Η Μυρτιώτισσα βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Πέλεκας και Βάτος στη δυτική ακτή του νησιού, ακριβώς δίπλα στην κοσμοπολίτικη παραλία της Γλυφάδας και μερικά μέτρα από την ομώνυμη μονή πάνω στο βράχο.
Ο χώρος φαίνεται απομονωμένος και ασφαλής, αυτό ήταν και ένας από τους λόγους που έγινε από τη δεκαετία του ’60 η μόνη παραλία στο νησί της Κέρκυρας όπου ο γυμνισμός είναι επίσημα ανεκτός.
Ήταν μία από τις πιο όμορφες παραλίες της Ευρώπης, έτσι έχει χαρακτηριστεί από τους χιλιάδες ξένους κυρίως που την έχουν επισκεφτεί.
Είναι προσβάσιμη από ένα απότομο μονοπάτι ή και από τη θάλασσα, μια μάλλον μικρή αμμουδερή παραλία δύσκολο να εντοπιστεί από τη θάλασσα, από τη Γλυφάδα τη χωρίζουν μόνο ελάχιστα μέτρα και ένας μικρός, αλλά ψηλός βράχος.
Από τις καθαρότερες παραλίες της Κέρκυρας, χωρίς ξενοδοχεία, διαμερίσματα ή εστιατόρια και έτσι εξακολουθεί να παραμένει φυσική και ανέγγιχτη από την πρόοδο.
Το τέλος της Μυρτιώτισσας ως παραλίας, τι συμβαίνει με την άμμο που χάνεται;
Τώρα θα αναρωτιέστε σχετικά με αυτό το κόκκινο χρώμα στο (ήταν), αλλά είναι φανερό από τις φωτογραφίες ότι αυτή η μοναδική παραλία είναι καταδικασμένη από τη φύση να εξαφανιστεί.
Έχουμε εδώ ένα παράδειγμα για το πώς η φύση αργά αλλά σταθερά αλλάζει το πρόσωπο της γης, η παραλία έχει συρρικνωθεί αφού το μεγαλύτερο μέρος της άμμου έχει χαθεί, σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην μπορεί να χωρέσει ούτε μια ντουζίνα ανθρώπους, συγκρίνετε με τη φωτογραφία της δεκαετίας του ’80 όπου γινόταν πανικός.
Υπάρχει μια εικόνα που δείχνει την παραλία πριν από 40 χρόνια, μια άλλη εικόνα με την παραλία στην δεκαετία του ’90 και εικόνες του σήμερα που γενικά δείχνουν τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση της παραλίας.
Είναι ένα προσωρινό φαινόμενο; ή είναι κάτι μόνιμο και απογοητευτικό; Όπως αποκαλύπτουν οι εικόνες διαχρονικά η άμμος φθίνει σταθερά, είναι ο θάνατος της Μυρτιώτισσας ή μήπως όχι;.
Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι, Υπάρχουν ασπρόμαυρες φωτογραφίες του 1950, δηλαδή 65 χρόνια πριν που δείχνουν ότι και τότε η άμμος είχε υποχωρήσει αρκετά, αλλά στη συνέχεια ανέκαμψε.
Εδώ οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του 1950 που δείχνουν ότι η φύση κάνει κύκλους και παίζει περίεργα παιγνίδια.
Φυσικά δεν είναι καλό να παρεμβαίνει κανείς στη φύση, αλλά πιστεύουμε ότι σε αυτή την περίπτωση κάποιος πρέπει να κάνει κάτι, η Γλυφάδα διαθέτει τόνους άμμου και βρίσκεται μόλις λίγα βήματα μακριά … Κάποιοι πρέπει να σκεφτούν αυτό το ενδεχόμενο, εξ άλλου ας μην παρεμβαίνουμε μόνο για να καταστρέφουμε.
Επίσης, ένας ή δύο βράχοι κατά μήκος και σε συνέχεια με αυτούς που υπάρχουν θα βοηθούσαν ώστε η άμμος που χάνεται να είναι λιγότερη από αυτήν που έρχεται.
Είναι βέβαιο ότι αν υπήρχαν εκεί εστιατόρια, ξενοδοχεία ή άλλα συμφέροντα η άμμος ως δια …μαγείας δεν θα έφευγε ποτέ!
Σχολιάστε