογραφίες της περιοχής στις οποίες φαίνονται τα βουνά του Σταυρού και των Αγίων Δέκα που περιβάλλουν τις Μπενίτσες, διακρίνονται επίσης ο κόλπος της Κουτσομαρούλας στην περιοχή Χοντράκια, ο μώλος μπροστα από το στάδιο, το παλιό χωριό πάνω από το λιμάνι, διάφορες ξενοδοχειακές μονάδες και με λεπτομέρειες το καταφύγιο τουριστικών σκαφών, η γνωστή Μαρίνα στις Μπενίτσες
Όλες οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί από τον φίλο μας Νίκο Μεζίτη
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:04 μμ
Σε αυτή τη σελίδα υπάρχουν 18 φωτογραφίες που μπορεί να χρησιμοποιηθούν και σαν wallpapers.
Τραβήχτηκαν ένα πρωϊνό του Αυγούστου του 2011 στην παραλία της Λαόπετρας την ώρα που έβγαινε ο ήλιος.
Είναι όλες σε ανάλυση 1920Χ1080.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:04 μμ
Εδώ είναι δεκάδες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από τα τοπία των Μπενιτσών και την καθημερινή ζωή στις Μπενίτσες.
Είναι μια συλλογή περίπου 150 πρόσφατων εικόνων χωρισμένες σε δύο ομάδες, φωτογραφίες από την καθημερινότητα τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, υπάρχουν φωτογραφίες με ψαράδες, τουρίστες που κολυμπούν, εικόνες από το λιμάνι και άλλες.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:04 μμ
Εδώ είναι η δεύτερη ομάδα φωτογραφιών σε μεγάλο μέγεθος από τα τοπία των Μπενιτσών και την καθημερινή ζωή στις Μπενίτσες.
Είναι μια συλλογή περίπου 150 πρόσφατων εικόνων χωρισμένες σε δύο ομάδες, φωτογραφίες από την καθημερινότητα τόσο το χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, υπάρχουν φωτογραφίες με ψαράδες, τουρίστες που κολυμπούν, εικόνες από το λιμάνι και άλλες.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
Περισσότερες νέες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από τα τοπία των Μπενιτσών και την γύρω περιοχή.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
Εδώ υπάρχουν δεκάδες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από τα ξενοδοχεία, τα ενοικιαζόμενα και όλα τα καταστήματα.
Κατά σειρά βλέπουμε, το μπαρ Sunshine εσωτερικά όπως και τον εξωτερικό του χώρο, το κινέζικο εστιατόριο flower garden στο παλιό χωριό, ξενοδοχείο Riviera με την παραλία του, το ξενοδοχείο Recency, πλάνα έξω από την pub Rainbow στο κέντρο του χωριού,
Τουριστικά καταστήματα, φωτογραφίες από τους χώρους του Πασσάς apartments, Oriental χωρούς στο εστιατόριο “Νίκος”, πλάνα από τα εστιατόρια “Λαόπετρα” και “Μύθος” απέναντι από το λιμάνι, από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου “Λουτρουβιά”, το σουβλατζίδικο στη λότζα και τέλος φωτογραφίες από τους χώρους του ξενοδοχείου “lemirage”.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
Περισσότερες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από τα ξενοδοχεία, τα ενοικιαζόμενα και πολλά καταστήματα.
Φωτογραφίες από “Lacey’s pub” στις Μπενίτσες, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα “Kerkyra island”, Πιτσαρία “Κάβουρας” με φοβερή ιταλικού τύπου πίτσα σε φούρνο από ξύλα, το κλαμπ “Καζανόβας”, το εστιατόριο “Kaizer bridge” στη γέφυρα του Κάϊζερ με εξέδρα μέσα στη θάλασσα, τα διαμερίσματα “Γαλήνη”, την πιτσαρία “Φλόγας” που κάνει και παραδόσεις στο σπίτι, τα ξενοδοχεία “Έρως”, “Ποταμάκι” και “Corfu maris” και την ψησταριά “Χρήστος” στις Μπενίτσες.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
Ακόμη περισσότερες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από τα ξενοδοχεία, τα ενοικιαζόμενα, νυχτερινά μαγαζιά και αρκετά καταστήματα.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
Εδώ υπάρχουν δεκάδες φανταστικές φωτογραφίες της Κέρκυρας σε μεγάλο μέγεθος από διάφορα μαγευτικά τοπία στην Κέρκυρα, υπάρχουν εικόνες από τις ομορφότερες και μεγαλύτερες παραλίες, αεροφωτογραφίες της Κέρκυρας, φωτογραφίες από το παλαιό φρούριο, τα Βενετσιάνικα ναυπηγεία του μεσαίωνα στα Γουβιά, το Βυζαντινό κάστρο στο Γαρδίκι στα νοτιοδυτικά του νησιού, το Βυζαντινό Αγγελόκαστρο στην Παλαιοκαστρίτσα, τον Γάϊο στους πανέμορφους Παξούς και πολλά άλλα.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:05 μμ
ΚΕΡΚΥΡΑ – Δεύτερη ομάδα με δεκάδες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από διάφορα τοπία στην Κέρκυρα, υπάρχουν εικόνες από τις σπουδαιότερες παραλίες,
αεροφωτογραφίες, φωτογραφίες από το παλαιό φρούριο, τού Λιστόν, φωτογραφίες της παλιάς Πόλης, του Δημαρχείου, του Σέρβικου μουσείου, των ανακτόρων Μιχαήλ και Γεωργίου και άλλες.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:06 μμ
ΚΕΡΚΥΡΑ – Τρίτη ομάδα με δεκάδες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος από διάφορα τοπία της Κέρκυρας, φωτογραφίες της Σπιανάδας, κτισμάτων του παλαιού φρουρίου,
Εικόνες από το canal d’amour στο Σιδάρι, από το ποντικονήσι, του αεροδρομίου και του φρουρίου από ψηλά, παλιές γκραβούρες, όμορφες παραλίες και άλλες.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:06 μμ
Αυτά τα κομμάτια από χαρτί, είναι παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την Κέρκυρα των αρχών του 20ου αιώνα, εκείνης της μακρινής εποχής που πολύ πιο εύκολα, άμεσα και παραστατικά μας δείχνουν τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής, και προφανώς την τότε κοινωνική δομή, χωρίς αυτές θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες για να αποτυπώσουμε σε λέξεις με σαφήνεια και ακρίβεια την πραγματικότητα εκείνης της εποχής.
Αντίθετα οι εκφράσεις των προσώπων, το ντύσιμο, η σκληρή δουλειά στα χωράφια σ’αυτές τις παλιές φωτογραφίες μας βοηθούν να καταλάβουμε πιο εύκολα πολλά πράγματα για τις τότε συνθήκες ζωής, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος αλλά και ο χαρακτήρας των ανθρώπων ήταν πολύ διαφορετικοί.
Αποτυπώνονται απλοί άνθρωποι που προσπαθούσαν πρώτα απ’όλα να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο περιβάλλον, όπου η δουλειά ήταν σκληρή και πολύωρη, τα υλικά αγαθά πολύ περιορισμένα και μόνο σε ένα στενό κύκλο, άνθρωποι με αρκετή αθωότητα και αφέλεια αν τους συγκρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα, χωρίς περιττές καταναλωτικές ανάγκες, φτωχοί στην πλειοψηφία τους αλλά μάλλον πιο χαρούμενοι από εμάς, φαίνεται στα πρόωρα γερασμένα αλλά χαρούμενα πρόσωπα τους.
Ειδικά οι γυναίκες ήταν άξιες θαυμασμού, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι η ζωή τους ήταν πολύ δύσκολη, δούλευαν σκληρά και συγχρόνως ήταν κοινωνικά καταπιεσμένες τόσο από το κοινωνικό περιβάλλον αλλά κυρίως από την οικογένεια τους, σε τέτοιο βαθμό που μας κάνει να απορούμε πως τα κατάφερναν, κάτι που οι σημερινές γυναίκες δεν θα άντεχαν σίγουρα.
Ευτυχώς ο κόσμος αλλάζει, μόνο που η εξέλιξη ενώ λύνει πολλά από τα προβλήματα του παρελθόντος δημιουργεί άλλα νέα.
Εμείς εδώ απλά παραθέτουμε τις παλιές αυτές φωτογραφίες της Κέρκυρας, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Εάν κάποιοι από σας αναγνωρίζετε πρόσωπα ή τοπία μη διστάσετε να μας στείλετε στοιχεία στο [email protected] ώστε να διορθώσουμε τις περιγραφές.
Τελευταία ενημέρωση 9 Οκτωβρίου, 2024 στις 01:15 πμ
Ότι είχε απομείνει από τον Παρθενώνα κατά το 1908.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, οι πολεμικές συρράξεις και άλλες βαρβαρότητες σχεδόν εξαφάνισαν αυτό το σύμβολο της εθνικής μας κληρονομιάς.
Έτσι βλέπουμε γιατί όλες οι αναστυλώσεις ήταν απαραίτητες ακόμη και με τα λάθη τους. Χάρη σε αυτές το μνημείο σήμερα στέκει όρθιο με όλη του τη μεγαλοπρέπεια πάνω στο βράχο της Ακρόπολης.
Κατά τις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί φιλέλληνες φωτογράφοι άρχισαν να περιηγούνται την τότε Ελληνική επικράτεια και να καταγράφουν ο καθένας με τον τρόπο του εικόνες από την Ελληνική πραγματικότητα εκείνης της εποχής.
Αυτός όμως που όργωσε κυριολεκτικά την Ελλάδα από άκρη σε άκρη για τρεις ολόκληρες δεκαετίες ήταν ο Ελβετός φωτογράφος Fred Boissonnas (Φρεντ Μπουασονά, 1858-1946).
Ο Fred γεννήθηκε στη Γενεύη το 1858 από οικογένεια που είχε μετακομίσει από τη Μασσαλία της νότιας Γαλλίας στη Ελβετία.
Η καταγωγή της οικογένειας έκανε τον Φρεντ να πιστεύει πως ήταν απόγονος Ελλήνων θαλασσοπόρων, αυτό ίσως εξηγεί και το ενδιαφέρον αλλά και την αγάπη του προς τους Έλληνες, ιδιαίτερα αυτούς της υπαίθρου….
Ο Fred πρωτοπάτησε το πόδι του στην Ελλάδα το 1903 στην Κέρκυρα από όπου και οι πρώτες χρονολογικά φωτογραφίες του.
Μετά πήγε στην Αθήνα την οποία επισκέφτηκε πολλές φορές και από εκεί άρχισε την περιπλάνηση του σε όλη την τότε επικράτεια αλλά και στις υπό ένταξη τότε στην Ελλάδα νέες χώρες της Μακεδονίας, Θράκης, Ηπείρου, νησιών Αιγαίου κλπ, γενικά δεν άφησε σπιθαμή Ελληνικού εδάφους χωρίς καταγραφή από την φωτογραφική μηχανή του.
Προς το τέλος της Ελληνικής του περιπέτειας λίγο πριν το 1930, κατέληξε για αρκετό διάστημα στο Άγιο όρος όπου και φωτογράφισε πολλές λεπτομέρειες της μοναχικής ζωής και των μονών.
Πέθανε στην γενέτειρα του τη Γενεύη το 1946.
Ο Φρεντ αγαπούσε και θαύμαζε την Ελλάδα, αυτό φαίνεται από τον τρυφερό όσο και πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο φωτογράφιζε και απέδιδε τις τότε καταστάσεις αλλά και από το ενδιαφέρον του να αποτυπώσει την Ελληνική πραγματικότητα του μεσοπολέμου με ύφος που διέφερε ξεκάθαρα από τους υπόλοιπους που είχαν προσπαθήσει κάτι παρόμοιο.
Το έργο του που είναι ένα φωτογραφικό πανόραμα της Ελλάδας του μεσοπολέμου και διακρίνεται από έντονο μοντερνισμό, επεκτείνεται σε κάτι πιο βαθύ από μια απλή εθνογραφική μαρτυρία, βοήθησε σημαντικά στη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την Ελλάδα εκείνης της περιόδου αλλά και στην εξέλιξη της Ελληνικής φωτογραφίας στα χρόνια που ακολούθησαν.
Οι τραβηγμένες τότε φωτογραφίες από τη δύσχρηστη μηχανή του, με πολύ πιο προχωρημένη ματιά για την εποχή του δε δείχνουν σήμερα καθόλου απαρχαιωμένες, μοιάζει να έχουν πάρει ψυχή που τη διατηρούν μέχρι σήμερα και παραμένουν κάτι πολύ περισσότερο από απλά χαρτιά, εικόνες τοπία μιας άλλης εποχής.
Παρακάτω βλέπουμε ένα μικρό μόνο δείγμα της δουλειάς του που μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο που κάποτε υπήρξε αλλά θα μας ήταν αδύνατον να τον φανταστούμε χωρίς τις φωτογραφίες αυτές.
Δείτε τα πρόβατα κάτω από την ακρόπολη, την Πλάκα του 1920, το κάστρο του Αλή πασά στα Γιάννενα αλλά και το φαντάρο στο φυλάκιο το φτιαγμένο από ..καλάμια.
Παρατηρήστε τους δρόμους με τα νερά να τρέχουν, πολύ πιθανόν ανακατεμένα με ακαθαρσίες, το έδαφος που σχεδόν παντού ήταν ανώμαλο και λασπωμένο, τα λιθόστρωτα μονοπάτια που μοιάζουν πιο πολύ με γκρεμούς, αλήθεια πως περπατούσαν εκεί πάνω αυτοί οι άνθρωποι;
Και μέσα από τα άπλυτα πρόσωπα και τις βρώμικες ενδυμασίες φανταστείτε τις τεράστιες δυσκολίες και καταστροφές που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος…
Η Συλλογή περιλαμβάνει 150 φωτογραφίες χωρισμένες σε τρεις σελίδες των 50 η κάθε μία.
Τελευταία ενημέρωση 9 Οκτωβρίου, 2024 στις 01:12 πμ
Εδώ περισσότερες παλιές φωτογραφίες του Φρεντ Μπουασονάς, από την Ελλάδα του 1903-1930, περίοδος του μεσοπολέμου.
Τελευταία ενημέρωση 7 Νοεμβρίου, 2023 στις 04:06 μμ
Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε το πως ήταν η Μπενίτσα του 50, πως φαινόνταν οι δυό της χαρακτηριστικοί κολπίσκοι, το λιμάνι δηλαδή και η Κουτσομαρούλα από το ύψωμα του Αγίου Στέφανου αλλά και σκηνές από την τότε παραλία, τις βάρκες με τα πυροφάνια και γενικά πως συνυπήρχε η πρώϊμη τουριστική ανάπτυξη της εποχής μαζί με τίς άλλες οικονομικές δραστηριότητες, αφού από τη μία βλέπουμε ξενοδοχεία και θαλάσσια σπορ και από την άλλη τους υπόλοιπους κατοίκους να συνεχίζουν να επιδίδονται στο επαγγελματικό ψάρεμα.
Στις Μπενίτσες του 50 υπήρχαν αρκετά ψαράδικα καΐκια ή γρι γρι όπως τα ξέρουμε. Τα κυριότερα όμως ήταν δύο, ο Άγιος Δημήτριος ή αλλιώς “το κόκκινο” λόγω του κόκκινου χρωματός του και το άλλο ήταν η Αγία Τριάδα δηλαδή το “γκρί” ή όπως είχε επικρατήσει να λέγεται το “Μπινιτσιώτικο”.
Αυτά έφευγαν κάθε σούρουπο από το λιμάνι, ρυμουλκώντας το καθένα δεμένο πίσω τους το μεγάλο βοηθητικό πλοιάριο που λεγόνταν “πισινό” ακολουθούμενο από τις βάρκες με τα πυροφάνια.
Το ψάρεμα γινόνταν ως εξής, οι βάρκες με τα πυροφάνια σκορπίζονταν σε επίκαιρα σημεία και με τα φώτα τους συγκέντρωναν τα ψάρια, όταν ο αριθμός των ψαριών κρίνονταν ικανοποιητικός τότε οι βάρκες ειδοποιούσαν το γρι γρι που έρχονταν και έζωνε με δίχτυα την περιοχή.
Ακολουθούσε η συλλογή των ψαριών, υπήρχαν νύχτες που τα δίχτυα έπεφταν και σηκώνονταν αρκετές φορές και ανάλογα με τα ψάρια που υπήρχαν.
Σε αυτά τα δύο γρι γρι συνήθιζαν να δουλεύουν οι περισσότεροι κάτοικοι που ασχολούνταν με την αλιεία αλλά και αρκετοί ψαράδες από γειτονικά χωριά, υπήρχαν φυσικά και πολλά άλλα καΐκια που τα δούλευαν οι ιδιοκτήτες τους.
Το γρι γρι Αγία Τριάδα είχε ένα χαρακτηριστικό κοντόχοντρο σχήμα και είχε αγοραστεί από τους κατοίκους με πόρους από το μεταπολεμικό σχέδιο Marshall.
Τα γρι γρι αυτά σταμάτησαν οριστικά τη λειτουργία τους λίγο πριν το 1980, τότε που πλέον το σύνολο των κατοίκων είχε απορροφηθεί από τον τουρισμό.
Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε σκηνές από τις αναχωρήσεις των πλοίων αλλά και το πως γινόταν το τράβηγμα της τράτας από τη στεριά.
Από τη στιγμή που οι σκηνές αυτές ψηφιοποιήθηκαν θα μείνουν αθάνατες και για τις μελλοντικές γενιές.
Την ίδια εποχή είχαν αρχίσει να επισκέπτονται τις Μπενίτσες διάσημοι ηθοποιοί αλλά και διάφοροι εύποροι κατά κανόνα ξένοι επισκέπτες, η Κέρκυρα άλλωστε ήταν ο πρώτος πόλος έλξης της διεθνούς αριστοκρατίας όπως και των celebrities πολύ πριν από οποιοδήποτε άλλο μέρος στην Ελλάδα.
Και ποιός δεν έχει περάσει από εδώ, διαβάστε σχετικά στη σελίδα για την τουριστική ανάπτυξη
Δεν υπάρχουν όμως αρκετές φωτογραφίες με όλους αφού τότε δεν ήταν εύκολο για τον καθένα να έχει φωτογραφική μηχανή.
Είναι πολύ πιο πιθανό τέτοιες φωτογραφίες να βρίσκονται στο εξωτερικό σε συλλογές συγγενικών τους προσώπων, εμείς θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε.
Η εύπορη οικογένεια Μάνεση όμως διέθετε φωτογραφική μηχανή και έτσι χάρη σε αυτήν έχουμε σήμερα στα χέρια μας μερικές μόνο εικόνες από διασημότητες της εποχής του 50, σταθερούς και τακτικούς επισκέπτες του τόπου μας όπως θυμούνται οι παλιότεροι.
Βλέπουμε παρακάτω μερικές φωτό κυρίως της Vivien Leigh, που ήταν τακτική επισκέπτρια αλλά δεν αγόρασε εδώ το σπίτι που ήθελε αφού την πρόλαβε ο θανατός της το 1967, και του Άγγλου σκηνογράφου και παραγωγού Roger Furse και της συζύγου του, φωτογραφίες που τραβήχτηκαν το 1960.
Ανάμεσα στις τότε οικονομικές δραστηριότητες δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει και η μελισσοκομία.
Αρκετοί κάτοικοι διέθεταν κυψέλες σκορπισμένες σε διάφορα σημεία των Μπενιτσών.
Στο αγρόκτημα του Αγίου Στεφάνου, εκτός των άλλων γεωργικών δραστηριοτήτων, υπήρχε και μία καλά οργανωμένη μελισσοκομική μονάδα με αρκετές κυψέλες.
Κατά καιρούς οι κάτοικοι μαζεύονταν για να μάθουν καινούργιες μεθόδους και νέα μυστικά γύρω από τις Μέλισσες, γινόνταν δηλαδή κατά κάποιο τρόπο κάποια είδη σεμιναρίων γύρω από τη μελισσοκομία.
Στις παρακάτω φωτογραφίες ο Στέφανος Μάνεσης εξηγεί στους κατοίκους νέες μεθόδους και βοηθάει στο να μάθουν τη δουλειά και οι νεότεροι.
Το Ποντικονήσι του 50, ένα νησάκι στη είσοδο της λιμνοθάλασσας του Χαλικιόπουλου, εκεί που στην αρχαιότητα ήταν το λιμάνι.
Μας δείχνει σε αυτές τις παλιές φωτογραφίες γιατί δίκαια έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της Κέρκυρας, σε ένα παρθένο μαγευτικό καταπράσινο τοπίο χωρίς ξενοδοχεία και κτίρια στις γύρω περιοχές.
