Μεσαίωνας και Βυζαντινή περίοδος
Με την άνοδο του αυτοκράτορα Θεοδόσιου το 339 μ.χ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χωρίζεται σε ανατολική και δυτική και η Κέρκυρα πάει στην ανατολική, μια κατάσταση που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες.
Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανικής καταγωγής, καθιέρωσε για πρώτη φορά τον χριστιανισμό σαν την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, κατέστρεψε το ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, κατέστρεψε το Σεράπειο που περιείχε το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, κατεδάφισε πολλούς αρχαιοελληνικούς ναούς, απαγόρευσε τις θυσίες στους Ολυμπιακούς αγώνες οι οποίοι αργότερα ατόνησαν και καταργήθηκαν από τους διαδόχους του, και γενικά στο όνομα της νέας θρησκείας πολέμησε κάθε τι που θύμιζε την αρχαία θρησκεία και τους λεγόμενους Εθνικούς.
Όλη αυτή την περίοδο η Κέρκυρα είναι εκτεθειμένη σε συχνές επιδρομές βαρβάρων και πειρατών.
Σε μία από αυτές το 562μ.χ Βησιγότθοι επιδρομείς (τότε οι βάρβαροι κατοικούσαν στην Ευρώπη) καταστρέφουν ολοσχερώς την παλαιόπολη, αυτό ήταν και το τέλος της αρχαίας πόλης της Κέρκυρας, οι λίγοι εναπομείναντες κάτοικοι την εγκατέλειψαν κυνηγημένοι και κατέφυγαν πιο βόρεια στην φυσική προεξοχή γης όπου αργότερα οχυρώθηκε για να γίνει το παλαιό φρούριο, από εκεί πολύ αργότερα η πόλη επεκτάθηκε στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα.
Αυτή ήταν και η αρχή του Μεσαίωνα για την Κέρκυρα.
Η περίοδος από το 562 μ.χ μέχρι και το 1267 μ.χ, όταν η Κέρκυρα κατελήφθη από τους Ανδεγαυούς, είναι γνωστή σαν Βυζαντινή περίοδος.
Από το 562 μ.χ και τους επόμενους 2-3 αιώνες η Κέρκυρα ήταν ένα αγνώριστο νησί, με πολύ λίγους κατοίκους που προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε ένα σχεδόν αφιλόξενο περιβάλλον.
Σαν το δυτικότερο άκρο της αυτοκρατορίας η Κέρκυρα ήταν πολύ ευάλωτη στις συνεχείς επιδρομές πειρατών και στις εκάστοτε ορέξεις των γειτόνων, η πολυπολιτισμική Βυζαντινή αυτοκρατορία προσπαθούσε να την προστατεύει με κάθε τρόπο μεταφέροντας εδώ διάφορους μισθοφόρους συνοριοφύλακες από διάφορες φυλές και λαούς, υπήρχαν Ελληνοσύριοι, Βούλγαροι, Βυζαντινοί στρατιώτες (stradioti) σκορπισμένοι σε φυλάκια που ξεκινούσαν από τα βορειοανατολικά του νησιού και έφταναν μέχρι τα νοτιοδυτικά, οι συνοριοφύλακες αυτοί σιγά σιγά ενοποιήθηκαν με το λιγοστό ντόπιο στοιχείο, υπήρξε εποχή που οι κάτοικοι δεν ξεπερνούσαν τις 15 – 20.000 ψυχές.
Ήταν η εποχή όπου χτίστηκαν τα περισσότερα φρούρια διασκορπισμένα σε ολόκληρο το νησί, όπως η επανασχεδίαση και ενίσχυση του Παλαιού φρουρίου της πόλης, το Αγγελόκαστρο στη βορειοδυτική Κέρκυρα, το φρούριο της Κασσιόπης, το φρούριο στην περιοχή Γαρδίκι στα νοτιοδυτικά και άλλα μικρότερα.
Πολύ αργότερα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας και μετά την πτώση της Πελοποννήσου, Κρήτης και Κύπρου στα χέρια των Τούρκων, ένα τεράστιο μεταναστευτικό ρεύμα από αυτά τα νησιά συνετέλεσε στην πλήρη επανελληνοποίηση του πληθυσμού, η σχέση της Κέρκυρας με την Κρήτη είναι πολύ στενή, λίγοι γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των Κερκυραίων σήμερα κατάγονται από την Κρήτη, το χαρακτηριστικό άρθρο τσι ακούγεται μόνο στα Επτάννησα και την Κρήτη…
Οι πληθυσμοί αυτοί με τις αρχαιοελληνικές λέξεις που διατηρούσαν και έφεραν μαζί τους συνετέλεσαν στη διαμόρφωση και εξέλιξη του Κερκυραϊκού γλωσσικού ιδιώματος με το οποίο θα ασχοληθούμε σε άλλη σελίδα.
Η Τέταρτη σταυροφορία (1204 – 1214 μ.χ)
Το 1204 μ.Χ. η Κέρκυρα καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς της 4ης σταυροφορίας και στη συνέχεια ακολούθησαν οι Ενετοί για μια σύντομη περίοδο μέχρι το 1214 μ.Χ
Το Δεσποτάτο της Ηπείρου (1214 – 1267 μ.χ)
Από το 1214 μέχρι και το 1267 η Κέρκυρα ανήκει στο δεσποτάτο της Ηπείρου, τότε κατασκευάστηκε και το Αγγελόκαστρο κοντά στην Παλαιοκαστρίτσα από τον Δεσπότη Δούκα Μιχαήλ Άγγελο Κομνηνό τον Β..
Κατά την ταραγμένη περίοδο από το 1259 μέχρι και το 1267 διάφοροι Λατίνοι ηγεμονίσκοι διεκδικούσαν την Κέρκυρα, πότε σαν προίκα πότε με τα όπλα, ενδεικτικά αναφέρουμε ονόματα , πρώτα ο Μανφρέδος της Σικελίας, ακολουθούμενος από τον Φραγκοκύπριο υπασπιστή του Φίλιππο Τζινάρντο, μετά κάποιοι αδελφοί Γκαρνέριο και τέλος ο Θωμάς Αλαμάνος.
Ανδηγαυϊκή περίοδος (1267 – 1386 μ.χ)
Tο 1267 το νησί καταλήφθηκε απο τον Κάρολο Ανδεγαυό, Γάλλο βασιλιά του τότε επονομαζόμενου βασιλείου της Νάπολης, το νησί τότε χωρίζεται σε τέσσερα διοικητικά διαμερίσματα-περιοχές, τις Γύρου, Όρους, Μέσης και Λευκίμης, ονομασίες που ακούγονται μέχρι και σήμερα.
Η Ανδηγαυϊκή περίοδος ήταν η εποχή που ένας μεγάλος αριθμός Εβραίων, κυρίως από την Ισπανία, εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα και δημιούργησε την Εβραϊκή κοινότητα του νησιού.
Ο Κάρολος Ανδεγαυός αποπειράθηκε να αντικαταστήσει την χριστιανική ορθόδοξη πίστη με την καθολική καταδιώκοντας τους Ορθόδοξους και μετατρέποντας τις εκκλησίες σε καθολικές.
Η απόπειρα αυτή συσπείρωσε τους ντόπιους γύρω από την εκκλησία τους και δημιούργησε μίσος και αντιπάθεια προς τους Λατίνους κατακτητές, έτσι η προσπάθεια των Ανδηγαυών απέτυχε και ατόνησε όταν αργότερα οι Ενετοί επανήλθαν στο νησί.
Ενετοκρατία
