Τελευταία ανανέωση 27 Ιουλίου, 2024 ώρα 04:26 μμ
Αρχές της δεκαετίας του 60 άρχισαν να έρχονται μεμονωμένα στις Μπενίτσες οι πρώτοι επισκέπτες, ήταν άνθρωποι που έψαχναν για όμορφα παραδοσιακά μέρη και οι Μπενίτσες ήταν ένα απ’ αυτά.
Οι περισσότεροι από τους πρώτους αυτούς επισκέπτες ήταν διάσημοι ξένοι ηθοποιοί και τραγουδιστές της εποχής, από εδώ εχουν παρελάσει ονόματα όπως οι Peter Ustinov, Paul Mccartney, Ava Gardner, Warren Beatty, Paul Newman, Doris Day, Gregory Peck, Audrey Hepburn και άλλοι….
Πωλ και Λίντα McCartney στις Μπενίτσες το 1969
Οι περισσότεροι το έβλεπαν σαν μια απόδραση από τον πολιτισμό και τους παπαράτσι της εποχής, περνούσαν το χρόνο τους στις παραλίες και στα δύο τρία παραδοσιακά εστιατόρια ταβέρνες που υπήρχαν τότε.
Στις Μπενίτσες μετά από αρκετές επισκέψεις σκόπευε να αγοράσει ιδιόκτητη βίλα η Vivien Leigh και είχε εδώ αρκετούς φίλους, την πρόλαβε όμως ο θάνατος της το 1967.
Ο George Harrison των Beatles περνούσε πολλές μέρες το χρόνο στις Μπενίτσες κάνοντας water ski, ενω συχνός επισκέπτης ήταν και ο John Lennon που συνήθιζε να μένει στον Αγιο Ιωάννη περιστερών, τρία χιλιόμετρα νότια της Μπενίτσας σε ένα δωμάτιο πίσω από την τότε ταβέρνα του Παχή.
Έμπνευση από τα τοπία των Μπενιτσών για τα τραγούδια τους έπαιρναν και οι Moody Blues, που συνήθιζαν να γρατσουνίζουν τις ξύλινες κιθάρες τους πάνω στη γέφυρα του Κάϊζερ.
Επισκέπτης και ο ηθοποιός Rex Harrison αλλά και ο μουσικός παραγωγός των Bee Gees, Saturday Night Fever, Jesus Crist Superstar και άλλων, Robert Stigwood που έκανε την εμφάνισή του συνήθως με το ιδιόκτητο σκάφος του και διοργάνωνε οπωσδήποτε τρία τέσσερα μεγάλα party πριν αναχωρήσει.
Δεν ξεχνάμε και τον Cat Stevens όταν σε κάποια παρέα κάποτε του δάνεισε την κιθάρα του για να παίξει ο νεαρός τότε Κώστας Ζωχιός, δεν το ξέχασε και μετά από μερικούς μήνες έστειλε δώρο στον Κώστα μια καινούργια ακριβή κιθάρα που ακόμη υπάρχει.
Αν και έχουμε αρκετά πλούσια συλλογή παλιών φωτογραφιών δυστυχώς δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτές ούτε μία φωτογραφία με αυτούς, είμαστε όμως σίγουροι ότι κάπου θα υπάρχουν μερικές και θα ψάξουμε να τις βρούμε, τραβηγμένες ίσως από τις 2-3 φωτογραφικές μηχανές που υπήρχαν τότε.
Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν αστεία και μακρυνά για τους σημερινούς νέους, είναι όμως κομμάτι της ιστορίας του τόπου μας και ίσως ενδιαφέροντα για πολλούς άλλους λίγο μεγαλύτερους.
Από ένα λεύκωμα του 1967, με πίνακες του ζωγράφου Γιάννη Μιγάδη, είναι το παλιό καφενείο “το Σκάλωμα”. Τη φωτό τη βρήκαμε σε ένα blog, δυστυχώς η φωτογραφία είναι σε πολύ χαμηλή ανάλυση.
Έτσι άρχισε να χτίζεται η φήμη των Μπενιτσών που έφερε στη δεκαετία του 70 κύμα οργανωμένου τουρισμού με νέους και κυρίως νέες που έρχονταν στην Κέρκυρα και για άλλους λόγους εκτός από τη θάλασσα και τον ήλιο, ήταν η τότε χρυσή εποχή των καμακιών.
Ηταν μιά όμορφη εποχή, μιά εποχή που οι σημερινοί εξηντάρηδες θυμούνται με νοσταλγία.
Οι Μπενίτσες τότε έφτιαξαν το θρύλο τους, έγιναν το κέντρο της Κερκυραϊκής νυχτερινής ζωής, το όνομα τους έγινε συνώνυμο της νυχτερινής διασκέδασης και αυτό έφερε το επόμενο μεγαλύτερο τουριστικό ρεύμα της δεκαετίας του 80.
Στις Μπενίτσες επί δέκα τουλάχιστον χρόνια επέδραμαν ορδές νεαρών Άγγλων τουριστών μέσω των μεγάλων τουριστικών γραφείων του μεγάλου νησιού.
Υπήρξε εποχή όπου σε ένα δρόμο 2 χιλιομέτρων υπήρχαν πάνω από 100 μπαράκια, δεκάδες night clubs και στις Μπενίτσες 10.000 άτομα κάθε βράδυ, δεν ήταν μόνο όσοι έμεναν εδώ αλλά και οι περισσότεροι τουρίστες από τις γύρω περιοχές κατέληγαν εδώ για να μεθύσουν και να εκτονωθούν μέχρι τις πρωϊνές ώρες.
Άρχισαν τα προβλήματα που κάθε χρόνο γίνονταν μεγαλύτερα, υλικές ζημιές απο τους μεθυσμένους, ασυδοσία από τους καταστηματάρχες, φασαρία όλη νύχτα, οι προστριβές και οι άγριοι τσακωμοί των τουριστών με τους ντόπιους ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Οι μεθυσμένοι μέχρι και τα καϊκια έλυναν από το μώλο και τα άφηναν να φύγουν στη θάλασσα.
Ο τότε πρόεδρος της κοινότητας άρχισε να γυρίζει μαζί με άλλους νέους κυρίως όλη νύχτα σε μιά ιδιότυπη περιπολία ώστε να προλάβει τυχόν καταστροφές σε υποδομές και ιδιοκτησίες των κατοίκων.
Αρχές δεκαετίας του 90 οι κάτοικοι άρχισαν να αντιδρούν, οι μισοί απο τους ίδιους τους τουρίστες αντιδρούσαν επίσης κάνοντας παράπονα στα τουριστικά γραφεία και σε πολλές περιπτώσεις έπαιρναν τα χρηματά τους πίσω, άρχισε να μπαίνει φραγμός στην ολονύκτια διασκέδαση.
Όσο οξύνονταν τα προβλήματα μεγάλωναν και οι αντιδράσεις και ειδικά από το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας που απαιτούσε επιτακτικά το κλείσιμο της μουσικής και την επιβολή αυστηρού ωραρίου στα καταστήματα.
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως η κατάσταση είχε γίνει πολύ άσχημη, η ζωή για τους μεγαλύτερους ήταν σχεδόν αφόρητη.
Από την άλλη όμως ήταν επίσης γεγονός ότι οι Μπενίτσες τότε δεν είχαν καμμία άλλη τουριστική υποδομή να προσφέρουν πέρα από την έντονη νυχτερινή διασκέδαση, πράγμα που σήμαινε ότι η διακοπή αυτής της διασκέδασης θα οδηγούσε μαθηματικά στην φυγή όλων των νέων τουριστών.
Στον άτυπο πόλεμο που ακολούθησε εκφράστηκαν πολλές απόψεις, άλλοι έλεγαν να σταματήσει η μουσική μετά από μια ορισμένη ώρα, άλλοι να μη σταματήσει καθόλου, οι πιο λογικοί επέμεναν ότι δεν έπρεπε να γίνουν βιαστικές κινήσεις και ότι οποιαδήποτε αλλάγή έπρεπε να γίνει σταδιακά και αφού συγχρόνως ενισχυθούν άλλες υποδομές ώστε να προσελκύσουμε σιγά σιγά άλλου είδους επισκέπτες, ενώ οι πιο συντηρητικοί επέμεναν να σταματήσει τελείως και αμέσως.
Επικράτησε η συντηρητική άποψη, η μουσική σταμάτησε, οι νέοι τουρίστες άρχισαν να φεύγουν.
Άρχιζε η παρακμή, τα ίδια τα τουριστικά γραφεία άρχισαν να σπρώχνουν τους νέους αλλά και τους άλλους τουρίστες προς άλλους προορισμούς πιο αποδοτικούς και με λιγότερα γι’ αυτούς προβλήματα.
Χρόνο με το χρόνο ο αριθμός των επισκεπτών μειώνονταν, δεν μπορούσε πλέον να συντηρηθεί ο μεγάλος αριθμός των μαγαζιών τα οποία άρχισαν να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Spiros on the beach
Αναμοχλεύοντας τις μνήμες
Δεν ήταν τίποτα το αξιόλογο, ένα μικρό κτίσμα λίγων τετραγωνικών μέτρων με μεγάλο όμως εξωτερικό χώρο που ακουμπούσε τη θάλασσα, ο χώρος αυτός ήταν καλυμμένος με το πιο απλό υλικό που θα φανταζόνταν κανείς, με ψάθες τόσο γύρω γύρω όσο και στην οροφή, δυνατή μουσική της εποχής, δύο τρία απλά πρωτόγονα θα λέγαμε φωτιστικά και μια πρωτόγονη ξύλινη πίστα στη μέση του χώρου ακουμπισμένη στην παραλία.
Όλα αυτά έγιναν το θρυλικό πλέον Spiros on the beach, το πιο in μαγαζί των 70’s, το night club, η disco όπως τα έλεγαν τότε, από το οποίο ήταν σχεδόν υποχρεωμένος να περάσει ο κάθε τουρίστας που επισκεπτόνταν την Κέρκυρα.
Όλες οι παρακάτω φωτογραφίες ανήκουν και έχουν δημοσιευτεί στο facebook από τον Chris Hayward που ήταν DJ στο Spiros on the Beach τη δεκαετία του 80
Το Spiros on the beach από το 1975 μέχρι και το 1985 ήταν ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς της νύχτας, εκεί συγκεντρώνονταν πάνω από 3000 άνθρωποι κάθε βράδυ, άλλοι για να πιούν, άλλοι για να ακούσουν μουσική και να χορέψουν και οι περισσότεροι για να επιδοθούν στο άτυπο σπορ της εποχής που έκανε γνωστούς στο εξωτερικό τους Έλληνες εραστές, το καμάκι!
Το μικρό μπαρ που διέθετε αδυνατούσε να εξυπηρετήσει όλους τους θαμώνες και σε κάποια φάση τα ποτά έφευγαν χωρίς να επιστρέφονται ρέστα στους πελάτες, δεν υπήρχε χρόνος, με ότι χαρτονόμισμα έδινε ο καθένας πλήρωνε και μάλιστα αισθανόταν και ευχαριστημένος που κατάφερνε να πάρει ποτό στο Spiros on the beach.
Είχε τέτοια επίδραση στη νεολαία της εποχής ώστε η μουσική που ακουγόνταν τότε από τα μεγάφωνα του διαμόρφωνε τα μουσικά γούστα των νέων του 70.
Το “Spiros on the beach” ήταν ένα μαγαζί που πολλοί εξακολουθούν να θυμούνται.
Σήμερα ο χώρος είναι εγκαταλελειμμένος, δεν υπάρχει πλέον τίποτα, όπως δεν υπάρχει και ο ιδιοκτήτης του, ο Σπύρος Πουλής που δυστυχώς έφυγε νέος στα 50 του χρόνια.
Το άρθρο αυτό γράφτηκε για να κρατήσει ζωντανές τις μνήμες, το μαγαζί αυτό ήταν ένα κομμάτι της τουριστικής ιστορίας του τόπου μας και είχε τεράστια συμβολή στην τουριστική προβολή της Μπενίτσας εκείνη την εποχή.
Βρήκαμε ένα διαφημιστικό του Spiros on the beach από το Σεπτέμβρη του 1974 !!! πιθανόν γραμμένο σε γραφομηχανή που δεν έγραφε και τόσο ίσια και μετά βγήκε σε αντίγραφα με φωτοτυπίες, τα κομπιούτερ τότε δεν υπήρχαν ούτε στη φαντασία μας, δείτε το στη φωτογραφία…
Η Βίλα του Πατέρα και το κλαμπ ΣΤΑΔΙΟ
Στις πιο πάνω φωτογραφίες βλέπουμε στο βάθος τον κόλπο της Κουτσομαρούλας τότε και τώρα, στην πρώτη φωτογραφία του 1965 διακρίνεται καθαρά η καλοκαιρινή κατοκία του εφοπλιστή Πατέρα, γυιός του είναι ο γνωστός πριν δεκαετίες πρόεδρος του Παναθηναϊκού.
Αργότερα, λίγο μετά το 1980 η βίλλα πουλήθηκε για να γίνει εκεί το ΣΤΑΔΙΟ, ένα night club με τεράστια χωρητικότητα που έσφυζε από ζωή μέχρι και το 1990, ενώ από τότε μέχρι και σήμερα λειτουργεί ως κέντρο διασκέδασης και τα τελευταία χρόνια αναλαμβάνει γάμους, συνεστιάσεις και διάφορες άλλες εκδηλώσεις…
Όλες οι πληροφορίες για τις Μπενίτσες
Μουσείο Θαλάσσης Κέρκυρας στις Μπενίτσες
Στις Μπενίτσες υπήρχε κάποτε το Μουσείο θαλάσσης της Κέρκυρας με μια από τις μεγαλύτερες συλλογές οστράκων και άλλων θαλάσσιων ειδών
Τα Παλιά Ιστορικά Κτίρια των Μπενιτσών
Οι Μπενίτσες έχουν μερικά πολύ παλιά και όμορφα κτίρια, μερικά από αυτά είναι παλαιότερα και από 5 αιώνες. Προσπαθήσαμε να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσαμε
Μπενίτσες Αγορές & Πωλήσεις Ακινήτων
Εδώ υπάρχουν αγγελίες για πωλήσεις η ενοικιάσεις ακινήτων στις Μπενίτσες, κυρίως διαμερισμάτων, δωματίων και καταστημάτων
Τεχνητή Παραλία και Ανάπλαση Πλατείας στις Μπενίτσες
Η ανάπλαση της πλατείας των Μπενιτσών και σχέδια κατασκευής τεχνητής παραλίας στις Μπενίτσες
Μπενίτσες Κλάμπς, Νυχτερινή ζωή
Οι επισκέπτες που αναζητούν έντονη νυχτερινή ζωή στις Μπενίτσες δεν θα ενθουσιαστούν ιδιαίτερα.
Μπενίτσες – Η Γιορτή της Σαρδέλας
Μέσα στον Αύγουστο διοργανώνονταν και η γιορτή της Σαρδέλας. Μια νέα σχετικά γιορτή που καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια και συνέχιζε με όλο και μεγαλύτερη επιτυχία χρόνο με το χρόνο
Σχολιάστε