Ελληνική Μυθολογία: Θεοί, Ήρωες, Τέρατα και Μύθοι

1. Δίας: Ο βασιλιάς των θεών, ο Δίας ήταν ο θεός του ουρανού και των κεραυνών. Ήταν γνωστός για τη δύναμή του, και την ικανότητά του να ελέγχει τον καιρό. Οι απεικονίσεις του τον δείχνουν σχεδόν πάντα να κρατά το όπλο του, τον κεραυνό.
2. Ήρα: Η βασίλισσα των θεών, η Ήρα ήταν η θεά του γάμου και του τοκετού. Ήταν σύζυγος του Δία και συχνά απεικονίζονταν ως ζηλιάρα και εκδικητική θεά.
3. Ποσειδώνας: Ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας ήταν γνωστός για τη δύναμή του πάνω στους ωκεανούς και την ικανότητά του να προκαλεί σεισμούς. Συχνά απεικονιζόταν με το όπλο του, την τρίαινα.
4. Δήμητρα: Η θεά της γεωργίας, Δήμητρα ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη των καλλιεργειών και τη γονιμότητα της γης. Συνδέθηκε επίσης με τον κύκλο της ζωής και του θανάτου.
5. Αθηνά: Η θεά της σοφίας και του πολέμου, η Αθηνά ήταν μια ικανή πολεμίστρια και στρατηγός. Ήταν επίσης η προστάτιδα θεά της Αθήνας και συχνά απεικονιζόταν να φοράει κράνος και να κρατά ασπίδα και δόρυ.
6. Απόλλων: Ο θεός του ήλιου, της μουσικής και της προφητείας, ο Απόλλων ήταν γνωστός για την ομορφιά και την ικανότητά του με τόξο και βέλος. Συνδέθηκε επίσης με τη θεραπεία και την ιατρική.
7. Άρτεμις: Η θεά του κυνηγιού και της ερήμου, η Άρτεμις ήταν γνωστή για την δεξιοτεχνία της με το τόξο και το βέλος και την αγάπη της για τα ζώα. Συνδέθηκε επίσης με τον τοκετό και τη γονιμότητα.
8. Άρης: Ο θεός του πολέμου, ο Άρης ήταν ένας άγριος και βάναυσος πολεμιστής. Συχνά απεικονιζόταν ως βίαιος και επιθετικός, αλλά και θαρραλέος και επιδέξιος στη μάχη.
9. Αφροδίτη: Η θεά του έρωτα και της ομορφιάς, η Αφροδίτη ήταν γνωστή για τη γοητεία και την ομορφιά της. Συχνά απεικονιζόταν ως μια όμορφη γυναίκα, μερικές φορές με φτερά.

1. Περσέας: Γιος του Δία, ο Περσέας ήταν γνωστός για τη γενναιότητα και την πονηριά του. Είναι περισσότερο γνωστός για την εξολόθρευση της Γοργόνας Μέδουσας, το βλέμμα της οποίας έκανε τους ανθρώπους πέτρα.
2. Ηρακλής: Ο γιος του Δία και μιας θνητής γυναίκας, της Αλκμήνης, ο Ηρακλής ήταν γνωστός για την απίστευτη δύναμη και ανδρεία του. Έκανε 12 άθλους, μεταξύ των οποίων σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας, αιχμαλώτισε τον Ερυμάνθιο κάπρο και καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία.
3. Θησέας: Ο Θησέας ήταν ένας θρυλικός ήρωας και ο ιδρυτής-βασιλιάς της Αθήνας. Είναι περισσότερο γνωστός για την εξουδετέρωση του Μινώταυρου, ενός τερατώδους πλάσματος με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου.
4. Ιάσονας: Ο Ιάσονας ήταν ο αρχηγός των Αργοναυτών, μιας ομάδας ηρώων που ξεκίνησαν την αναζήτηση για το Χρυσόμαλλο Δέρας. Ήταν γνωστός για το θάρρος, την ανδρεία και την πονηριά του.
5. Οδυσσέας: Ο πρωταγωνιστής του επικού ποιήματος του Ομήρου, της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας ήταν ένας έξυπνος και πολυμήχανος ήρωας γνωστός για την εφευρετικότητα και την πονηριά του. Πέρασε 10 χρόνια περιπλανώμενος στις θάλασσες μετά τον Τρωικό πόλεμο, αντιμετωπίζοντας αμέτρητους κινδύνους και εμπόδια στο ταξίδι για την επιστροφή του στην πατρίδα του την Ιθάκη.
6. Βελεροφόντης: Ο Βελεροφόντης ήταν ένας Κορίνθιος ήρωας γνωστός για την ικανότητά του να δαμάζει και να ιππεύει το φτερωτό άλογο Πήγασο. Είναι περισσότερο γνωστός για το ότι σκότωσε τη Χίμαιρα, ένα τερατώδες πλάσμα με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού.
7. Αταλάντη: Η Αταλάντη ήταν μια επιδέξια κυνηγός και πολεμίστρια, γνωστή για την ταχύτητα και την ευκινησία της. Ήταν η μόνη γυναίκα μέλος των Αργοναυτών και λέγεται ότι είχε νικήσει πολλούς άντρες σε αγώνες δρόμου.

1. Μέδουσα: Μια Γοργόνα με φίδια για μαλλιά, η Μέδουσα ήταν γνωστή για την ικανότητά της να μετατρέπει τους ανθρώπους σε πέτρες με το βλέμμα της.
2. Μινώταυρος: Ένα πλάσμα με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου, ο Μινώταυρος λέγεται ότι κατοικούσε σε έναν λαβύρινθο στο νησί της Κρήτης. Σκοτώθηκε από τον Θησέα.
3. Χίμαιρα: Ένα πλάσμα που βγάζει φωτιές από το στόμα, με κεφάλι λιονταριού, σώμα κατσίκας και ουρά φιδιού.
4. Κύκλωπες: Γίγαντες με ένα μόνο μάτι στο κέντρο του μετώπου τους, οι Κύκλωπες ήταν επιδέξιοι σιδηρουργοί και συχνά απεικονίζονταν ως άγρια και βάναυσα πλάσματα.
5. Ύδρα: Ένα τέρας που μοιάζει με φίδι με πολλαπλά κεφάλια, η Λερναία Ύδρα λέγεται ότι αναγεννούσε δύο κεφάλια στη θέση όποιου της έκοβαν.
6. Σειρήνες: Πλάσματα με κεφάλι γυναίκας και σώμα πουλιού, οι Σειρήνες ήταν γνωστές για τα όμορφα και σαγηνευτικά τραγούδια τους, που παρέσυραν τους ναυτικούς στον θάνατο.
7. Άρπυιες: Πλάσματα με κεφάλι γυναίκας και σώμα πουλιού, οι Άρπυιες ήταν γνωστές για την κλοπή τροφής και την πρόκληση χάους.
8. Σκύλλα: Ένα θαλάσσιο τέρας με πολλά κεφάλια, η Σκύλλα λέγεται ότι κατοικούσε σε μια βραχώδη σπηλιά, απέναντι από τη σπηλιά της Χάρυβδης, ενός άλλου θαλάσσιου τέρατος, και η λεία της ήταν ναυτικοί.

1. Ο Μύθος της δημιουργίας: Ο μύθος της δημιουργίας περιγράφει πώς δημιουργήθηκαν ο κόσμος και οι θεοί. Σύμφωνα με τον μύθο, ο κόσμος ξεκίνησε με το Χάος, ένα άμορφο κενό, και στη συνέχεια οι θεοί αναδύθηκαν από το Χάος και δημιούργησαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε.
2. Ο Προμηθέας και η κλοπή της φωτιάς: Ο Προμηθέας ήταν ένας Τιτάνας που έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους. Ως τιμωρία, ο Δίας αλυσόδεσε τον Προμηθέα σε έναν βράχο και ένας αετός του έτρωγε το συκώτι κάθε μέρα, το συκώτι που ξαναγεννιόνταν μέσα σε μια νύχτα.
3. Ο Τρωικός Πόλεμος: Ο Τρωικός Πόλεμος ήταν μια 10ετής σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων και των Τρώων, που πυροδοτήθηκε από την απαγωγή της Ελένης, συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης Μενέλαου, από τον Τρώα πρίγκιπα Πάρη.
4. Δήμητρα και Περσεφόνη: Η Δήμητρα ήταν η θεά της γεωργίας και η κόρη της Περσεφόνη απήχθη από τον Άδη, τον θεό του κάτω κόσμου. Η Δήμητρα αναζήτησε την κόρη της και, μετά από μεσολάβηση του Δία, την έπαιρνε πίσω μόνο το μισό χρόνο, τότε που η γη έδινε καρπούς. Αυτός ο μύθος έγινε για να εξηγήσει τη σχέση εποχής και ευφορίας της γης.
5. Ορφέας και Ευρυδίκη: Ο Ορφέας ήταν ένας μουσικός που ερωτεύτηκε την Ευρυδίκη. Όταν αυτή πέθανε, ταξίδεψε στον κάτω κόσμο για να προσπαθήσει να τη φέρει πίσω, αλλά απέτυχε όταν δεν άντεξε στον πειρασμό και την κοίταξε στο πρόσωπο πριν απομακρυνθούν από τον κάτω κόσμο.
6. Ο Θησέας και ο Μινώταυρος: Ο Θησέας ήταν ένας ήρωας που σκότωσε τον Μινώταυρο, ένα τέρας με το κεφάλι ενός ταύρου και το σώμα ενός άνδρα που λέγεται ότι ήταν κλεισμένο σε έναν λαβύρινθο στο νησί της Κρήτης.
7. Οι άθλοι του Ηρακλή: Ο Ηρακλής έκανε μια σειρά από δώδεκα άθλους για να εξιλεωθεί για το θάνατο της γυναίκας και των παιδιών του όταν τον τρέλανε η Ήρα. Αυτοί οι άθλοι μεταξύ άλλων περιλάμβαναν τη θανάτωση του λιονταριού της Νεμέας, την θανάτωση της Λερναίας Ύδρας και τη σύλληψη του κάπρου του Ερύμανθου.

1. Λογοτεχνία: Η Ελληνική μυθολογία υπήρξε πλούσια πηγή έμπνευσης για συγγραφείς και καλλιτέχνες καθ ‘ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας. Πολλά από τα σπουδαιότερα παγκόσμια λογοτεχνικά έργα, όπως η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου, ήταν εμπνευσμένα από αυτήν.
2. Τέχνη: Έχει επίσης σημαντική επιρροή στην τέχνη, τόσο στην αρχαία Ελλάδα όσο και ανά τους αιώνες. Ελληνικοί μύθοι και θρύλοι έχουν απεικονιστεί σε αμέτρητα έργα τέχνης, από τα γλυπτά του Παρθενώνα μέχρι την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα του Μιχαήλ Άγγελου.
3. Φιλοσοφία: Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πεποιθήσεων και των αξιών των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι προσπαθούσαν να κατανοήσουν τον κόσμο γύρω τους και τη θέση τους σε αυτόν. Πολλές από τις θεμελιώδεις έννοιες της δυτικής φιλοσοφίας, όπως η ιδέα της δικαιοσύνης και η φύση της ανθρώπινης ψυχής, έχουν τις ρίζες τους στην Ελληνική μυθολογία.
4. Πολιτισμός: Είχε επίσης σημαντική επίδραση στη λαϊκή κουλτούρα, από τις ταινίες του Χόλυγουντ μέχρι τα βιντεοπαιχνίδια. Η γοητεία της οφείλεται στη δύναμή της να αιχμαλωτίζει τη φαντασία και να εμπνέει τη δημιουργικότητα.
5. Πηγή έμπνευσης: Τέλος, είναι η πηγή των περισσότερων μύθων που δανείστηκαν αργότερα οι μονοθεϊστικές θρησκείες και προσάρμοσαν στους σκοπούς τους. Ο μύθος του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα δανείστηκε από τους Εβραίους για να κατασκευάσουν την ιστορία τους για τον κατακλυσμό του Νώε. Ο Θεός Ήλιος είναι επίσης η έμπνευση για τον Εβραϊκό Θεό.

Στις παραδόσεις των λαών της Ανατολικής Μεσογείου, της Ινδίας, της Μεσοποταμίας, της Σκανδιναβίας και της Κεντρικής Αμερικής, υπάρχουν τουλάχιστον δύο δωδεκάδες Θεοί που βίωσαν το δράμα του θανάτου και της λύτρωσης της ανάστασης. Πολύ πριν τη γέννηση του Ιησού Χριστού.