Είναι η Μυθολογία η Ιστορία των Σκοτεινών Χρόνων;

Τελευταία ανανέωση 6 Οκτωβρίου, 2023 ώρα 08:33 μμ

Η Ελληνική μυθολογία είναι από τις πλουσιότερες στον κόσμο.

Γιατί όμως;

Οι περισσότερες κουλτούρες δεν χρειάζονται τόσο πολύπλοκες ιστορίες για να εξηγήσουν την προέλευση του κόσμου, περιορίζονται στα απαραίτητα.

Οι Έλληνες όμως το παράκαναν.

Ίσως βέβαια να υπήρχε σοβαρός λόγος και η μυθολογία να μην αφορά μόνο τους μύθους.

Όπως γνωρίζουμε όλα τα μυθολογικά στοιχεία προέρχονται κατά συντριπτικό ποσοστό από 3 επικά ποιήματα. Την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου και την Θεογονία του Ησιόδου.

Μάλιστα στην Οδύσσεια αναφέρονται και τα περισσότερα μυθολογικά τέρατα.

Ο Όμηρος και ο Ησίοδος δεν ήταν ιστορικοί αλλά ποιητές.

Έγραψαν τα ποιήματά τους βασιζόμενοι σε παλιές ιστορίες που περνούσαν προφορικά από γενιά σε γενιά και φυσικά κάθε φορά και με κάποιο βαθμό αλλοίωσης αφού η φαντασία των αρχαίων οργίαζε.

Μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού πολιτισμού ακολούθησαν αυτά που αναφέρονται σαν τα σκοτεινά χρόνια του Ελληνικού πολιτισμού.

Στην πραγματικότητα η ιστορική εξέλιξη και η ζωή δεν σταμάτησε, αλλά σταμάτησαν για κάποιους λόγους να καταγράφονται τα γεγονότα.

Ήταν η περίοδος που δεν μας άφησε γραπτά ντοκουμέντα για τα ιστορικά δρώμενα.

Αυτά όμως συνέχιζαν να συμβαίνουν και διατηρήθηκε η μνήμη τους περνώντας προφορικά από στόμα σε στόμα.

Τα συνέλεξαν οι ποιητές και έγραψαν τα έπη τους.

Τα έπη είναι Ιστορία;

Ο Όμηρος έγραψε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια γύρω στα 760 π.χ ενώ η Θεογονία του Ησιόδου γράφτηκε περίπου 50 χρόνια αργότερα, το 700 π.χ

Επικά ποιήματα που κατά τη γνώμη μας περιλαμβάνουν μύθους αλλά και ιστορικά γεγονότα, λίγο έως πολύ διαστρεβλωμμένα και διανθισμένα με φανταστικές ιστορίες, που τα έκαναν πιο ελκυστικά στο κοινό εκείνης της εποχής.

Άρα από τη μυθολογία και ελλείψει άλλων πιο αξιόπιστων πηγών, ίσως μπορούμε να αναζητήσουμε ιστορικές αλήθειες και γεγονότα, που βρίσκονται μπλεγμένα μέσα στο μύθο.

Σίγουρα, υπάρχουν ιστορικές αλήθειες μέσα στα έπη. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο όγκος των πληροφοριών και τα αμέτρητα πρόσωπα, ιστορικά και φανταστικά, που πρωταγωνιστούν.

Ο Τρωϊκός πόλεμος και η πόλη της Τροίας, σαν πραγματικά γεγονότα και τοποθεσία αμφισβητούνται από πολλούς.

Από την άλλη όμως δεν υπάρχει και καμιά απόδειξη για την μη ύπαρξη της Τροίας.

Αντίθετα υπάρχουν δεκάδες ενδείξεις, ότι και πόλεμος έγινε και η Τροία υπήρξε.

Στην Ιλιάδα περιγράφονται τόσα πολλά γεγονότα και υπάρχουν τόσα πολλά πρόσωπα, που δεν είναι δυνατόν να είναι όλα αποκυήματα φαντασίας.

Δεν ξέρουμε αν ο αρχηγός των Αχαιών Αγαμέμνων ήταν ιστορικό ή φανταστικό πρόσωπο, είναι αδιαμφισβήτητο όμως ότι υπήρχαν και οι Μυκήνες και ο πολιτισμός τους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τους Μυρμιδόνες του Αχιλλέα, υπήρξε ιστορικά μια Ελληνική φυλή πολεμιστών στην Φθεία, σημερινή Φθιώτιδα.

Επίσης όλοι αυτοί οι Έλληνες αρχηγοί που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας δεν μπορεί να ήταν φανταστικοί.

Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά.

Μπορούμε εδώ και μόνο με τη χρήση της απλής λογικής να ξεχωρίσουμε τα φανταστικά από τα πραγματικά γεγονότα.

Μπορούμε, σχεδόν με βεβαιότητα, να κατατάξουμε τη θυσία της Ιφιγένειας, την αρπαγή της Ωραίας Ελένης, αν υπήρξε ποτέ, και άλλες ιστορίες, στη σφαίρα της φαντασίας.

Θα κρατήσουμε όμως πράγματα που μοιάζουν λογικά.

Η Ιστορία μέσα από τους μύθους

Ο Τρωϊκός πόλεμος αν έγινε, δεν έγινε για μια γυναίκα, αλλά για οικονομικούς λόγους.

Στη Μαύρη θάλασσα οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει από τότε αποικίες και εμπορικές δραστηριότητες με τους λαούς της περιοχής, μέσω των πλοίων τους.

Αν υπήρχε κάποια πόλη στη θέση που θεωρείται ότι ήταν η Τροία, θα είχε σίγουρα τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και πολύ πιθανόν να επέβαλε δασμούς για τη διέλευση των εμπορικών πλοίων.

Αυτός μάλλον ήταν και ο λόγος του πολέμου. Οι Έλληνες ήθελαν να αποκτήσουν τον έλεγχο των στενών.

Πολύ λογική εξήγηση που μας δείχνει ότι ο άνθρωπος αν και προχώρησε κατά 32 αιώνες, στην πραγματικότητα παρέμεινε ίδιος.

Μέσα από την Οδύσσεια γνωρίσαμε πολλά μυθολογικά τέρατα, μάγισσες, σειρήνες, Κύκλωπες.

Αλλά και Λαούς όπως οι Φαίακες, που όμως υπήρξαν πραγματικά και είναι γνωστό ότι το νησί τους ταυτίζεται σήμερα με το νησί της Κέρκυρας.

Λέγεται ότι και το νησί της Καλυψώς ήταν το μεγαλύτερο νησί των Διαποντίων νήσων βόρεια της Κέρκυρας, οι σημερινοί Οθωνοί.

Μάλιστα, υπάρχει και σπηλιά στο νησί που λέγεται σπηλιά της Καλυψώς.

Αλλά και η Ιθάκη περιγράφεται στην Οδύσσεια. Σύμφωνα με τις περιγραφές του Ομήρου όσον αφορά την τοπολογία των νησιών όμως, δεν είναι η σημερινή Ιθάκη.

Είναι μάλλον το δυτικό τμήμα της Κεφαλονιάς που τότε δεν είχε ενωθεί ακόμη με την Κεφαλονιά και ήταν ανεξάρτητο νησί.

Αλλά και οι ιστορίες του Ησιόδου που περιγράφουν την προέλευση των Ελλήνων, ίσως να περιέχουν και κάποιες ιστορικές αλήθειες.

Και γιατί να τρώμε τα παραμύθια της Βίβλου, που δεν έχουν καμία ιστορική βάση, και να αμφισβητούμε τη δική μας ιστορία;

Όσο αστείος φαίνεται ένας πόλεμος μεταξύ Τιτάνων και θεών, δέκα φορές πιο γελοίο φαντάζει το να δίνει κάποιος (ανύπαρκτος) θεός, τις δέκα εντολές του στον Αβραάμ πάνω σε κάποιο βουνό.

Ένας πόλεμος μεταξύ Τιτάνων και θεών μπορεί να είχε συμβεί στην πραγματικότητα, μεταξύ δύο ομάδων ανθρώπων, και να πέρασε στη σφαίρα του μύθου.

Ο Γιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, Έλληνας, εγκαταστάθηκε στη Φθεία(Φθιώτιδα) όπου σύμφωνα με τον Ησίοδο δημιουργήθηκε ο πρώτος πυρήνας των Ελλήνων.

Από εκεί προέρχεται και ο μυθικός Αχιλλέας, πιθανός απόγονος του και αρχηγός των Μυρμιδόνων.

Οι Πελασγοί και ο Μινωϊκός πολιτισμός

Στη μυθολογία συναντάμε και τους Πελασγούς αλλά και τους Μινωΐτες στην Κρήτη.

Λαούς που αποδείχτηκε ότι υπήρξαν.

Μπορεί να μην μπορεί κανείς να αποδείξει την ύπαρξη του Μίνωα, για τον Μινώταυρο φυσικά δε γίνεται λόγος, αλλά ούτε μπορεί και να την αποκλείσει.

Οι Πελασγοί ήκμασαν στις Κυκλάδες και την Κρήτη πριν από 5000 χρόνια, πριν ακόμη και από τον πολιτισμό των Αχαιών στην Πελοπόννησο και τις Μυκήνες.

Έζησαν την ύστερη εποχή του χαλκού και είχαν δικό τους σύστημα γραφής, την Γραμμική Α, μέχρι τον 16ο αιώνα π.χ όταν αυτή εξελίχτηκε στην Γραμμική Β.

Η Γραμμική Α βρέθηκε σε αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά δεν έγινε κατορθωτό να αποκρυπτογραφηθεί.

Τα παλαιότερα της δείγματα ανάγονται στο 3000 π.χ.

Γραμμική Β – Η πρώτη Ελληνική γραφή

Πήλινες πινακίδες με κείμενα Γραμμικής Β έχουν βρεθεί σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, με την αρχαιότερη να χρονολογείται από το 1650π.χ

Η Γραμμική Β αποτελεί την εξέλιξη της Α και χρησιμοποιήθηκε τόσο από τους κατοίκους του Αιγαίου και της Κρήτης, όσο και από τους Μυκηναίους.

Αυτή η γραφή αποκρυπτογραφήθηκε από τον νεαρό αρχιτέκτονα Μάικλ Βέντρις με τη βοήθεια του φιλόλογου Τζων Τσάντγουικ το 1952.

Η Γραμμική Β χρησιμοποιούσε γραμμικούς χαρακτήρες, κάτι που την ξεχωρίζει από τα ιερογλυφικά, που ο καθένας απεικόνιζε μια συλλαβή, ήταν δηλαδή συλλαβική γραφή.

Περιλαμβάνει 89 συλλαβογράμματα, που αναπαριστούν συλλαβές και γύρω στα 260 λογογράμματα, δηλαδή μικρά γραμμικά εικονίδια που το καθένα αποδίδει ολόκληρη λέξη. Υπάρχουν επίσης και σύμβολα για τους αριθμούς.

Αποδείχτηκε ότι η γραφή αυτή απέδιδε την Ελληνική γλώσσα, η αποκρυπτογράφηση αποκάλυψε Ελληνικές λέξεις και ονόματα μιας αρχαϊκής Ελληνικής διαλέκτου.

Η Γραμμική Β (και πολύ πιθανόν και η Γραμμική Α) είναι λοιπόν Ελληνική γραφή που αποτύπωνε Ελληνική διάλεκτο, αποδεικνύεται έτσι η Ελληνικότητα του Χώρου του Αιγαίου εδώ και 5000 χρόνια.

Και έχουν βρεθεί πάνω από 5000 δείγματα επιγραφών σε Γραμμική Β. Οι πήλινες πινακίδες Γραμμικής Β αποτελούν τα πρώτα γραπτά μνημεία της Ελληνικής γλώσσας.

Ποιος λοιπόν και με τι στοιχεία μπορεί να αμφισβητεί την Ελληνικότητα των Πελασγών και των Μινωϊτών;

Ίσως κάποιος που το μικρό μυαλό του αδυνατεί να συλλάβει το γεγονός πως ένας λαός, ο ίδιος, μπορεί να επιβιώνει σε μια γωνιά της γης επί 5000 χρόνια!

Όλα για την Ελληνική Μυθολογία